Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΚΑΛΛΟΥΣ. 7:

‐ Δ. Οὐ γὰρ φανερόν, ὅτε εὐνούχουσ ἐποίουν τοὺσ καλούσ, ὅπωσ αὐτοῖσ ὡσ κάλλιστοι ὦσιν; τοσοῦτον διαφέρειν ᾤοντο πρὸσ κάλλοσ τὸ θῆλυ. σχεδὸν δὲ καὶ πάντεσ οἱ βάρβαροι, ᾗπερ τὰ ἄλλα ζῷα, διὰ τὸ μόνον τὰ ἀφροδίσια ἐννοεῖν. ὡσ οὖν λέγεται Δαίδαλοσ ποιῆσαι τὸν ταῦρον ἐξαπατῶν, περιτεῖναι τῷ ξύλῳ δέρμα βοόσ, κἀκεῖνοι γυναικὸσ εἶδοσ περιτιθέασι τοῖσ ἄρρεσιν, ἄλλωσ δὲ οὐκ ἐπίστανται ἐρᾶν. ἴσωσ δὲ καὶ ἡ τροφὴ αἰτία τοῖσ Πέρσαισ, τὸ μέχρι πολλοῦ τρέφεσθαι ὑπό τε γυναικῶν καὶ εὐνούχων τῶν πρεσβυτέρων, παῖδασ δὲ μετὰ παίδων καὶ μειράκια μετὰ μειρακίων μὴ πάνυ συνεῖναι μηδὲ γυμνοῦσθαι ἐν παλαίστραισ καὶ γυμνασίοισ.