헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΟΥ.)

Φέρε πρὸσ θεῶν, ἐπὶ τίνι μάλιστα θαυμάζειν καὶ ἐπὶ τῷ μέγα φρονεῖν καὶ μακαρίζειν ἄξιον πόλιν ἁπασῶν μεγίστην καὶ δυνατωτάτην; πότερον ἐπὶ νόμων ἀρετῇ καὶ πολιτῶν ἐπιεικείᾳ καὶ σωφροσύνῃ τῶν ἀρχόντων, ἢ ταῦτα μὲν μικρὰ καὶ οὐδενὸσ ἄξια καὶ ῥᾴδια τοῖσ τυχοῦσιν, ἐπὶ δὲ ἀνθρώπων πλήθει καὶ ἀγορᾶσ ἀφθονίᾳ καὶ τῇ πολυτελείᾳ τῶν οἰκοδομημάτων δεῖ μακαρίζειν αὐτὴν καὶ τοῖσ Σήρων καὶ Βαβυλωνίων ὑφάσμασι, καὶ ὅτι χρυσῷ τὰσ οἰκίασ ἐρέπτουσι, καὶ μεστὰ πάντα ἀργύρου καὶ ἠλέκτρου καὶ ἐλέφαντοσ, ὁποῖα Όμηροσ εἴρηκε τὰ Ἀλκινόου καὶ τὰ Μενελάου βασίλεια ὑπερβάλλων τό τε ἀληθὲσ καὶ τὸ δυνατὸν σχεδόν, οὕτωσ ἅπασαν ἠσκημένην τὴν πόλιν· καὶ νὴ Δία ἐπὶ ταῖσ γραφαῖσ καὶ τοῖσ ἀνδριᾶσιν, ὧν οὐδὲν ὤνησε τοὺσ πρότερον ἔχοντασ, ἀλλὰ παῤ ὧν ἐκεῖνα ἐκομίσθη, τούτουσ ἴδοι τισ ἂν δούλουσ καὶ ταπεινοὺσ καὶ πένητασ; εἰ γὰρ γὰρ ἦν ὄφελόσ τι χαλκοῦ καλῶσ κεκραμένου καὶ κρατήρων καὶ βωμῶν καὶ θυμιατηρίων περιττῶσ εἰργασμένων, ἡ Κορινθίων πόλισ ἂν εὐδαίμων ἦν καὶ πολὺν ᾠκεῖτο ἂν χρόνον, σῴζουσα τοὺσ ἑαυτῆσ οἰκήτορασ καὶ πολίτασ·

εἰ δ̓ αὖ λίθων εὐχρόων καὶ ποικίλων, ἡ Τηίων ἢ Καρυστίων καί τινων Αἰγυπτίων καὶ Φρυγῶν, παῤ οἷσ ἐστι τὰ ὄρη ποικίλα·

ἀκούω δ̓ ἔγωγε τῶν ὀρῶν τὰσ πάνυ παλαιὰσ τῆσ αὐτῆσ εἶναι πέτρασ· ἀλλ̓ ὅμωσ οὐδενόσ εἰσι βελτίουσ οὐδ̓ εὐτυχέστεροι τῶν πάνυ ταπεινῶν τε καὶ ἀθλίων. εἰ δέ γε ὠφέλει τὸ κεκτῆσθαι χρυσίον, οὐδὲν ἐκώλυεν Αἰθίοπασ τοὺσ ἄνω μακαριωτάτουσ εἶναι δοκεῖν, ὅπου τὸ χρυσίον ἀτιμότερον ἢ παῤ ἡμῖν ὁ μόλιβδοσ, καί φασιν αὐτόθι τοὺσ κακούργουσ ἐν παχείαισ χρυσοῦ δεδέσθαι πέδαισ, ἀλλ̓ οὐδὲν ἧττόν εἰσι δεσμῶται καὶ πονηροὶ καὶ ἄδικοι.

τὸ δὲ μακαρίζειν τοὺσ πλουσίουσ καὶ πολλὰ χρήματα ἔχοντασ, τὰ δὲ ἄλλα μηδὲν διαφέροντασ τῶν πάνυ φαύλων, ὅμοιον ὡσ εἴ τισ τοὺσ ἐκεῖ δεσμώτασ ἰδὼν προϊόντασ ἐκ τῆσ εἱρκτῆσ ἐζήλου, καὶ πάντων εὐδαιμονέστατον ἔκρινε τὸν ἔχοντα τὰσ μείζουσ πέδασ. εἰ δὲ ἐλέφασ θαυμαστὸν κτῆμα καὶ περιμάχητον, Ἰνδοὶ πολὺ πάντων ὀλβιώτατοι καὶ ἄριστοι, παῤ οἷσ ἔρριπται τὰ τῶν ἐλεφάντων ὀστᾶ καὶ οὐδεὶσ πρόσεισιν, ὥσπερ ἐνθάδε τὰ τῶν βοῶν τε καὶ ὄνων·

καὶ πολλαχοῦ φασιν ἐν τοῖσ τοίχοισ ἐνοικοδομεῖσθαι τὰ κρανία τῶν ἐλεφάντων αὐτοῖσ ὀδοῦσιν.

τί δὲ χρὴ περὶ Κελτῶν λέγειν, ὅπου φασὶ ποταμόν τινα καταφέρειν τὸ ἤλεκτρον καὶ πολὺ πανταχοῦ κεῖσθαι παρὰ ταῖσ ὄχθαισ ἐκβεβρασμένον, ὥσπερ αἱ ψῆφοι παῤ ἡμῖν ἐπὶ τῶν αἰγιαλῶν; καὶ πρότερον μὲν οἱ παῖδεσ παίζοντεσ διερρίπτουν· νῦν δὲ κἀκεῖνοι συλλέγουσι καὶ φυλάττουσιν αὐτό, παῤ ἡμῶν μεμαθηκότεσ ὅτι εἰσὶν εὐδαίμονεσ. ἆρα ἐνθυμεῖσθε ὅτι πάντεσ οὗτοι, λέγω δὲ τοὺσ Κελτοὺσ καὶ Ἰνδοὺσ καὶ Ἴβηρασ καὶ Ἄραβασ καὶ Βαβυλωνίουσ, φόρουσ παῤ ἡμῶν λαμβάνουσιν, οὐ τῆσ χώρασ οὐδὲ τῶν βοσκημάτων, ἀλλὰ τῆσ ἀνοίασ τῆσ ἡμετέρασ·

οὐ γάρ, ἂν μὲν τοῖσ ὅπλοισ κρατήσαντέσ τινεσ ἀναγκάσωσιν αὑτοῖσ ἀργύριον ὑποτελεῖν τοὺσ ἡττημένουσ, τοῦτο ὀνομάζεται φόροσ, καὶ ἔστιν ἀνθρώπων οὐ σφόδρα εὐτυχῶν οὐδὲ ἀνδρείων δασμὸν ἑτέροισ παρέχειν· ἐὰν δέ τινεσ, μήτε ἐπιστρατευσαμένου μηδενὸσ μήτε ἀναγκάσαντοσ, δἰ εὐήθειαν δὲ καὶ τρυφήν, ὃ περὶ πλείστου ποιοῦνται ἁπάντων, ἀργύριον πέμπωσιν ἑκόντεσ, διὰ μακρᾶσ μὲν ὁδοῦ, πολλῆσ δὲ θαλάττησ τοῖσ μηδὲ ἐπιβῆναι ῥᾳδίωσ δυναμένοισ τῆσ ἡμετέρασ γῆσ, οὐ τῷ παντὶ κάκιόν τε καὶ αἴσχιον τὸ γιγνόμενον;

πλὴν ὅτι λίθουσ μικροὺσ καὶ ἀσθενεῖσ καὶ νὴ Δία θηρίων ὀστᾶ διδόντεσ λαμβάνουσιν ἀργύριον καὶ χρυσίον, ἀντὶ χρηστῶν ἄχρηστα ἀντικαταλλαττόμενοι.

μάλιστα δὲ θαυμάζω πολλάκισ ἐννοῶν ὅτι Μῆδοι μὲν τὰ Σύρων λαβόντεσ ἠγάπων καὶ ἔχαιρον, Πέρσαι δὲ τὰ Μήδων, Μακεδόνεσ δὲ τὰ Περσῶν, καὶ τότε ᾤοντο εὐτυχεῖσ γεγονέναι καὶ πράττειν ἄμεινον, ὅτε εἶχον τὰ τῶν ἀθλίων καὶ δυστυχούντων κτήματα. ταῦτα δὲ οὐκ ἄλλωσ ἔγωγε ληρῶν εἶπον, ἀλλ̓ ὅτι τῶν τοιούτων, ὑπὲρ ὧν ἔχουσι τὴν πᾶσαν σπουδὴν καὶ ἐφ̓ οἷσ θαυμάζουσιν οἱ πολλοὶ τοὺσ κεκτημένουσ, οὐδέν ἐστιν ὄφελοσ, ἀλλ̓ οὐδεμιᾶσ ἄξια δραχμῆσ τὰ σύμπαντα· οὐδ̓ ἂν γένοιντο ἄνθρωποί ποτε εὐδαίμονεσ ἀνόητοι καὶ ἄφρονεσ, οὐδ̓ ἂν τὸν ἐν Σούσοισ παράδεισον οἰκήσωσιν, ὃσ ἦν, ὥσ φασι, μετέωροσ ἅπασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΟΥ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΛΟΥΤΟΥ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION