Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΑΙΣΧΥΛΟΥ ΚΑΙ ΣΟΦΟΚΛΕΟΥΣ ΚΑΙ 1:

Ἀναστὰσ σχεδόν τι περὶ πρώτην ὡρ́αν τῆσ ἡμέρασ καὶ διὰ τὴν ἀρρωστίαν τοῦ σώματοσ καὶ διὰ τὸν ἀέρα ψυχρότερον ὄντα διὰ τὴν ἑώ καὶ μάλιστα μετοπώρῳ προσεοικότα καίτοι μεσοῦντοσ θέρουσ, ἐπεμελήθην ἐμαυτοῦ καὶ προσηυξάμην. ἔπειτα ἀνέβην ἐπὶ τὸ ζεῦγοσ καὶ περιῆλθον ἐν τῷ ἱπποδρόμῳ πολλούσ τινασ κύκλουσ, πρᾴωσ τε καὶ ἀλύπωσ ὡσ οἱο͂́ν τε ὑπάγοντοσ τοῦ ζεύγουσ. καὶ μετὰ ταῦτα περιπατήσασ ἀνεπαυσάμην μικρόν τινα χρόνον. ἔπειτα ἀλειψάμενοσ καὶ λουσάμενοσ καὶ μικρὸν ἐμφαγὼν ἐνέτυχον τραγῳδίαισ τισίν. σχεδὸν δὲ ἦσαν ἄκρων ἀνδρῶν, Αἰσχύλου καὶ Σοφοκλέουσ καὶ Εὐριπίδου, πάντων περὶ τὴν αὐτὴν ὑπόθεσιν.