Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ. 6:

μὴ οὖν τοὺσ ἀπὸ τῶν ἀνωφελῶν πραγμάτων καὶ τῶν οὐ προσηκουσῶν αὐτοῖσ ἀσχολιῶν ἀπιόντασ καὶ σχολήν τινα πορίζοντασ αὑτοῖσ ἀπὸ τῶν ἐνοχλούντων μάτην ῥητέον ᾖ ὡσ ἀναχωροῦντασ. ἀλλ̓ οὕτωσ μὲν οὐχ ὁ μεταβὰσ ἐκ πόλεώσ τινοσ εἰσ ἑτέραν πόλιν ἢ ἐκ τόπου εἰσ ἕτερον τόπον ἀναχωρεῖν λέγοιτ̓ ἄν· ὅπου γὰρ ἂν ἀφίκηται, πολλὰ ἂν εἰή τὰ ἐμποδὼν αὐτῷ γιγνόμενα καὶ οὐκ ἐῶντα τὰ προσήκοντα ποιεῖν. καὶ γὰρ τὸ ἐπὶ πολύ τῳ ξυνεῖναι καὶ τὸ πίνοντα ἢ κυβεύοντα ἢ ἄλλο τι τῶν βλαβερῶν καὶ ἀσυμφόρων πράττοντα διατελεῖν πανταχοῦ τοιαῦτά ἐστιν καὶ τὸ συνδιατρίβειν ἀεὶ τῷ ἐντυχόντι ἀδολεσχοῦντα καὶ ἀκούοντα λόγων οὐδὲν χρησίμων ἢ περὶ τὰ βασιλέωσ πράγματα διατρίβειν ἢ τὰ τοῦ δεῖνοσ, ὡσ ἔφη τισ.