Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ.)

Εἰσὶν οἵ φασι δεῖν πάντα ἐν πᾶσιν εἷναι περιττὸν τὸν φιλόσοφον· καὶ ὁμιλῆσαι ἀνθρώποισ φασὶ δεῖν εἶναι δεινότατον καὶ μηδέποτε σιγᾶν μηδὲ ἀπορεῖν λόγων τοιούτων πρὸσ τοὺσ παρόντασ, οἳ δυνήσονται τέρπειν αὐτούσ· εἰ δὲ μή, φασὶν ἰδιώτην εἶναι τὸν μὴ παρεσκευασμένον οὕτωσ καὶ ὀλίγου ἄξιον. ἐγὼ δέ φημι τὰ μὲν δίκαια καὶ ἀληθῆ λέγειν αὐτούσ, τὰ δὲ οὔ. τὸ μὲν γὰρ διαφέρειν πανταχοῦ τὸν φιλόσοφον τῶν ἄλλων δοκοῦσιν ὀρθῶσ ἀξιοῦν· πλὴν εἰ μή γε καὶ τὰσ τέχνασ φασὶ δεῖν αὐτὸν ἁπάσασ εἰδέναι καὶ βέλτιον κατὰ τὴν τέχνην ἅπαντα ποιεῖν τῶν δημιουργῶν, οἰκίασ τε οἰκοδομούμενον καὶ πλοῖα ναυπηγούμενον καὶ χαλκεύοντα καὶ ὑφαίνοντα καὶ γεωργοῦντα·

εἶναι τῶν Ἑλλήνων, οὐ μόνον ποιήματα παντοδαπὰ καὶ λόγουσ αὑτοῦ ποικίλουσ προφέρων Ὀλυμπίασί τε καὶ ἐν ταῖσ ἄλλαισ πανηγύρεσι τῶν Ἑλλήνων, ἀλλὰ καὶ ἄλλα ἔργα, τόν τε δακτύλιον καὶ τὴν λήκυθον καὶ στλεγγίδα καὶ τὸ ἱμάτιον καὶ τὴν ζώνην, ὡσ ἅπαντα πεποιηκὼσ αὐτόσ, οἱο͂ν ἀπαρχὰσ τῆσ σοφίασ τοῖσ Ἕλλησιν ἐπιδεικνύων.

εἰ τύχοι μετά τινοσ βαδίζων ὁδόν, καὶ πρὸσ βασιλέα καὶ πρὸσ ἰδιώτην, καὶ πρὸσ ἐλεύθερον καὶ πρὸσ δοῦλον, καὶ αὐτὸν ἔνδοξον ὄντα καὶ βασιλέα καὶ αὖ πάλιν ἀγνοούμενον καὶ πτωχόν, καὶ πρὸσ ἄνδρα τε ὁμοίωσ καὶ γυναῖκα καὶ κόρην, ἔτι δὲ μάχεσθαι ἐπιστάμενον, ἀλλὰ καὶ τῶν τοιούτων ἁπάντων ἔμπειρον, τεκτονικῆσ καὶ οἰκοδομίασ καὶ ναυπηγικῆσ.

πῶσ γὰρ ἂν τὸ λέχοσ ἐποίησεν ἀποκόψασ τόν τῆσ ἐλαίασ θαλλόν, εἰ μὴ τεκτονικῆσ ἐπιστήμων ἦν; πῶσ δ̓ ἂν περιέβαλε τὸν θάλαμον, εἰ μὴ καὶ οἰκοδομῆσαι ἠπίστατο;

πῶσ δ̓ ἂν εἰργάσατο τὴν σχεδίαν οὐκ ὢν ἔμπειροσ ναυπηγίασ; τὰ δὲ περὶ φυτείαν καὶ γεωργίαν εὐθὺσ ἐκ παίδων ἐσπουδακὼσ φαίνεται παρὰ τοῦ πατρὸσ δένδρα αἰτῶν καὶ ἀμπέλουσ· ἄλλωσ τε καὶ τοῦ πατρὸσ γεωργοῦ ὄντοσ πάνυ ἐπιμελοῦσ τε καὶ ἐμπείρου εἰκὸσ ἦν αὐτὸν ταῦτα μὴ ἀγνοεῖν, ὅπου γε καὶ προκαλεῖται τὸν Εὐρύμαχον καὶ ἀμῆσαι καὶ ἀρόσαι. ἀλλά φησι καὶ τῶν τοιούτων ἔμπειροσ εἶναι, μαγειρικῆσ τε καὶ οἰνοχοϊάσ καὶ τῆσ ἄλλησ ἁπάσησ διακονίασ, ἅ φησι τοὺσ χείρονασ τοῖσ ἀγαθοῖσ διακονεῖσθαι. ταῦτα μὲν οὖν ἴσωσ Ἱππίασ καὶ Ὀδυσσεὺσ δεινὼ ἤστην·

τὸν ἰδιώτην ἄμεινον ποιῆσαί τι κατὰ τὴν τεκτονικὴν ἢ τοῦ γεωργοῦ τὸν οὐκ ὄντα γεωργίασ ἔμπειρον ἐν τῷ ποιεῖν τι τῶν γεωργικῶν ἐμπειρότερον φανῆναι ‐ ποῦ δ̓ ἂν διαφέροι;

τῷ συμφερόντωσ ποιεῖν ἢ μὴ ποιεῖν καὶ ὅτε δεῖ καὶ ὅπου καὶ τὸν καιρὸν γνῶναι τοῦ δημιουργοῦ μᾶλλον καὶ τὸ δυνατόν.

αὐτίκα οὐ δοκεῖ μοι Δαίδαλοσ καλῶσ εἰργάσθαι ἐν Κρήτῃ τὸν Λαβύρινθον, οὗ εἰσερχόμενοι ἀπώλλυντο οἱ πολῖται αὐτοῦ καὶ αἱ πολίτιδεσ· οὐ γὰρ δικαίωσ εἰργάσατο. συμπράττων δ̓ αὖ τῇ νόσῳ τῆσ Πασιφάησ οὐκ ὀρθῶσ εἰργάσατο· οὐ γὰρ συνέφερεν οὐδὲ ἦν δίκαιον οὐδὲ καλὸν τοιαῦτα συμπράττειν οὐδὲ μηχανὰσ εὑρίσκειν ἐπὶ τὰ αἰσχρὰ καὶ ἀνόσια. οὐδὲ ὡσ τὸν Ἴκαρον ἐπτέρωσεν, εἰ χρὴ πιστεύειν τῷ μύθῳ, καλῶσ ἐξευρεῖν φημι τήνδε τήνδε τὴν μηχανήν· οὐ γὰρ δυνατὰ ἐμηχανᾶτο, πτέρυγασ ἀνθρώπῳ προστιθείσ. οὐκοῦν διέφθειρε τὸν υἱόν. ἐοίκε δὲ καὶ Ὅμηροσ λοιδορεῖν τινα τέκτονα τῶν Τρώων, οὐ καλῶσ ἐργασάμενον τὰσ ναῦσ τῷ Ἀλεξάνδρῳ, αἷσ ἔπλευσεν εἰσ τὴν Ἑλλάδα, οὐδὲν ἔχων αἰτιάσασθαι κατὰ τὴν τέχνην. φησὶ γάρ, ὃσ καὶ Ἀλεξάνδρῳ τεκτήνατο νῆασ ἐΐσασ, ἀρχεκάκουσ, οὐκ ἐγκωμιάζων αὐτὸν ἐπὶ τῇ ποιήσει τῶν νεῶν, ἀλλὰ ψέγων πολὺ μᾶλλον ἢ εἰ λέγων αὐτὸν ποιῆσαι τὰσ ναῦσ ἢ βραδείασ ἢ ἄλλο τι ἁμάρτημα ἐχούσασ ᾐτιᾶτο περὶ τὴν ναυπηγίαν.

ψέγει δὲ ὁμοίωσ καὶ κυνηγέτην τινὰ καὶ καταγελᾷ τῆσ ἐμπειρίασ, ὅτι εἰσ οὐδὲν δέον ἐκέκτητο αὐτήν, ἀλλὰ τὰ μὲν θηρία ἠπίστατο βάλλειν, ἐν δὲ τῷ πολέμῳ οὐκ ἐτύγχανεν οὐδενόσ, ἀλλ̓ ἀχρεῖοσ ἦν διὰ τὴν δειλίαν, καὶ οὔ φησιν αὐτῷ τότε βοηθῆσαι τὴν Ἄρτεμιν.

οὐκοῦν ἐκ τούτων δῆλον ὅτι δεῖ φρονήσεωσ καὶ ἀρετῆσ καὶ πρὸσ ἃ ἐπίστανται οἱ ἄνθρωποι καὶ πρὸσ ἃ οὐκ ἐπίστανται·

καὶ οὕτωσ ἂν ἅπαντα διαφέροι πάντων ὁ σώφρων, οἱο͂ν χρὴ εἶναι τὸν φιλόσοφον, καὶ ποιῶν τι τούτων καὶ μὴ ποιῶν, κἂν ὁπωσοῦν ποιῇ κατὰ τὴν τέχνην.

ὡσ δὲ τῶν ζωγράφων γράψει κρεῖττον οὐκ ὢν ζωγράφοσ, ἢ τῶν ἰατρῶν ἄμεινον θεραπεύσει οὐκ ὢν ἰατρόσ, ἢ τῶν μουσικῶν μουσικώτερον ᾅσεται οὐκ ὤν ἔμπειροσ μουσικῆσ ἢ μετρίωσ ἔμπειροσ γεγονώσ, ἢ τῶν ἀριθμητικῶν περὶ τοὺσ ἀριθμοὺσ ἢ τῶν γεωμετρῶν ἐμπειρότεροσ φανεῖται περὶ γεωμετρίαν ἢ περὶ φυτείαν τῶν γεωργῶν ἢ περὶ κυβερνητικὴν τῶν κυβερνητῶν, ἢ σφάξει θᾶττον τῶν μαγείρων ἢ διελεῖ δέον διελεῖν τῶν αὐτὸ τοῦτο ἔργον πεποιημένων, οὐ χρὴ διανοεῖσθαι. καίτοι τῶν νῦν βασιλέων τισ ἐπεθύμει σοφὸσ εἶναι τὴν τοιαύτην σοφίαν, ὡσ πλεῖστα ἐπιστάμενοσ·

οὐ μέντοι τὰ τοιαῦτα, ἃ μὴ θαυμάζεται παρὰ τοῖσ ἀνθρώποισ, ἀλλὰ ἐφ̓ οἷσ στεφανωθῆναι ἔστι, κηρύττειν καὶ ᾅδειν πρὸσ κιθάραν καὶ τραγῳδεῖν καὶ παλαίειν καὶ παγκρατιάζειν. φασὶ δὲ καὶ γράφειν καὶ πλάττειν ἱκανὸν αὐτὸν εἶναι καὶ αὐλεῖν τῷ τε στόματι καὶ ταῖσ μασχάλαισ ἀσκὸν ὑποβάλλοντα, ὅπωσ διαπεφευγὼσ ᾖ τὸ αἰσχρὸν τὸ τῆσ Ἀθηνᾶσ. οὔκουν ὑπῆρχε σοφόσ;

상위

Dio, Chrysostom (디오, 크리소토모스)

목록

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION