Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΕΘΟΥΣ. 2:

Ἔστι δὲ τὸ ἔθοσ γνώμη μὲν τῶν χρωμένων κοινή, νόμοσ δὲ ἄγραφοσ ἔθνουσ ἢ πόλεωσ, δίκαιον δὲ ἑκούσιον, κατὰ ταὐτὰ πᾶσιν ἀρέσκον, εὑρ́ημα δὲ ἀνθρώπων οὐδενόσ, ἀλλὰ βίου καὶ χρόνου. τῶν μὲν οὖν ἄλλων νόμων ἕκαστοσ ἅπαξ δοκιμασθεὶσ ἔλαβε τὴν ἰσχύν· τὸ δὲ ἔθοσ ἀεὶ δοκιμάζεται. καὶ νόμοσ μὲν οὐδεὶσ ῥᾳδίωσ ὑπὸ πάντων ἐγκριθήσεται· ταῖσ γὰρ τῶν πλειόνων δόξαισ κυροῦται· ἔθοσ δὲ οὐκ ἐνῆν γενέσθαι μὴ προσδεχθὲν ὑπὸ πάντων. κἀκεῖνοσ ἀπειλῶν καὶ βιαζόμενοσ μένει κύριοσ, ὑπὸ δὲ τῶν ἐθῶν πειθόμενοι καὶ καλὰ καὶ συμφέροντα κρίνομεν αὐτά. διό μοι δοκεῖ τισ ἂν προσεικάσαι τὸν μὲν ἔγγραφον νόμον τῇ δυνάμει τῆσ τυραννίδοσ·