Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β. 19:

ἢ οὐκ οἶσθα ὅτι τούτου ἕνεκεν τὰ τῶν ἡρώων λεγομένων γένη εὐθὺσ εἰσ θεοὺσ οἱ ποιηταὶ ἀναφέρουσιν, ὥστε μηκέτι ἐξετάζεσθαι τὸ προσώτερον; καὶ τούσ γε πλείονασ αὐτῶν φασιν ἐκ Διὸσ γεγονέναι, ἵνα μὴ αὐτοῖσ οἵ τε βασιλεῖσ καὶ οἱ οἰκισταὶ τῶν πόλεων καὶ ἐπώνυμοι εἰσ τοιαῦτα ἐμπίπτωσιν, ἃ δοκεῖ παρὰ τοῖσ ἀνθρώποισ ὀνείδη εἶναι. ὥστε, εἴπερ οὕτωσ ἔχει τὰ τῶν ἀνθρώπων, ὡσ ἡμεῖσ τε καὶ ἄλλοι σοφώτεροι ἡμῶν φασιν, οὐδὲν ἂν μᾶλλον σοὶ προσήκοι ἐλευθερίασ κατὰ γένοσ ἢ ὁτῳοῦν τῶν σφόδρα δοκούντων οἰκετῶν· εἰ μὴ ἄρα καὶ σὺ φθάσεισ ἀναγαγὼν εἰσ Δία ἢ Ποσειδῶνα ἢ Ἀπόλλωνα τοὺσ σαυτοῦ προγόνουσ· οὐδέ γε ἐμοὶ δουλείασ.