Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 45:

Σωκράτην διαφθείρειν τοὺσ νέουσ ἔφασαν, εἰσ τὸ θεῖον ἀσεβεῖν· καὶ οὐκ εἶπον ταῦτα μόνον· ἧττον γὰρ ἂν ἦν δεινὸν· ἀλλὰ καὶ ἀπέκτειναν αὐτόν, ἀνυποδησίασ δίκην λαμβάνοντεσ. Ἀριστείδην ἐξωστράκισαν Ἀθηναῖοι, καίτοι πεπεισμένοι σαφῶσ ὅτι δίκαιοσ ἦν. τί οὖν δεῖ δόξησ ἐπιθυμεῖν, ἧσ καὶ ἐὰν τύχῃ, πολλάκισ οὐκ ἐπ̓ ἀγαθῷ ἀπώνατο; τῷ Βίωνι δοκεῖ μὴ δυνατὸν εἶναι τοῖσ πολλοῖσ ἀρέσκειν, εἰ μὴ πλακοῦντα γενόμενον ἢ Θάσιον· εὐήθωσ, ἐμοὶ δοκεῖν. πολλάκισ γὰρ οὐδὲ ἐν δείπνῳ δέκα ἀνθρώπων ὁ πλακοῦσ ἤρεσε πᾶσιν, ἀλλ̓ ὁ μὲν ἑώλον εἶναί φησιν, ὁ δὲ θερμόν, ὁ δὲ λίαν γλυκύν· εἰ μὴ νὴ Δία Βίων φησὶν ὅτι καὶ θερμὸν πλακοῦντα καὶ ἑώλον δεῖ γενέσθαι . καθόλου δὲ οὐ τοιοῦτόν ἐστι τὸ πρᾶγμα· πόθεν;