헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α.)

Οἱ ἄνθρωποι ἐπιθυμοῦσι μὲν ἐλεύθεροι εἶναι μάλιστα πάντων, καί φασι τὴν ἐλευθερίαν μέγιστον τῶν ἀγαθῶν, τὴν δὲ δουλείαν αἴσχιστον καὶ δυστυχέστατον ὑπάρχειν, αὐτὸ δὲ τοῦτο ὅ,τι ἐστὶ τὸ ἐλεύθερον εἶναι ἢ ὅ,τι τὸ δουλεύειν, οὐκ ἴσασιν. καὶ τοίνυν οὐδὲ ποιοῦσιν οὐδέν, ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, ὅπωσ τὸ μὲν αἰσχρὸν καὶ χαλεπὸν ἐκφεύξονται, τὴν δουλείαν, ὃ δὲ δοκεῖ αὐτοῖσ πολλοῦ ἄξιον εἶναι, κτήσονται, τὴν ἐλευθερίαν, ἀλλὰ τοὐναντίον ταῦτα πράττουσιν ἐξ ὧν ἀνάγκη τοὺσ ἐπιτηδεύοντασ διατελεῖν δουλεύοντασ τὸν ἅπαντα χρόνον καὶ μηδεπώποτε ἐλευθερίασ ἐπιτυγχάνειν. πλὴν τούτουσ οὐκ ἄξιον ἴσωσ θαυμάσαι ὅτι οὔτε ἑλεῖν οὔτε φυλάξασθαι δύνανται ὃ τυγχάνουσιν ἀγνοοῦντεσ.

εἰ γοῦν ἐτύγχανον ἀγνοοῦντεσ πρόβατον καὶ λύκον ὅ,τι ἐστὶν ἑκάτερον αὐτοῖν, ὅμωσ δὲ ἡγοῦντο τὸ μὲν ὠφέλιμον καὶ κτήσασθαι ἀγαθόν, τὸ δὲ βλαβερὸν καὶ ἀσύμφορον, οὐκ ἂν ἦν θαυμαστὸν οὐδέν, εἰ τὸ μὲν πρόβατον ἐφοβοῦντο καὶ ἔφευγον ἐνίοτε ὡσ λύκον, τὸν δὲ λύκον προσίεντο καὶ ὑπέμενον, νομίσαντεσ πρόβατον·

ἡ γὰρ ἄγνοια τοιαῦτα ἐργάζεται τοὺσ οὐκ εἰδότασ καὶ ἀναγκάζει τἀναντία φεύγειν καὶ διώκειν ὧν βούλονται καὶ τῶν συμφερόντων. φέρε δὴ σκεψώμεθα εἰ ἄρα τι οἱ πολλοὶ ἐπίστανται περὶ ἐλευθερίασ καὶ δουλείασ σαφέσ.

ἴσωσ γάρ τοι μάτην αὐτοὺσ αἰτιώμεθα, οἱ δὲ παντὸσ μᾶλλον ταῦτα ἴσασιν. ἑαυτῷ.

τὸν δὲ τοῦτο ἀποκρινάμενον ἐάν τισ ἐπερωτᾷ, εἰ ἐν χορῷ χορευτὴν ὄντα μὴ προσέχειν τῷ κορυφαίῳ μηδὲ ὑπήκοον εἶναι αὐτοῦ, ἀλλ̓ ᾅδειν τε καὶ ἀπᾴδειν, ὅπωσ ἂν αὐτῷ ἐπίῃ, τοῦτο καλὸν οἰέται εἶναι καὶ ἐλευθέριον, τὸ δὲ ἐναντίον τούτου, τὸ προσέχειν καὶ πείθεσθαι τῷ ἡγεμόνι τοῦ χοροῦ, καὶ τότε ἄρχεσθαι καὶ παύεσθαι ᾅδοντα ὁπόταν ἐκεῖνοσ κελεύσῃ, αἰσχρὸν εἶναι καὶ δουλοπρεπέσ, οὐκ ἂν οἶμαι ὁμολογοῖ. οὐδὲ εἴ τισ ἐρωτήσειε, πλέοντα μὴ φροντίζειν τοῦ κυβερνήτου μηδὲ ποιεῖν ἅττ̓ ἂν ἐκεῖνοσ εἴπῃ, εἰ τὸ τοιοῦτον ἐλευθέριον οἰοίτο· οἱο͂ν κελεύσαντοσ καθῆσθαι ἑστάναι ἐν τῇ νηί, ἂν αὐτῷ ἐπίῃ, κἂν κελεύσῃ ἀντλεῖν ποτε ἢ συνέλκειν τὰ ἱστία, μήτ̓ ἀντλῆσαι μήθ̓ ἅψασθαι τῶν κάλων, οὐδὲ τοῦτον εἴποι ἂν ἐλεύθερον οὐδὲ ζηλωτόν, ὅτι πράττει τὰ δοκοῦντα αὑτῷ.

καὶ μὴν τούσ γε στρατιώτασ οὐκ ἂν φαίη δούλουσ εἶναι, διότι ὑπήκοοί εἰσι τοῦ στρατηγοῦ, καὶ τότε ἀνίστανται ὁπόταν ἐκεῖνοσ προστάξῃ, καὶ σῖτον αἱροῦνται καὶ ὅπλα λαμβάνουσι καὶ παρατάττονται καὶ ἐπίασι καὶ ἀναχωροῦσιν οὐκ ἄλλωσ ἢ τοῦ στρατηγοῦ κελεύσαντοσ· οὐδέ γε τοὺσ κάμνοντασ, ὅτι πείθονται τοῖσ ἰατροῖσ, οὐ διὰ τοῦτο φήσουσι δούλουσ εἶναι·

καίτοι οὐ σμικρά γε οὐδὲ ῥᾴδια πείθονται αὐτοῖσ, ἀλλὰ καὶ πεινῆν καὶ διψῆν ἐνίοτε προστάττουσι·

κἂν δόξῃ ποτὲ τῷ ἰατρῷ τὸν κάμνοντα δῆσαι, παραχρῆμα ἐδέθη, κἂν τεμεῖν ἢ καῦσαι, καυθήσεται καὶ τμηθήσεται ἐφ̓ ὅσον ἂν ἐκείνῳ δοκῇ·

ἐὰν δὲ μὴ πείθηται, πάντεσ οἱ ἐν τῇ οἰκίᾳ τῷ ἰατρῷ συναγωνιοῦνται, οὐ μόνον οἱ ἐλεύθεροι, ἀλλὰ πολλάκισ οἱ τοῦ νοσοῦντοσ οἰκέται αὐτοὶ καταδοῦσι τὸν δεσπότην, καὶ τὸ πῦρ κομίζουσιν, ὅπωσ καυθήσεται, καὶ τἄλλα ὑπηρετοῦσιν.

μὴ οὖν οὐ φῂσ ἐλεύθερον εἶναι τὸν ἄνδρα τοῦτον, ὅτι πολλὰ καὶ ἀηδῆ ἑτέρου κελεύοντοσ ὑπομένει;

οὐ γὰρ δήπου τὸν Περσῶν βασιλέα Δαρεῖον οὐκ ἂν ἔφησ ἐλεύθερον εἶναι, ἐπειδὴ καταπεσὼν ἀπὸ τοῦ ἵππου ἐν κυνηγεσίοισ, τοῦ ἀστραγάλου ἐκχωρήσαντοσ, ὑπήκουε τοῖσ ἰατροῖσ ἕλκουσι καὶ στρεβλοῦσιν αὐτοῦ τὸν πόδα, ὅπωσ καταστήσεται τὸ ἄρθρον, καὶ ταῦτα Αἰγυπτίοισ ἀνθρώποισ· οὐδ̓ αὖ Ξέρξην, ὁπηνίκα ἀναχωρῶν ἐκ τῆσ Ἑλλάδοσ καὶ χειμαζόμενοσ ἐν τῇ νηὶ πάντα ἐπείθετο τῷ κυβερνήτῃ καὶ παρὰ τὴν ἐκείνου γνώμην οὐκ ἐπέτρεπεν αὑτῷ οὐδὲ νεῦσαι οὐδὲ μεταβῆναι. ἀνθρώπων ὑπακούειν οὐδὲ τὸ πράττειν ὅ,τι ἄν τισ ἐθέλῃ ἐλευθερίαν ἔτι φήσουσιν εἶναι.

ἀλλ̓ ἴσωσ ἐροῦσιν ὅτι οὗτοι μὲν ἐπὶ τῷ αὑτῶν συμφέροντι ὑπακούουσιν, οἱ πλέοντεσ τῷ κυβερνήτῃ καὶ οἱ στρατιῶται τῷ στρατηγῷ, καὶ οἱ κάμνοντεσ δὲ τῷ ἰατρῷ διὰ τοῦτο πείθονται.

οὐδὲ γὰρ ἄλλ̓ ἄττα προστάττουσιν οὗτοι ἢ τὰ συμφέροντα αὐτοῖσ. οἱ δέ γε δεσπόται τοῖσ δούλοισ οὐ ταῦτα ἐπιτάττουσιν ἃ ἐκείνοισ συνοίσει, ἀλλ̓ ὅπερ αὑτοῖσ οἰόνται λυσιτελεῖν. τί δή; ἆρά γε συμφέρει τῷ δεσπότῃ τὸ τεθνάναι τὸν οἰκέτην ἢ νοσεῖν ἢ πονηρὸν εἶναι;

οὐδεὶσ ἂν εἴποι, ἀλλὰ τοὐναντίον οἶμαι τό τε ζῆν καὶ ὑγιαίνειν καὶ χρηστὸν εἶναι. τὰ αὐτὰ δὲ ταῦτα φανεῖται καὶ τῷ οἰκέτῃ συμφέροντα· ὥστε καὶ τῷ οἰκέτῃ ὁ δεσπότησ οὐδὲν ἧττον, ἄνπερ ἔχῃ νοῦν, τὰ συμφέροντα ἐκείνῳ προστάξει· ταῦτα γὰρ καὶ αὐτῷ φαίνεται συμφέρειν. ἀλλὰ ὑπὲρ ὅτου ἄν τισ ἀργύριον καταβάλῃ, οὗτοσ ἐξ ἀνάγκησ δοῦλόσ ἐστιν.

οὔκουν πολλοὶ περὶ πολλῶν καὶ ἐλευθέρων καταβεβλήκασιν ἀργύριον, οἱ μὲν πολεμίοισ, οἱ δὲ λῃσταῖσ λύτρα διδόντεσ, οἱ δέ τινεσ τὴν αὑτῶν τιμὴν καταβεβλήκασι τοῖσ δεσπόταισ;

καὶ οὐ δήπου δοῦλοί εἰσιν οὗτοι αὐτῶν.

ἀλλὰ μὴν ὃν ἂν ἐξῇ ἑτέρῳ μαστιγῶσαι καὶ δῆσαι καὶ ἀνελεῖν καὶ ἄλλο ὅ,τι ἂν βούληται ἐργάσασθαι, οὗτοσ ἐκείνου δοῦλόσ ἐστιν. τί δέ;

οὐκ ἔξεστι τοῖσ λῃσταῖσ ταῦτα ποιεῖν τοὺσ ληφθέντασ; καὶ οὐδὲν ἧττον οὐ δοῦλοί εἰσιν. τί δέ; τοῖσ δικασταῖσ οὐκ ἔξεστι τιμᾶν καὶ δεσμοῦ καὶ θανάτου καὶ ἄλλου ὅτου ἂν βούλωνται πολλοῖσ τῶν κρινομένων; καὶ οὐ δήπου δοῦλοί εἰσιν οὗτοι. εἰ δὲ μίαν ἡμέραν, ἐν ᾗ κρίνεται ἕκαστοσ, οὐδὲν τοῦτο· καὶ γὰρ μίαν ἡμέραν ἤδη τισ λέγεται γενέσθαι δοῦλοσ. Ἁ̓λλὰ μὴν ἑνὶ λόγῳ συλλαβόντα χρὴ ἀποφήνασθαι ὡσ ὅτῳ μὲν ἔξεστιν ὃ βούλεται πράττειν, ἐλεύθερόσ ἐστιν, ὅτῳ δὲ μὴ ἔξεστι, δοῦλοσ̓.

οὐ δὴ ἐπὶ τῶν πλεόντων οὐδὲ τῶν καμνόντων οἰ δὲ τῶν στρατευομένων οὐδὲ τῶν μανθανόντων γράμματα ἢ κιθαρίζειν ἢ παλαίειν ἢ ἄλλην τινὰ τέχνην ἐρεῖσ αὐτό· οὐ γὰρ ἔξεστι τούτοισ πράττειν ὡσ αὐτοὶ ἐθέλουσιν, ἀλλ̓ ὡσ ὅ τε κυβερνήτησ καὶ ἰατρὸσ καὶ διδάσκαλοσ προστάττει. ἃ ἐθέλουσι ποιεῖν, ἀλλ̓ ἐάν τισ παρὰ τοὺσ νόμουσ τοὺσ κειμένουσ πράττῃ, ζημιώσεται.

Οὐκοῦν ὅσα μὴ ἀπείρηται ὑπὸ τῶν νόμων μηδὲ προστέτακται, ὁ περὶ τούτων ἔχων αὐτὸσ τὴν ἐξουσίαν τοῦ πράττειν ὡσ βούλεται ἢ μὴ ἐλεύθεροσ, ὁ δὲ τοὐναντίον ἀδύνατοσ δοῦλοσ.

Τί δέ; οἰεί σοι ἐξεῖναι, ὅσα μὴ ἀπείρηται μὲν ὑπὸ τῶν νόμων ἐγγράφωσ, αἰσχρὰ δὲ ἄλλωσ δοκεῖ τοῖσ ἀνθρώποισ καὶ ἄτοπα· λέγω δὲ οἱο͂ν τελωνεῖν ἢ πορνοβοσκεῖν ἢ ἄλλα ὅμοια πράττειν; Οὐ μὰ Δία φαίην ἂν οὐδὲ τὰ τοιαῦτα ἐξεῖναι τοῖσ ἐλευθέροισ. καὶ γὰρ περὶ τούτων ἐπίκειται ζημία τὸ μισεῖσθαι ἢ δυσχεραίνεσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων. Τί δέ;

τοῖσ ἀκολάστοισ ἀνθρώποισ, ὅσα ποιοῦσι διὰ τὴν ἀκολασίαν, καὶ τοῖσ ἀνοήτοισ, ὅσα διὰ τὴν ἄνοιαν, ἢ οὐσίασ ἀμελοῦντεσ ἢ σώματοσ ἢ ἀδίκωσ καὶ ἀγνωμόνωσ προσφερόμενοι ἀλλήλοισ, οὐ πάντα ταῦτα ἐπιζήμια τοῖσ ποιοῦσίν ἐστιν; ἢ γὰρ εἰσ τὸ σῶμα ἢ τὴν οὐσίαν ἢ τὸ μέγιστον τὴν ψυχὴν τὴν αὑτῶν βλάπτονται.

Τοῦτο μὲν ἀληθὲσ λέγεισ. Οὔκουν οὐδὲ ταῦτα ἔξεστι πράττειν; Οὐ γὰρ οὖν.

Ἑνὶ δὴ λόγῳ τὰ μὲν φαῦλα καὶ ἄτοπα καὶ ἀσύμφορα οὐκ ἔξεστι πράττειν, τὰ δὲ δίκαια καὶ συμφέροντα καὶ ἀγαθὰ χρὴ φάναι ὅτι προσήκει τε καὶ ἔξεστιν; Ἐμοὶ γοῦν δοκεῖ. Οὐκοῦν οὐδενὶ τά τε φαῦλα καὶ ἀσύμφορα ποιεῖν ἀζήμιόν ἐστιν οὔτε Έλληνι οὔτε βαρβάρῳ οὔτε ὑπὲρ ὅτου τισ τιμὴν δέδωκεν ἀργύριον; Οὐ γὰρ οὖν. Τὰ δέ γε ἐναντία πᾶσιν ὁμοίωσ ἐφεῖται, καὶ οἱ μὲν τὰ ἐφειμένα πράττοντεσ ἀζήμιοι διατελοῦσιν, οἱ δὲ τὰ κεκωλυμένα ζημιοῦνται. ἄλλοι οὖν δοκοῦσί σοι πράττειν ἃ ἔξεστιν ἢ οἱ ἐπιστάμενοι ταῦτα, καὶ ἄλλοι τἀναντία ἢ οἱ ἀγνοοῦντεσ;

Οὐδαμῶσ.

Οὐκοῦν οἱ φρόνιμοι ὅσα βούλονται πράττειν, ἔξεστιν αὐτοῖσ· οἱ δὲ ἄφρονεσ ὅσα βούλονται οὐκ ἐξὸν ἐπιχειροῦσι πράττειν· ὥστε ἀνάγκη τοὺσ μὲν φρονίμουσ ἐλευθέρουσ τε εἶναι καὶ ἐξεῖναι αὐτοῖσ ποιεῖν ὡσ ἐθέλουσι, τοὺσ δὲ ἀνοήτουσ δούλουσ τε εἶναι καὶ ἃ μὴ ἔξεστιν αὐτοῖσ, ταῦτα ποιεῖν; Ἴσωσ. Οὐκοῦν καὶ τὴν ἐλευθερίαν χρὴ λέγειν ἐπιστήμην τῶν ἐφειμένων καὶ τῶν κεκωλυμένων, τὴν δὲ δουλείαν ἄγνοιαν ὧν τε ἔξεστι καὶ ὧν μή.

ἐκ δὲ τούτου τοῦ λόγου οὐδὲν ἂν κωλύοι τὸν μέγαν βασιλέα πάνυ μεγάλην τιάραν ἐπὶ τῆσ κεφαλῆσ ἔχοντα δοῦλον εἶναι καὶ μὴ ἐξεῖναι αὐτῷ πράττειν μηδὲν ὧν ποιεῖ· πάντα γὰρ ἐπιζημίωσ καὶ ἀσυμφόρωσ πράξει. ἄλλον δέ τινα δοῦλον δοκοῦντα καὶ ὀνομαζόμενον, οὐχ ἅπαξ, ἀλλὰ πολλάκισ, ἂν οὕτω τύχῃ, πεπραμένον, εἰ δὲ ἄρα τοῦτο συμβαίνοι, πέδασ πάνυ παχείασ ἔχοντα, μᾶλλον ἐλεύθερον εἶναι τοῦ μεγάλου βασιλέωσ. Ἐμοὶ μὲν σφόδρα δοκεῖ ἄτοπον, εἰ πέδασ ἔχων τισ ἢ ἐστιγμένοσ ἢ ἐν μυλῶνι ἀλῶν ἐλεύθεροσ ἔσται μᾶλλον τοῦ μεγάλου βασιλέωσ.

Τί δέ; ἐν Θρᾴκῃ γέγονασ; Ἔγωγε. Εὥρακασ οὖν ἐκεῖ τὰσ γυναῖκασ τὰσ ἐλευθέρασ στιγμάτων μεστάσ, καὶ τοσούτῳ πλείονα ἐχούσασ στίγματα καὶ ποικιλώτερα ὅσῳ ἂν βελτίουσ καὶ ἐκ βελτιόνων δοκῶσιν; Τί οὖν δὴ τοῦτο;

Ότι βασίλισσαν, ὡσ ἐοίκεν, οὐδὲν κωλύει ἐστιγμένην εἶναι, βασιλέα δὲ οἰεί κωλύειν; σὺ τοίνυν οὐδὲ περὶ ἐκείνου τοῦ ἔθνουσ ἀκήκοασ, παῤ οἷσ ὁ βασιλεὺσ ἐν πύργῳ πάνυ ὑψηλῷ φυλάττεται, καὶ οὐκ ἔξεστιν αὐτῷ καταβῆναι ἀπὸ τοῦ πύργου;

εἰ δέ γε ἀκηκόεισ, ἠπίστω ἂν ὅτι καὶ περιειργμένον ἔστιν εἶναι βασιλέα. καὶ τυχὸν ἤκουεσ ἂν ἐκείνων τῶν ἀνθρώπων θαυμαζόντων, εἰ διηγοῦ σὺ περὶ τοῦ Περσῶν βασιλέωσ, καὶ ἀπιστούντων ὅτι ἔστι τισ βασιλεὺσ περιελαύνων ἐφ̓ ἁρ́ματοσ καὶ ὅποι βούλεται ἀπιών. Ἀλλὰ δεδεμένον οὐκ ἀποδείξεισ βασιλέα. Οὐ τῶν γε ἀνθρώπων τυχόν· ἐπεὶ ὅ γε τῶν θεῶν βασιλεὺσ ὁ πρῶτοσ καὶ πρεσβύτατοσ δέδεται, ὥσ φασιν, εἰ χρὴ πιστεύειν Ἡσιόδῳ τε καὶ Ὁμήρῳ καὶ ἄλλοισ σοφοῖσ ἀνδράσιν, οἳ περὶ Κρόνου ταῦτα λέγουσι, καὶ μὰ Δία οὐχ ὑπ̓ ἐχθροῦ ἀδίκωσ παθόντα τοῦτο, ἀλλ̓ ὑπὸ τοῦ δικαιοτάτου καὶ φιλτάτου, δῆλον ὅτι ὡσ βασιλικὰ καὶ συμφέροντα ἐκείνῳ δρῶντοσ.

οἱ δὲ τοῦτο μὲν ἀγνοοῦσι καὶ οὐδέποτ̓ ἂν οἰηθεῖεν πτωχὸν ἢ δεσμώτην ἢ ἄδοξον γενέσθαι βασιλέα, καίτοι τὸν Ὀδυσσέα ἀκούοντεσ ὅτι πτωχὸσ ὢν καὶ τοὺσ μνηστῆρασ αἰτῶν οὐδὲν ἧττον βασιλεὺσ ἦν καὶ τῆσ οἰκίασ κύριοσ·

ὁ δὲ Ἀντίνουσ καὶ ὁ Εὐρύμαχοσ, οὓσ Ὅμηροσ ὠνόμαζε βασιλέασ, ἄθλιοι καὶ δυστυχεῖσ ‐ ἀλλὰ ταῦτα μέν, ὡσ ἔφην, ἀγνοοῦσι· σημεῖα δὲ αὐτοῖσ περιτιθέασι τιάρασ καὶ σκῆπτρα καὶ διαδήματα, μὴ λάθωσι βασιλεῖσ ὄντεσ·

ὥσπερ οἶμαι τοῖσ βοσκήμασι χαρακτῆρασ ἐπιβάλλουσιν οἱ δεσπόται, ὅπωσ ἐπίσημα ἔσται. τοιγαροῦν ὁ Περσῶν βασιλεὺσ ὅπωσ μὲν ἕξει μόνοσ ὀρθὴν τὴν τιάραν ἐφρόντιζεν, καὶ εἴ τισ ἄλλοσ τοῦτο ἐποίησεν, εὐθὺσ ἐκέλευσεν ἀποθνῄσκειν αὐτόν, ὡσ οὐ καλὸν οὐδὲ συμφέρον ἐν τοσαύταισ μυριάσιν ἀνθρώπων δύο εἶναι φοροῦντασ τιάρασ ὀρθάσ·

ὅπωσ δὲ τὴν γνώμην ὀρθὴν ἕξει καὶ μηδεὶσ ἄλλοσ φρονήσει αὐτοῦ σοφώτερα οὐδὲν αὐτῷ ἔμελεν. τὸν δοῦλον.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ Α.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION