헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ.)

Τί γάρ ποτε τὸ τῆσ ἀναχωρήσεώσ ἐστι καὶ τίνασ χρὴ τιθέναι τοὺσ ἀναχωροῦντασ; ἆρά γε τοὺσ ἀπὸ τῶν προσηκόντων ἔργων αὐτοῖσ καὶ πράξεων ἀφισταμένουσ, τούτουσ χρὴ φάσκειν ἀναχωρεῖν; ἐπιόντοσ ἢ ἄλλων πολεμίων, ὁ δὲ ἀναχωρήσειεν εἰσ Μέγαρα ἢ Αἴγιναν ἕνεκα τοῦ μὴ στρατεύεσθαι μηδὲ κινδυνεύειν, οὗτοσ ἂν ἀνακεχωρηκέναι λέγοιτο;

ἢ εἴ τισ συχνὴν οὐσίαν κεκτημένοσ ἕνεκα τοῦ διαφυγεῖν τὰσ λειτουργίασ ἀπέλθοι ἐκ τῆσ πόλεωσ;

ἢ εἴ τισ ἰᾶσθαι τοὺσ νοσοῦντασ ἱκανὸσ ὤν, καὶ φίλων δὴ καὶ ἐπιτηδείων αὐτῷ καμνόντων, ὅπωσ μὴ κακοπαθῇ καὶ πράγματα ἔχῃ τούτουσ θεραπεύων, ἀπολίποι τε αὐτοὺσ καὶ ἀποδημήσειεν εἰσ ἕτερον τόπον; ἢ εἴ τισ ἄλλοσ, ἐν πόλει δέον ἐξετάζεσθαι καὶ αὐτόν, ἄρχειν καὶ ἀρχαῖσ ὑπηρετεῖν καὶ φυλακάσ τινασ φυλάττειν ἀγρυπνῶν μὴ βούλοιτο, ἀλλ̓ ὅπωσ τούτων ἀπηλλαγμένοσ ἁπάντων ἔσται καὶ μηδὲ εἷσ αὐτὸν ἐξελέγξει μηδὲ κωλύσει πίνοντα καὶ καθεύδοντα καὶ ῥᾳθυμοῦντα, ἑτέρωσε ἀποχωροῖ ποι, ἆρα τούτουσ ἀναχωρεῖν ῥητέον; καὶ οὐκ ἂν εἰή πρόφασισ αὐτοῖσ οὐδὲ συγγνώμη τῆσ τοιαύτησ σχολῆσ τε καὶ ἀποδράσεωσ.

μὴ οὖν τοὺσ ἀπὸ τῶν ἀνωφελῶν πραγμάτων καὶ τῶν οὐ προσηκουσῶν αὐτοῖσ ἀσχολιῶν ἀπιόντασ καὶ σχολήν τινα πορίζοντασ αὑτοῖσ ἀπὸ τῶν ἐνοχλούντων μάτην ῥητέον ᾖ ὡσ ἀναχωροῦντασ.

ἀλλ̓ οὕτωσ μὲν οὐχ ὁ μεταβὰσ ἐκ πόλεώσ τινοσ εἰσ ἑτέραν πόλιν ἢ ἐκ τόπου εἰσ ἕτερον τόπον ἀναχωρεῖν λέγοιτ̓ ἄν· ὅπου γὰρ ἂν ἀφίκηται, πολλὰ ἂν εἰή τὰ ἐμποδὼν αὐτῷ γιγνόμενα καὶ οὐκ ἐῶντα τὰ προσήκοντα ποιεῖν. καὶ γὰρ τὸ ἐπὶ πολύ τῳ ξυνεῖναι καὶ τὸ πίνοντα ἢ κυβεύοντα ἢ ἄλλο τι τῶν βλαβερῶν καὶ ἀσυμφόρων πράττοντα διατελεῖν πανταχοῦ τοιαῦτά ἐστιν καὶ τὸ συνδιατρίβειν ἀεὶ τῷ ἐντυχόντι ἀδολεσχοῦντα καὶ ἀκούοντα λόγων οὐδὲν χρησίμων ἢ περὶ τὰ βασιλέωσ πράγματα διατρίβειν ἢ τὰ τοῦ δεῖνοσ, ὡσ ἔφη τισ. οὐ γάρ ἐστιν ἀνόητοσ τῆσ αὑτοῦ ψυχῆσ κύριοσ, ἀλλὰ ῥεμβόμενόσ τε καὶ ἀγόμενοσ ῥᾳδίωσ ὑπὸ τῆσ τυχούσησ προφάσεωσ καὶ ὁμιλίασ.

αὐτῶν, φαίνεται δ̓ ὅμωσ ἀνηλωμένα πάνυ συχνὰ χρήματα, οὐδὲ οὗτοι τοῦ χρόνου τε καὶ βίου δύναιντ̓ ἂν ἀποδοῦναι λόγον, πρὸσ ὅ,τι ἑκάστην ἡμέραν ἀνήλωσαν ἢ μῆνα ἢ ἐνιαυτόν·

φαίνεται δ̓ οὖν παριὼν ὁ βίοσ καὶ δαπανώμενοσ ὁ χρόνοσ, οὐκ ὀλίγου ἄξιοσ τοῖσ ἀνθρώποισ οὐδὲ ἥττονοσ, ἐμοὶ δοκεῖν, ἢ τὸ ἀργύριον.

ἀλλ̓ ὅμωσ μιᾶσ δραχμῆσ ἀπολομένησ ἀνάγκη αἰσθέσθαι καὶ δηχθῆναι ἁμῃγέπῃ·

εἰ δὲ καὶ πλείουσ τισ ἐκβάλοι, οὐ πολλοί εἰσιν οἱ ἐπὶ τῷ τοιούτῳ πρᾴωσ ἔχοντεσ· λέγω δὲ οὐ διὰ τὴν ἀμέλειαν λυπούμενοι καὶ δακνόμενοι καὶ διὰ τὸ μὴ προσέχειν ἑ̓φ̓ οἷσ ἄξιον ἦν δάκνεσθαἰ, ἀλλ̓ ἐπὶ τῇ ἀπωλείᾳ τῶν δραχμῶν. ἡμέρασ δὲ ἐξελθούσησ καὶ ἀπολομένησ καὶ δύο καὶ τριῶν οὐδείσ ἐστιν ὃσ ἐφρόντισεν. ἀλλ̓ ἐκεῖ μὲν δύνανται λογίζεσθαι ὅτι εἰ μὴ προσέξουσι μηδὲ φροντιοῦσι τῶν τοιούτων, λάθοι ἂν αὐτοὺσ ἡ σύμπασα οὐσία διαρρυεῖσα καὶ ἀπολομένη·

ἐνταῦθα δὲ οὐ δύνανται ταὐτὸ τοῦτο λογίσασθαι, ὡσ εἰ μὴ προνοήσουσιν ἑκάστησ ἡμέρασ καὶ φυλάξονται μὴ εἰκῇ προϊέναι, λάθοι ἂν αὐτοὺσ ὁ σύμπασ βίοσ διαρρυεὶσ καὶ ἀπολόμενοσ. ἐν Θήβαισ καὶ ἐν Μεγάροισ καὶ πανταχοῦ σχεδὸν οὗ τισ ἂν ἀπέλθῃ τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ τῆσ Ἰταλίασ ἔνεστι τό τε ἀργεῖν καὶ τὸ ῥᾳθυμεῖν, καὶ οὐκ ἀπορήσει προφάσεωσ, ὅπου ἂν τύχῃ ὤν, δἰ ἣν βλακεύων τε καὶ ἀσχολούμενοσ ἀναλώσει καὶ πάνυ πολὺν χρόνον, ἂν οὕτωσ τύχῃ.

μὴ οὖν βελτίστη ᾖ καὶ λυσιτελεστάτη πασῶν ἡ εἰσ αὑτὸν ἀναχώρησισ καὶ τὸ προσέχειν τοῖσ αὑτοῦ πράγμασιν, ἐάν τ̓ ἐν Βαβυλῶνι τύχῃ τισ ὢν ἐάν τ̓ Ἀθήνησιν ἐάν τ̓ ἐν στρατοπέδῳ ἐάν τ̓ ἐν νήσῳ μικρᾷ καὶ μόνοσ. αἱ γὰρ τοιαῦται ἀναχωρήσεισ καὶ ἀποδημίαι μικράν τινα ἔχουσι ῥοπὴν πρὸσ τὸ σχολὴν ἄγειν καὶ τὸ πράττειν τὰ δέοντα·

καὶ ἑτέρασ κλίνασ κατακλίνεσθαι φέρει μέν τινα ἐνίοτε μικρὰν ἀνάπαυσιν, οὐ μὴν ἱκανήν γε οὐδ̓ ὥστε ἀπαλλάξαι·

‐ ἰδεῖν τε ἔστι καὶ τῷ πάνυ πολλῷ θορύβῳ τε καὶ πλήθει οὐ κωλυόμενον πράττειν ἕκαστον τὸ αὑτοῦ ἔργον, ἀλλ̓ ὅ τε αὐλῶν ἢ διδάσκων αὐλεῖν τοῦτο ποιεῖ πολλάκισ ἐπ̓ αὐτῆσ τῆσ ὁδοῦ τὸ διδασκαλεῖον ἔχων καὶ οὐδὲν αὐτὸν ἐξίστησι τὸ πλῆθοσ οὐδὲ ὁ θόρυβοσ τῶν παριόντων, ὅ τε ὀρχούμενοσ ὁμοίωσ ἢ ὀρχηστοδιδάσκαλοσ πρὸσ τούτῳ ἐστίν, ἀμελήσασ τῶν μαχομένων τε καὶ ἀποδιδομένων καὶ ἄλλα πραττόντων, ὅ τε κιθαριστὴσ ὅ τε ζωγράφοσ·

ὃ δὲ πάντων σφοδρότατόν ἐστιν· παίδων ἐν ταῖσ ὁδοῖσ κάθηνται, καὶ οὐδὲν αὐτοῖσ ἐμποδών ἐστιν ἐν τοσούτῳ πλήθει τοῦ διδάσκειν τε καὶ μανθάνειν.

ἤδη δέ ποτε εἶδον ἐγὼ διὰ τοῦ ἱπποδρόμου βαδίζων πολλοὺσ ἐν τῷ αὐτῷ ἀνθρώπουσ ἄλλον ἄλλο τι πράττοντασ, τὸν μὲν αὐλοῦντα, τὸν δὲ ὀρχούμενον, τὸν δὲ θαῦμα ἀποδιδόμενον, τὸν δὲ ποίημα ἀναγιγνώσκοντα, τὸν δὲ ᾅδοντα, τὸν δὲ ἱστορίαν τινὰ ἢ μῦθον διηγούμενον·

καὶ οὐδὲ εἷσ τούτων οὐδένα ἐκώλυσε προσέχειν αὑτῷ καὶ τὸ προκείμενον πράττειν. καίτοι τούτων οὐδέν ἐστι τῶν ἔργων, ὃ συνάγει τὴν ψυχὴν καὶ καθίστησι καὶ καταφρονεῖν ποιεῖ τῶν ἄλλων ἁπάντων.

παιδεία δέ, ὡσ ἐοίκε, καὶ φιλοσοφία, αἳ μάλιστα τοῦτο διαπράττονται, πολλῆσ ἐρημίασ τε καὶ ἀναχωρήσεωσ τυγχάνουσι δεόμεναι· καὶ ὥσπερ τοῖσ νοσοῦσιν, εἰ μὴ πανταχόθεν ἐστὶ σιωπή τε καὶ ἡσυχία, οὐ δυνατὸν ὕπνου μεταλαβεῖν, οὕτωσ ἄρα καὶ τοῖσ φιλολόγοισ, εἰ μὴ πάντεσ ὑποσιγήσουσιν αὐτοῖσ καὶ μήτε ὁρ́αμα μηδὲν ἄλλο ἔσται μήτε ἀκούσματοσ ἀκούειν μηδενόσ, οὐκ ἄρα οἱά τε ἔσται ἡ ψυχὴ τοῖσ αὑτῆσ προσέχειν καὶ περὶ ταῦτα γίγνεσθαι. ἀλλ̓ ἔγωγε ὁρῶ καὶ τοὺσ πλησίον τῆσ θαλάττησ οὐδὲν πάσχοντασ, ἀλλὰ καὶ διανοεῖσθαι δυναμένουσ ἃ βούλονται διανοεῖσθαι καὶ λέγοντασ καὶ ἀκούοντασ καὶ καθεύδοντασ, ὁπόταν αὐτοῖσ ᾖ καιρόσ, ὅτι οὐδὲν οἰόνται προσήκειν αὑτοῖσ τοῦ ψόφου τούτου οὐδὲ φροντίζουσιν.

ἦν αὐτοῖσ σχολὴ ἄλλο τι ποιεῖν.

οὐκοῦν καὶ ὅστισ δυνατὸσ ἐννοῆσαι περὶ τῶν πολλῶν ἀνθρώπων καὶ τοῦ θορύβου τοῦ κατ̓ αὐτοὺσ καὶ τῶν πραγμάτων, ὅτι οὐδὲν διαφέρει ταῦτα τῶν ἐν τῇ θαλάττῃ γιγνομένων, οὐκ ἂν ἐνοχλοῖτο ὑπ̓ αὐτῶν. ἀλλὰ τοῦτό ἐστιν, ὡσ ἐοίκε, πολλοῦ ἄξιον μάθημα καὶ δίδαγμα, τὸ τὴν ψυχὴν ἐθίζειν ἕπεσθαι τῷ λόγῳ καὶ μὴ ἐπ̓ ἄλλ̓ ἄττα τρέπεσθαι ἢ τά τε προκείμενα καὶ δοκοῦντα ὀρθῶσ ἔχειν· καὶ ἡ μὲν οὕτωσ ἐθισθεῖσα ψυχὴ δυνήσεται ἅπαντα διαπράττεσθαι τὰ προσήκοντα αὐτῇ, ἡ δὲ ῥεμβομένη τε καὶ ἀλύουσα καὶ ἄλλοτε ἐπ̓ ἄλλο τρεπομένη, ὅταν τι προφανῇ ποτε ἡδονήν τινα ἢ ῥᾳστώνην ἔχον, ὥσπερ ὕδατοσ ἐν ἑτεροκλινεῖ χωρίῳ ὅποι ἔτυχε τρεπομένου, οὐδὲν ἂν ὠφεληθείη οὐδ̓ ὑπὸ τῆσ πάσησ ἡσυχίασ τε καὶ ἐρημίασ.

ἐπειδὰν ἀφεθῶσιν, εὐθὺσ ἀναζητούσασ τὸ ἴχνοσ, καὶ οὐδ̓ εἰ πάντεσ ἀποκαλοῖεν, οὐκ ἄν ποτε τοῦτο ἀπολειπούσασ, οὐδ̓ εἰ πολλαὶ μὲν φωναὶ πανταχόθεν φέροιντο, πολλαὶ δὲ ὀσμαὶ ἀπό τε τῶν καρπῶν καὶ ἀνθῶν ἐμπλέκοιντο, πολὺ δὲ πλῆθοσ ἀνθρώπων τε καὶ ἄλλων ζῴων φαίνοιτο καὶ ἴχνη τὰ μὲν ἵππων, τὰ δὲ βοῶν, τὰ δὲ προβάτων ‐ οὐδὲν οὔτε ὁρᾷ τούτων οὔτε αἰσθάνεται αὐτῶν οὐδενόσ, ἀλλὰ ἐκεῖνο πανταχόθεν ἐκλέγει τὸ ἴχνοσ κἀκείνῳ ἕπεται, μέχρισ ἂν εὑρ́ῃ τε καὶ ἀναστήσῃ τὸν λαγών, καὶ μετὰ ταῦτα κατέχει διώκουσα, δἰ ὁποίων ἄν ποτε ἰῄ χωρίων, καὶ οὔτε πεδίον οὔτε ὄροσ οὔτε τὰ λίαν τραχέα οὔτε χαράδρα ἢ ῥεῦμα ἀποκωλύει αὐτήν, πολλούσ τινασ δρόμουσ τοῦ λαγὼ θέοντοσ καὶ πειρωμένου ἐξαπατᾶν·

τὰσ δὲ ἀμαθεῖσ τε καὶ ἀπαιδεύτουσ κύνασ βραδέωσ μὲν αἰσθανομένασ, ταχέωσ δὲ ἀπαγορευούσασ, εἰ δέ ποθεν ἀλλαχόθεν προσπέσοι θροῦσ, εἴτε ὑλακὴ κυνῶν εἴτε ἀνθρώπων φθεγξαμένων ὁδοιπόρων ἢ νομέων, εὐθὺσ ἀνακυπτούσασ ἐκ τοῦ ἴχνουσ κἀκεῖ φερομένασ.

τούτων δὴ πάντων, ὅπερ ἔφην, τὸ ἔθοσ αἴτιον.

ὁμοίωσ δὲ καὶ τὴν ψυχὴν ἐθίζειν ἂν δέοι μηδέποτε ἀποτρέπεσθαι μηδὲ ἀναχωρεῖν τοῦ δοκοῦντοσ εἶναι προσήκοντοσ ἔργου.

εἰ δὲ μή, οὐ ῥᾴδιον περιγενέσθαι οὐδὲ ἐξεργάσασθαι οὐδὲν ἱκανῶσ. ἢ οὐκ ἐν ταῖσ ἐρημίασ καὶ ἡσυχίαισ, οὐκ ἐνταῦθα μάλιστα ἀνευρήκασιν οἱ ἀνόητοι ἄνθρωποι, ὅπωσ μηδὲν διανοῶνται τῶν δεόντων, ἕτερα πολλὰ καὶ ἄτοπα διανοήματα, οἷσ ἀγαπῶσι ξυνόντεσ, τυραννίδασ τε καὶ πλούτουσ καὶ ἄλλ̓ ἄττα θαυμαστὰ ἀναπλάττοντεσ αὑτοῖσ;

οἱ μὲν θησαυρούσ τινασ χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου πλῆθοσ ἐξαίφνησ ἀμήχανον ὅσον κτώμενοι, οἱ δὲ βασιλεῖσ τε καὶ μονάρχουσ πόλεών τε καὶ ἐθνῶν ἀποδεικνύντεσ σφᾶσ αὐτούσ, ἔπειτα ἤδη τὰ ἑξῆσ περὶ τὴν τυραννίδα πάντα πράττοντεσ, τοὺσ μέν τινασ ἀποκτιννύντεσ, τοὺσ δὲ ἐλαύνοντεσ, παρθένοισ δὲ καὶ μειρακίοισ καὶ γυναιξὶ πλησιάζοντεσ αἷσ ἂν ἐθέλωσιν, ἑστιάσεων δὲ καὶ εὐωχιῶν τῶν πολυτελεστάτων μεταλαμβάνοντεσ, οἱ δέ τινεσ ἀργύριον ἐκδανείζοντεσ ἢ ἄλλασ ἐργασίασ οἱο͂ν ἐγρηγορότεσ τε καὶ ὁρῶντεσ ὀνείρατα ποικίλα καὶ παντοδαπὰ πλάττοντεσ αὑτοῖσ. ἐνίοτέ γε μὴν ἐκ τῶν ὀνειράτων τούτων ἀποβαίνει καὶ ὕπαρ αὐτοῖσ τὰ φαυλότατα καὶ ἀτοπώτατα. τυραννίδεσ μὲν γὰρ οὐ πάνυ τι ἐκ τῶν τοιούτων γίγνονται·

οὐ γὰρ ἐθέλει ἡ τυραννὶσ ὑπὸ ῥᾳθύμου τε καὶ τρόπον τινὰ ἀεὶ κοιμωμένησ διανοίασ θηρεύεσθαι, ἀλλὰ τοὐναντίον ὑπὸ δριμείασ τε καὶ ἀγρύπνου φροντίδοσ·

δαπάναι δὲ καὶ ἔρωτεσ καὶ τοιαῦταί τινεσ διατριβαὶ πολλοῖσ ἤδη πολλάκισ ἀπήντησαν. μαχόμενον ἁπάντων ἀνθρώπων, μετὰ ταῦτα ἤδη διανοεῖσθαι τίσ τε δὴ καὶ παρὰ τίσιν ἡ τοιαύτη γυνὴ καὶ πόθεν ἂν αὐτῷ τοιοῦτοσ ὑπάρξαι γάμοσ·

καὶ δὴ τὰσ μὲν ἐν Ἰλίῳ νύμφασ καὶ παρθένουσ ἅτε τύραννοσ ὢν ἠτίμαζε καὶ οὐκ ᾤετο ἀξίασ τυχεῖν, ὁμοίωσ δὲ καὶ τὰσ Λυδῶν τε καὶ Φρυγῶν τάσ τε ἐν Λέσβῳ καὶ τὰσ ἐν Μυσίᾳ γυναῖκασ ὑπερεώρα.

πυνθανόμενοσ δὲ ἐν Σπάρτῃ τινὰ εἶναι Διὸσ λεγομένην θυγατέρα, Μενελάῳ συνοικοῦσαν, ἀνδρὶ βασιλεῖ καὶ βασιλέωσ ἀδελφῷ τῆσ ξυμπάσησ Ἑλλάδοσ, ἣν ἐμνήστευσάν τε καὶ ἔσπευσαν λαβεῖν πολλὰ ἕδνα καὶ δῶρα διδόντεσ οἱ πρῶτοί τε καὶ ἄκροι τῶν Ἑλλήνων· καὶ δὴ καὶ ἀδελφῶν ἀγαθῶν ἐλέγετο εἶναι Πολυδεύκουσ καὶ Κάστοροσ, Διὸσ υἱῶν γενομένων· ἐπεθύμησεν αὑτῷ ταύτην γενέσθαι τὴν γυναῖκα. ἄλλωσ μὲν οὖν οὐ πάνυ τι ἡγεῖτο δυνατόν, εἰ δὲ θεόσ τισ ὑπόσχοιτο καὶ δοίη, τάχ̓ ἂν γενέσθαι τὸ τοιοῦτον.

καὶ τίνα δὴ θεὸν ἄλλην εἰκὸσ τὰσ τοιαύτασ χαρίζεσθαι χάριτασ ἢ τὴν κρατοῦσάν τε καὶ ἄρχουσαν τῶν περὶ τοὺσ γάμουσ τε καὶ ἔρωτασ; οὔκουν ἐκείνησ διδούσησ ἀδύνατον ἡγεῖτο τὸν γάμον. πῶσ ἂν οὖν ἐκείνην πείσαι χαρίσασθαι ἢ εἰ τρόπον τινὰ γίγνοιτο αὐτὸσ προσφιλὴσ τῇ θεῷ καὶ δωρεάν τινα καὶ χάριν δεδωκώσ; ἀλλ̓ οὔτε χρημάτων αὐτὴν τυγχάνειν δεομένην, ἅτε χρυσῆν οὖσαν καὶ πάντα χρήματα ἁπλῶσ κεκτημένην, οὔτε θυσιῶν·

πάντασ γὰρ αὐτῇ πανταχοῦ θύειν· οὔτε ἄλλῃ τινὶ ὁμιλίᾳ καὶ δεήσει ῥᾳδίωσ ὑπακοῦσαι ἄν· ἀλλ̓ εἰ οὗ μάλιστα ἐπιθυμεῖ καὶ ὃ πάντων τιμιώτατον νενόμικε, τοῦτο προσθείη τισ αὐτῇ καὶ μαρτυρήσειεν, ὥσ ἐστι καλλίστη, τάχ̓ ἂν ἀγαπῆσαι αὐτήν. νικᾶν δὲ καὶ προκρίνεσθαι κατὰ τοῦτο τίνοσ ἄν ποτε ἀξιώσειεν ἢ θεῶν τῶν πρώτων καὶ μεγίστων, Ἀθηνᾶσ τε καὶ Ἥρασ;

καὶ ἔτι μᾶλλον, εἰ φαίνοιντο ἐκεῖναι μεγάλα καὶ θαυμαστὰ παρεχόμεναι δῶρα ἕνεκα τῆσ νίκησ. τὴν αὑτοῦ δόξαν καὶ ἐπίνοιαν, οἱο͂ν ψυχῆσ ἐν ὕπνῳ φαντασίαισ καὶ δόξαισ ἐπακολουθούσησ καὶ μακρόν τι καὶ συντεταγμένον ὑφαινούσησ ὄναρ, κριτήσ τε ὑπὸ τοῦ Διὸσ γίγνεται τῶν θεῶν, καὶ τὰσ μὲν αὐτάσ τε ὑπερεῖδε καὶ τὰ δῶρα αὐτῶν, τὴν δὲ προέκρινεν ἐπὶ μισθῷ τε καὶ δώρῳ τῷ λαβεῖν τὸν γάμον ἐκείνησ τῆσ γυναικόσ, ὑπὲρ ἧσ ἐνεθυμήθη τε καὶ εὔξατο.

εἰ μὲν οὖν αὐτὸ τοῦτο βουκόλοσ καὶ ἰδιώτησ ἔτυχεν ὤν, οὐδὲν ἂν πρᾶγμα ἀπήντησεν ἐκ τοῦ τοιούτου ὀνείρατοσ.

νῦν δὲ ἐπειδὴ τύραννοσ καὶ δυνάστησ ἦν καὶ πλούτῳ τε ἰσχύων καὶ ἀρχῇ πόλεωσ τῆσ τότε μεγίστησ καὶ τῇ τῶν γονέων πρὸσ αὐτὸν εὐνοίᾳ, τὰ λοιπὰ ἤδη ἔργῳ ἐξειργάσατο ὡσ ἐπὶ τούτοισ ἀληθῶσ γεγονόσι, ναῦσ τε ναυπηγησάμενοσ καὶ ἑταίρουσ συναγαγών· καὶ πλεύσασ ἐπί τε τὴν Ἑλλάδα καὶ Σπάρτην καὶ εἰσ τὴν οἰκίαν ἀφικόμενοσ τὴν Μενελάου καὶ Ἑλένησ καὶ ξενίων τυχών, ἀναπείσασ καταλιπεῖν αὐτὴν τὸν ἄνδρα καὶ τὴν Ἑλλάδα ἧκεν ἄγων εἰσ Τροίαν πολλῶν καὶ χαλεπῶν πραγμάτων καὶ συμφορῶν ἀρχήν.

οὕτωσ αἱ μὲν ἰδιωτικῆσ καὶ ἀδυνάτου ψυχῆσ ἔννοιαί τε καὶ ἐπιθυμίαι ὑπηνέμιοί τε καὶ ἀδρανεῖσ, καὶ οὐδὲν ἀπ̓ αὐτῶν γίγνεται χαλεπόν, ἀλλ̓ ὥσπερ τὰ τῷ ὄντι ὀνείρατα ἀναστάντων εὐθὺσ οἴχεται καὶ οὐδὲν αὐτῶν, ὥσ φασι, τὸν ἥλιον οὐδὲ τὴν ἡμέραν ὑπομένει, παραπλησίωσ καὶ τὰ τοιαῦτα ἔχει ἐπιθυμήματά τε καὶ ἐλπίσματα. τὰ δὲ τῶν μονάρχων ἢ πλουσίων ἢ ἄλλην τινὰ ἐχόντων δύναμιν ἐπὶ πέρασ ἀφικνεῖται πολλάκισ χαλεπόν τε καὶ φοβερόν.

καὶ ἔστιν ὅμοιον, ὥσπερ ἐμοὶ δοκεῖ, τὸ τοιοῦτον ὑπηνεμίοισ γεννήμασιν. φασὶ γὰρ δὴ ᾠὰ γίγνεσθαι οὕτωσ ἄνευ συνουσίασ τε καὶ μίξεωσ ἄρρενοσ, ἃ καλοῦσιν ὑπηνέμια, ὡσ ὑπ̓ ἀνέμῳ προσπεσόντι γιγνόμενα.

ἵππων ὑπηνέμιον γένοσ, τὸν Βορρᾶν ἔφη ἐρασθέντα Τρωικῶν τινων ἵππων ἐμπλῆσαί τε αὐτὰσ γονῆσ καὶ γένοσ ἵππων ἐξ αὐτῶν γενέσθαι.

ἀποβῆναι πρᾶγμα ἀληθέσ.

εἴρηται δέ μοι πάντα ταῦτα ἀπ̓ ἐκείνησ τῆσ ἀρχῆσ καὶ ἐκτροπῆσ, ὅτι δεῖ τὴν ψυχὴν ἐθίζεσθαι τὰ δέοντα πράττειν καὶ διανοεῖσθαι πανταχοῦ τε καὶ ἐν ἅπαντι θορύβῳ καὶ ἐν ἁπάσῃ ἠσυχίᾳ. εἰ δὲ μή, τὸ τῆσ ἐρημίασ τε καὶ ἡσυχίασ οὐδὲν μεῖζον καὶ ἀσφαλέστερον τοῖσ ἀνοήτοισ τῶν ἀνθρώπων πρὸσ τὸ μὴ πολλὰ καὶ ἄτοπα διανοεῖσθαί τε καὶ ἁμαρτάνειν.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΑΝΑΧΩΡΗΣΕΩΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION