헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ.)

Ἐπεὶ φαίνῃ καὶ τἄλλα Σωκράτουσ ὢν ἐπαινέτησ καὶ τὸν ἄνδρα ἐκπληττόμενοσ ἐν τοῖσ λόγοισ, ἔχεισ μοι εἰπεῖν ὅτου μαθητὴσ γέγονε τῶν σοφῶν· ὥσπερ Φειδίασ μὲν ὁ ἀγαλματοποιὸσ Ἡγίου, Πολύγνωτοσ δὲ ὁ ζωγράφοσ καὶ ὁ ἀδελφὸσ ἄμφω τοῦ πατρὸσ Ἀγλαοφῶντοσ, Πυθαγόρου δὲ Φερεκύδησ λέγεται διδάσκαλοσ γενέσθαι, Πυθαγόρασ δὲ Ἐμπεδοκλέουσ καὶ ἑτέρων, καὶ τῶν ἄλλων δὲ τῶν πλείστων ἔχομεν εἰπεῖν τοὺσ διδασκάλουσ τῶν ἐνδόξων ἀνδρῶν, ὅτῳ ἕκαστοσ συγγενόμενοσ λόγου ἄξιοσ ἐγένετο δίχα γε Ἡρακλείτου τοῦ Ἐφεσίου καὶ Ἡσιόδου τοῦ Ἀσκραίου. ὁ μὲν γάρ φησιν ποιμαίνων ἐν τῷ Ἑλικῶνι παρὰ τῶν Μουσῶν λαβεῖν ἐν δάφνησ ὄζῳ τὴν ποίησιν, ἵνα μὴ πράγματα ἔχοιμεν ζητοῦντεσ αὐτοῦ τὸν διδάσκαλον· Ἡράκλειτοσ δὲ ἔτι γενναιότερον αὐτὸσ ἐξευρεῖν τὴν τοῦ παντὸσ φύσιν ὁποία τυγχάνει οὖσα, μηδενὸσ διδάξαντοσ καὶ γενέσθαι παῤ αὑτοῦ σοφόσ.

Ὁμήρου μὲν γάρ, ὥσπερ τὰ ἄλλα τὰ περὶ αὐτόν, καὶ τοῦτο ἄδηλον τοῖσ Ἕλλησιν. ὁ δὲ Σωκράτησ ὅτι μὲν παῖσ ὢν ἐμάνθανε τὴν τοῦ πατρὸσ τέχνην ἀκηκόαμεν·

τὸν δὲ τῆσ σοφίασ αὐτοῦ διδάσκαλον οὕτωσ ὠφελίμου καὶ καλῆσ γενομένησ σὺ ἡμῖν σαφῶσ εἰπὲ καὶ μὴ φθονήσῃσ. ‐ Δ. Ἀλλὰ τοῦτό γε οἶμαι πολλοῖσ εἶναι σαφέσ, ὅστισ ἔμπειροσ ἀμφοῖν τοῖν ἀνδροῖν, ὅτι Σωκράτησ τό γε ἀληθὲσ Ὁμήρου μαθητὴσ γέγονεν, οὐχ ὥσπερ ἔνιοί φασιν Ἀρχελάου. ‐ Καὶ πῶσ οἱο͂́ν τε τὸν μήτε ξυγγενόμενον Ὁμήρῳ μήτε ἰδόντα πώποτε, ἀλλὰ τοσούτοισ ἔτεσιν ὕστερον γενόμενον Ὁμήρου φάναι μαθητήν;

‐ Δ.

Τί δέ; ὅστισ καθ̓ Όμηρον ἐγένετο, μηδὲν δὲ ἤκουσε τῶν Ὁμήρου ἐπῶν ἢ ἀκούων μηδενὶ προσέσχε τὸν νοῦν, ἔσθ̓ ὅπωσ φήσομεν ἐκεῖνον Ὁμήρου μαθητήν; ‐ Οὐδαμῶσ.

‐ Δ. Οὔκουν ἄτοπον τὸν μήτε ξυγγενόμενον μήτε ἰδόντα, τῆσ δὲ ποιήσεωσ ξυνέντα τῆσ Ὁμήρου καὶ τῆσ ὅλησ διανοίασ ἔμπειρον γενόμενον μαθητὴν Ὁμήρου λέγεσθαι· ἢ οὐδὲ ζηλωτὴν οὐδένα οὐδενὸσ φήσεισ τῶν μὴ συγγενομένων; ‐ Ἔγωγε. ‐ Δ. Εἴπερ οὖν ζηλωτήσ, καὶ μαθητὴσ εἰή ἄν. ὁ γὰρ ζηλῶν τινα ὀρθῶσ ἐπίσταται δήπου ἐκεῖνον ὁποῖοσ ἦν καὶ μιμούμενοσ τὰ ἔργα καὶ τοὺσ λόγουσ ὡσ οἱο͂́ν τε ἐπιχειρεῖ ὅμοιον αὑτὸν ἀποφαίνειν. ταὐτὸ δὲ τοῦτο καὶ ὁ μαθητὴσ ποιεῖν ἐοίκε·

μιμούμενοσ τὸν διδάσκαλον καὶ προσέχων ἀναλαμβάνει τὴν τέχνην. τὸ δὲ ὁρᾶν καὶ ξυνεῖναι οὐδέν ἐστι πρὸσ τὸ μανθάνειν· πολλοὶ γὰρ καὶ ὁρῶσι τοὺσ αὐλητὰσ καὶ ξύνεισι καὶ ἀκούουσιν ὁσημέραι, καὶ οὐδ̓ ἂν ἐμφυσῆσαι τοῖσ αὐλοῖσ δύναιντο, οἳ ἂν μὴ ἐπὶ τέχνῃ μηδὲ προσέχοντεσ ξυνῶσιν. ἀλλ̓ εἴ γε δυσωπῇ μαθητὴν Ὁμήρου τὸν Σωκράτην καλεῖν, ζηλωτὴν δὲ μόνον, οὐδέν μοι διοίσει.

‐ Ἐμοὶ μὲν οὐχ ἧττον παράδοξον τοῦτο ἐκείνου δοκεῖ.

Ὅμηροσ μὲν γὰρ ποιητὴσ γέγονεν οἱο͂σ οὐδεὶσ ἄλλοσ· Σωκράτησ δὲ φιλόσοφοσ. ‐ Δ. Εἰε͂ν· οὕτωσ μὲν οὐδὲ Ἀρχίλοχον εἴποισ ἂν Ὁμήρου ζηλωτήν, ὅτι μὴ τῷ αὐτῷ μέτρῳ κέχρηται εἰσ ὅλην τὴν ποίησιν, ἀλλ̓ ἑτέροισ τὸ πλέον, οὐδὲ Στησίχορον, ὅτι ἐκεῖνοσ μὲν ἔπη ἐποίει, Στησίχοροσ δὲ μελοποιὸσ ἦν. ‐ Ναί· τοῦτό γε ἅπαντέσ φασιν οἱ Ἕλληνεσ, Στησίχορον Ὁμήρου ζηλωτὴν γενέσθαι καὶ σφόδρα γε ἐοικέναι κατὰ τὴν ποίησιν.

Σωκράτησ δὲ κατὰ τί σοι δοκεῖ Ὁμήρῳ ἐοικέναι; ‐ Δ. Τὸ μὲν πρῶτον καὶ μέγιστον κατὰ τὸ ἦθοσ. οὐδέτεροσ γὰρ αὐτοῖν ἀλαζὼν ἦν οὐδὲ ἀναιδήσ, ὥσπερ οἱ ἀμαθέστατοι τῶν σοφιστῶν. Ὅμηροσ μὲν γὰρ οὐδὲ ὁπόθεν ἦν εἰπεῖν ἠξίωσεν οὐδὲ ὧντινων γονέων οὐδὲ ὅστισ αὐτὸσ ἐκαλεῖτο. ἀλλὰ ὅσον ἐπ̓ ἐκείνῳ καὶ τὸ ὄνομα ἠγνοοῦμεν ἂν τοῦ γράψαντοσ τὴν Ἰλιάδα καὶ τὴν Ὀδύσσειαν.

Σωκράτησ δὲ τὴν μὲν πατρίδα οὐχ οἱο͂́σ τ̓ ἦν ἀποκρύψασθαι διὰ τὸ μέγεθοσ καὶ τὸ σφόδρα ἐνδόξουσ εἶναι τὰσ Ἀθήνασ καὶ τῶν Ἑλλήνων ἄρχειν κατ̓ ἐκεῖνον τὸν χρόνον·

οὐδὲν δὲ πώποτε εἶπεν ὑπὲρ αὑτοῦ μέγα οὐδὲ προσεποιεῖτο σοφίαν οὐδεμίαν, καίτοι τοῦ Ἀπόλλωνοσ χρήσαντοσ ὡσ εἰή σοφώτατοσ Ἑλλήνων καὶ βαρβάρων. τελευταῖον δὲ οὐδὲ τοὺσ λόγουσ αὐτὸσ κατέλιπε γράψασ, καὶ ταύτῃ γε ὑπερέβαλε τὸν Ὅμηρον. ὥσπερ γὰρ τὸ ὄνομα τὸ ἐκείνου παῤ ἑτέρων ἀκούοντεσ ἴσμεν, οὕτω καὶ τοὺσ λόγουσ τοὺσ Σωκράτουσ ἄλλων καταλιπόντων. οὕτωσ ἄγαν κεκολασμένω ἤστην καὶ ἐσωφρονείτην ἄμφω τὼ ἄνδρε. ἔπειτα ὑπερεῖδον κτήσεωσ χρημάτων ὁμοίωσ Σωκράτησ τε καὶ Ὅμηροσ.

πρὸσ δὲ τούτοισ ὑπὲρ τῶν αὐτῶν ἐσπουδαζέτην καὶ ἐλεγέτην, ὁ μὲν διὰ τῆσ ποιήσεωσ, ὁ δὲ καταλογάδην· περὶ ἀρετῆσ ἀνθρώπων καὶ κακίασ καὶ περὶ ἁμαρτημάτων καὶ κατορθωμάτων καὶ περὶ ἀληθείασ καὶ ἀπάτησ καὶ ὅπωσ δοξάζουσιν οἱ πολλοὶ καὶ ὅπωσ ἐπίστανται οἱ φρόνιμοι.

καὶ μὴν εἰκάσαι καὶ παραβαλεῖν ἱκανώτατοι ἦσαν. ‐ Τοῦτο μὲν θαυμαστόν, εἰ ταῖσ Ὁμήρου παραβολαῖσ πυρὸσ καὶ ἀνέμων καὶ θαλάττησ καὶ ἀετῶν καὶ ταύρων καὶ λεόντων καὶ τῶν ἄλλων, οἷσ ἐκόσμησε τὴν ποίησιν Ὅμηροσ, σὺ παραβαλεῖν ἀξιώσεισ τοὺσ Σωκράτουσ κεραμέασ καὶ σκυτοτόμουσ. ‐ Δ.

Εἴπερ γε, ὦ μακάριε, καὶ τὴν Ἀρχιλόχου ἀλώπεκα τοῖσ λέουσι καὶ ταῖσ παρδάλεσι παραβάλλομεν καὶ οὐδὲν ἢ μὴ πολὺ ἀποδεῖν φαμεν. ἀλλὰ γὰρ ἴσωσ καὶ τῶν Ὁμήρου τὰ τοιαῦτα ἀποδοκιμάζεισ, ὅπου μέμνηται ψαρῶν ἢ κολοιῶν ἢ ἀκρίδων ἢ δαλοῦ ἢ τέφρασ ἢ κυάμων τε καὶ ἐρεβίνθων ἢ λικμῶντασ ἀνθρώπουσ πεποίηκεν, ἀλλὰ ταῦτά σοι δοκεῖ τὰ φαυλότατα εἶναι τῶν Ὁμήρου· μόνουσ δὲ θαυμάζεισ τοὺσ λέοντασ καὶ τοὺσ ἀετοὺσ καὶ τὰσ Σκύλλασ καὶ τοὺσ Κύκλωπασ, οἷσ ἐκεῖνοσ ἐκήλει τοὺσ ἀναισθήτουσ, ὥσπερ αἱ τίτθαι τὰ παιδία διηγούμεναι τὴν Λάμιαν.

καὶ μὴν ὥσπερ Ὅμηροσ διά τε μύθων καὶ ἱστορίασ ἐπεχείρησε τοὺσ ἀνθρώπουσ παιδεύειν, σφόδρα ἐργώδεισ ὄντασ παιδευθῆναι, καὶ Σωκράτησ πολλάκισ ἐχρῆτο τῷ τοιούτῳ, ποτὲ μὲν σπουδάζειν ὁμολογῶν, ποτὲ δὲ παίζειν προσποιούμενοσ, τούτου ἕνεκεν ἀνθρώπουσ ὠφέλει·

ἴσωσ δὲ προσέκρουσε τοῖσ μυθολόγοισ καὶ τοῖσ συγγραφεῦσιν. οὐ τοίνυν οὐδὲ τοὺσ περὶ Γοργίαν ἢ Πῶλον ἢ Θρασύμαχον ἢ Πρόδικον ἢ Μένωνα ἢ Εὐθύφρονα ἢ Ἄνυτον ἢ Ἀλκιβιάδην ἢ Λάχητα μάτην ἐποίει λέγοντασ, ἐξὸν ἀφελεῖν τὰ ὀνόματα·

ἀλλὰ ᾔδει τούτῳ καὶ μάλιστα ὀνήσων τοὺσ ἀκούοντασ, εἴ πωσ ξυνεῖν· ἀπὸ γὰρ τῶν λόγων τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ ἀπὸ τῶν ἀνθρώπων τοὺσ λόγουσ ξυνορᾶν οὐ ῥᾴδιον ἄλλοισ ἢ τοῖσ φιλοσόφοισ καὶ τοῖσ πεπαιδευμένοισ. οἱ δὲ πολλοὶ μάτην οἰόνται τὰ τοιαῦτα λέγεσθαι καὶ ὄχλον ἄλλωσ καὶ φλυαρίαν ἡγοῦνται. Σωκράτησ δὲ ἐνόμιζεν, ὁσάκισ μὲν ἀλαζόνα ἄνθρωπον εἰσάγει, περὶ ἀλαζονείασ λέγειν·

ὁπότε δὲ ἀναίσχυντον καὶ βδελυρόν, περὶ ἀναιδείασ καὶ βδελυρίασ· ὁπότε δὲ ἀγνώμονα καὶ ὀργίλον, ἀγγωμοσύνησ καὶ ὀργῆσ ἀποτρέπειν. καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὁμοίωσ τὰ πάθη καὶ τὰ νοσήματα ἐπ̓ αὐτῶν τῶν ἀνθρώπων τῶν ἐχομένων τοῖσ πάθεσιν ἢ τοῖσ νοσήμασι σαφέστερον ἐδείκνυεν ὁποῖά ἐστιν ἢ εἰ τοὺσ λόγουσ ψιλοὺσ ἔλεγε. δοκεῖ δέ μοι καὶ τοῦτο παῤ Ὁμήρου λαβεῖν.

καὶ γὰρ ἐκεῖνοσ, ὅταν μὲν διηγῆται περὶ Δόλωνοσ, ὅπωσ μὲν ἐπεθύμησε τῶν ἵππων τῶν Ἀχιλλέωσ, ὅπωσ δὲ τοὺσ πολεμίουσ ἀποφεύγειν δυνάμενοσ ἔστη τοῦ δόρατοσ ἐγγὺσ παγέντοσ καὶ οὐδὲν αὐτὸν ὤνησε τὸ τάχοσ, ὅπωσ δὲ ἐβάμβαινεν ὑπὸ τοῦ δέουσ καὶ συνεκρότει τοὺσ ὀδόντασ, ὅπωσ δὲ ἔλεγε τοῖσ πολεμίοισ, οὐ μόνον εἴ τι ἐρωτῷεν, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ ὧν μηδεὶσ ἐπυνθάνετο ̔καὶ γὰρ τοὺσ ἵππουσ ἐμήνυσε τοὺσ Θρᾳκικοὺσ καὶ τὸν Ῥῆσον, ὃν οὐδεὶσ ᾔδει· ἀφιγμένον̓· ἐναργῶσ οὐ περὶ δειλίασ ὑμῖν καὶ φιλοδοξίασ δοκεῖ διαλέγεσθαι;

ὅταν δὲ περὶ τοῦ Πανδάρου, ὡσ συνέχεε τὰσ σπονδάσ, ἐλπίσασ δῶρα παρὰ Ἀλεξάνδρου τοῦ Πριάμου, καὶ οὔτε ἀπέκτεινε τὸν Μενέλεων βαλών, καίτοι τοξότησ ἱκανὸσ εἶναι δοκῶν, καὶ παραβὰσ τὰ ὁρ́κια τοὺσ Τρῶασ ἀθυμοτέρουσ ἐποίησε πρὸσ τὸν πόλεμον μεμνημένουσ ἀεὶ τῆσ ἐπιορκίασ·

νῦν δ̓ ὁρ́κια πιστὰ ψευσάμενοι μαχόμεσθα· τῷ οὔ νύ τι κάλλιόν ἐστι· καὶ ὃν τρόπον ἀπέθανεν οὐ μετὰ πολὺ τὴν γλῶτταν ἀποτμηθείσ, πρὶν ἢ καὶ λόγῳ φῆσαι τὸν Ἀλέξανδρον αὐτῷ χάριν εἰδέναι·

ταῦτα διεξιὼν οὕτωσ ἐπιμελῶσ ὑπὲρ ἄλλου του δοκεῖ λέγειν ἢ δωροδοκίασ καὶ ἀσεβείασ καὶ τὸ ξύμπαν ἀφροσύνησ; ὃσ καὶ τοῖσ βέλεσι κατηρᾶτο καὶ ἠπείλει διακλάσειν αὐτὰ καὶ κατακαύσειν, ὡσ φοβουμένων αὐτὸν τῶν βελῶν. ὅταν δὲ περὶ Ἀσίου τοῦ Ὑρτάκου, ὅτι τοῦ στρατηγοῦ κελεύσαντοσ ἔξω τῆσ τάφρου καταλιπεῖν τοὺσ ἵππουσ μόνοσ οὐχ ὑπήκουσεν, ἀλλὰ σὺν αὐτοῖσιν πέλασεν νήεσσι θοῇσι νήπιοσ· οὐδ̓ ἄῤ ἔμελλε, κακὰσ ὑπὸ κῆρασ ἀλύξασ, ἵπποισιν καὶ ὄχεσφιν ἀγαλλόμενοσ παρὰ νηῶν ἂψ ἀπονοστήσειν προτὶ Ἴλιον ἠνεμόεσσαν·

εἰσ τοσαύτην δυσχωρίαν τάφρου τε καὶ τείχουσ καὶ νεῶν εἰσελαύνων, ὅπου γε μηδὲ τοῖσ πεζοῖσ συνήνεγκε καταληφθεῖσιν ὑπὸ τῶν ἐναντίων, ἀλλὰ ὀλίγησ ἐκβοηθείασ γενομένησ διεφθάρησαν οἱ πλείουσ·

μὲν ὑπὲρ τὸ τεῖχοσ ἐλάσειν, ἕτοιμοσ δὲ ἦν ἐμβαλὼν εἰσ τὴν θάλατταν ἀπὸ τοῦ ἁρ́ματοσ μάχεσθαι·

ἆῤ οὖν οὐ περὶ ἀπειθείασ καὶ ἀλαζονείασ τότε λέγειν φαίνεται;

πάλιν δὲ τούτοισ παρατιθεὶσ Πολυδάμαντα κελεύοντα εὐλαβηθῆναι καὶ μὴ διαβαίνειν τὴν τάφρον, ἅμα μὲν τὸ πρᾶγμα ἐπιδεικνύντα ὡσ ἐπικίνδυνον, ἅμα δὲ τὸν οἰωνὸν τὸν γενόμενον αὐτοῖσ·

ἄλλωσ μὲν γὰρ οὐδένα ᾤετο ἀνέξεσθαι αὐτοῦ λέγοντοσ, σὺν δὲ τῷ οἰωνῷ τάχ̓ ἂν πεῖσαι τὸν Ἕκτορα· ἢ τὸν Νέστορα τοὺσ περὶ τὸν Ἀγαμέμνονα καὶ τὸν Ἀχιλλέα λοιδορουμένουσ παύοντα τῆσ ὀργῆσ καὶ προλέγοντα φανερῶσ τὰ συμβησόμενα αὐτοῖσ ἀπὸ τῆσ στάσεωσ, ὕστερον δὲ ἐπιπλήττοντα τῷ Ἀγαμέμνονι ὡσ ἁμαρτόντι καὶ ἀναγκάζοντα δεῖσθαι τοῦ Ἀχιλλέωσ· ἢ τὸν Ὀδυσσέα ἐπανορθούμενον τὸ ἁμάρτημα τοῦ Ἀγαμέμνονοσ, δἰ οὗ πεῖραν βουλόμενοσ λαβεῖν τοῦ στρατοῦ, πῶσ φέροιεν τὴν τοῦ πολέμου τριβήν, ὀλίγου φυγεῖν αὐτοὺσ ἐποίησεν· οὐ περὶ φρονήσεωσ καὶ στρατηγίασ καὶ μαντικῆσ, πρὸσ δὲ τούτοισ καιροῦ καὶ ἀκαιρίασ ἐοίκεν ὑποτίθεσθαι; ἐν δὲ τῇ Ὀδυσσείᾳ τὰ μὲν ἄλλ̓ ἐῶ, ἑνὸσ δὲ μόνου μνησθήσομαι, τοῦ Ἀντινόου.

τοῦτον γὰρ ἀλαζονίστατον πεποίηκε τῶν μνηστήρων καὶ ἀκολαστότατον· ὃσ πρῶτον μὲν κατεφρόνει τοῦ Ὀδυσσέωσ, ὅτι ἐκεῖνοσ μὲν ἐν ῥάκεσιν ἦν, αὐτὸσ δὲ ἐν πολυτελεῖ ἐσθῆτι καὶ ἔπινεν ἐκ χρυσῶν ποτηρίων καὶ τούτων οὐχ αὑτοῦ καὶ ἐδείπνει πολυτελῶσ οὐκ ἐκ τῶν πατρῴων, ἀλλὰ παρασιτῶν ἐπ̓ οἰκίασ ἀδεσπότου· καὶ ἔφη μὲν τῆσ Πηνελόπησ ἐρᾶν, ἐμίγνυτο δὲ ταῖσ δούλαισ ταῖσ τοῦ Ὀδυσσέωσ καὶ τἄλλα ἦν ἀκόλαστοσ, οὐχ ὡσ ἔνιοι τῶν νῦν· τελευτῶν δὲ ἐπεχείρει τοξεύειν, ἄπειροσ ὢν τοξικῆσ καὶ τὰσ χεῖρασ οὕτωσ ὑπὸ τρυφῆσ διεφθαρμένοσ, ὡσ μὴ δύνασθαι ἅπτεσθαι τῆσ νευρᾶσ, εἰ μή τισ ἐπιχρίσειε στέαρ, καὶ ταῦτα τοῦ Ὀδυσσέωσ ὁρῶντοσ καὶ τῆσ ἐρωμένησ παρούσησ, ἐν ἀνθρώποισ τοσούτοισ, μηδ̓ ἐπιτεῖναι δυνάμενοσ τὸ τόξον μηδὲ ὅπωσ στήσει τοὺσ πελέκεισ ὁ Τηλέμαχοσ ξυνιείσ.

ὅμωσ δὲ τοῦτον καὶ ἀποθανόντα ἐποίησεν οὐκ εἰκῇ πληγέντα διὰ τοῦ λαιμοῦ, οὐχ ὅπου ἔτυχεν, ὥσπερ ἀμέλει τὸν Πάνδαρον διὰ τῆσ γλώττησ. καὶ γὰρ εἰ τύχῃ τινὶ συμβαίνει τὰ τοιαῦτα, ὅμωσ ἐπὶ πολλῶν ἔστιν εἰπεῖν ὅτι τοῦτον μὲν τὸν ἄνθρωπον διὰ τῆσ γαστρὸσ δεῖ πληγέντα ἀποθανεῖν, τοῦτον δὲ διὰ τῶν αἰδοίων, τοῦτον δὲ διὰ τοῦ στόματοσ.

μὴ οὖν ὑμῖν εἰκῇ δοκεῖ Ὅμηροσ ὁτιοῦν λέγειν;

οὐ τοίνυν οὐδὲ Σωκράτησ ἄλλωσ ἐχρῆτο τοῖσ λόγοισ οὐδὲ τοῖσ παραδείγμασιν, ἀλλ̓ Ἀνύτῳ μὲν διαλεγόμενοσ βυρσέων ἐμέμνητο καὶ σκυτοτόμων. εἰ δὲ Λυσικλεῖ διαλέγοιτο, ἀμνίων καὶ κωδίων· ἐραστῶν καὶ ἐρωμένων.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΟΜΗΡΟΥ ΚΑΙ ΣΩΚΡΑΤΟΥΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION