Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Β. 15:

καὶ ὃσ γελάσασ πάνυ εἰρωνικῶσ, Τοὺσ τραγῳδούσ, ἔφη, καλεῖσ μάρτυρασ. Οἷσ γε πιστεύουσιν, εἶπεν, οἱ Ἕλληνεσ· οὓσ γὰρ ἐκεῖνοι ἀποδεικνύουσιν ἡρ́ωασ, τούτοισ φαίνονται ἐναγίζοντεσ ὡσ ἡρ́ωσι, καὶ τὰ ἡρῷα ἐκείνοισ ᾠκοδομημένα ἰδεῖν ἔστιν. ὁμοίωσ δὲ ἐννόησον, εἰ βούλει, καὶ τὴν Φρυγίαν τὴν Πριάμου δούλην, ἣ τὸν Ἀλέξανδρον ἐν τῇ Ἴδῃ ἐξέθρεψεν ὡσ αὑτῆσ υἱέα, λαβοῦσα παρὰ τοῦ ἀνδρὸσ βουκόλου ὄντοσ, καὶ τὴν παιδοτροφίαν οὐ χαλεπῶσ ἔφερεν. Τήλεφον δὲ τὸν Αὔγησ καὶ Ἡρακλέουσ οὐχ ὑπὸ γυναικόσ, ἀλλ̓ ὑπὸ ἐλάφου τραφῆναι λέγουσιν. ἢ δοκεῖ σοι ἔλαφοσ μᾶλλον ἐλεῆσαι ἂν βρέφοσ καὶ ἐπιθυμῆσαι τρέφειν ἢ ἄνθρωποσ, ἐὰν τύχῃ δούλη οὖσα;