Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΑΠΙΣΤΙΑΣ. 25:

Αἐρόπασ μέν γε καὶ Κλυταιμνήστρασ καὶ Σθενεβοίασ οὐδὲ εἰπεῖν ἔστιν ὅσαι. ἀλλὰ τὰ μὲν τοῦ γένουσ καὶ τῆσ οἰκειότητοσ τοιαῦτα, τὰ δὲ τῶν ὁρ́κων ποῖα; ὁ Πάνδαροσ ὤμοσε τῷ Μενελάῳ, ὥσπερ καὶ οἱ λοιποὶ Τρῶεσ, ἀλλ̓ οὐδὲν ἧττον ἔτρωσεν αὐτόν. Τισσαφέρνησ οὐκ ὤμοσε τοῖσ περὶ Κλέαρχον; τί δέ; ὁ βασιλεὺσ οὐχὶ καὶ τοὺσ βασιλείουσ θεοὺσ καὶ τὴν δεξιὰν ἀπέστειλε; Φίλιπποσ δὲ ὁ Μακεδὼν οὐ διετέλει καθάπερ ἄλλο τι τῶν εἰσ τὸν πόλεμον εὐχρήστων καὶ τὴν ἐπιορκίαν παρεσκευασμένοσ καὶ δυσὶ τούτοισ τὰσ πόλεισ αἱρῶν, τῷ τε παρασπονδεῖν καὶ τῷ τοὺσ προδώσοντασ παρασκευάζειν; τῷ παντὶ πρὸσ ἐκεῖνον τὸν τρόπον οἰκειότερον ἔχων· τοῖσ μὲν γὰρ προδόταισ ἀργύριον ἦν ἀνάγκη διδόναι, τοῖσ θεοῖσ δὲ περὶ ὁρ́κων οὐθὲν ἐτέλει.