Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΔΟΞΗΣ ΠΡΩΤΟΣ. 13:

ὅτι μὲν γὰρ ῥᾷόν ἐστι μεταχειρίσασθαι τὸ χαλεπώτατον μειράκιον τοῦ μετριωτάτου δήμου τίσ οὐκ ἂν φήσειεν; ὅσῳ μέντοι προχωρεῖ τὸ τῆσ δόξησ ἐπὶ πλέον, τοσούτῳ μᾶλλον οὐκ ἔστιν ὕπνου λαχεῖν· ἀλλ̓ ὥσπερ οἱ φρενιτίζοντεσ, ἀεὶ μετέωροσ οὗτοσ καὶ νύκτωρ καὶ μεθ̓ ἡμέραν. ̔νὴ Δί̓, ἀλλ̓ ἐκείνουσ ἰδεῖν ἔστιν περὶ τὸν οἶνον καὶ τὰσ ἑταίρασ καὶ τὰ ὀπτανεῖἀ τῷ τοιούτῳ δὲ οὐκ ἀνάγκη πολὺ μὲν ὄψον ἀγοράζειν, πολὺν δὲ οἶνον; αὐλητὰσ δὲ καὶ μίμουσ καὶ κιθαριστὰσ καὶ θαυματοποιοὺσ συνακτέον, ἔτι δὲ πύκτασ καὶ παγκρατιαστὰσ καὶ παλαιστὰσ καὶ δρομεῖσ καὶ τὸ τοιοῦτον ἔθνοσ, εἴ γε μὴ μέλλει φαύλωσ μηδὲ ἀγεννῶσ ἑστιάσειν τὸ πλῆθοσ.