헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΝ ΕΚΚΑΗΣΙΑΙ.)

Πρῶτον μέν, ὦ ἄνδρεσ, τῷ κρατίστῳ Οὐαρηνῷ δεῖ χάριν ἡμᾶσ εἰδέναι καὶ διὰ τὴν ἄλλην προθυμίαν, ἣν ἐπιδέδεικται πρὸσ τὴν πόλιν, καὶ ὅτι βουλομένοισ ἡμῖν ἐκκλησιάσαι πάλιν ἐφῆκεν οὐ μόνον ἑτοίμωσ, ἀλλὰ καὶ ἡδέωσ. τοῦτο γὰρ ἦν πιστεύοντοσ ὑμῖν καὶ εἰδότοσ ὅτι πρὸσ οὐδὲν ἄτοπον χρήσεσθε τῇ ἐξουσίᾳ. οὔτε γὰρ ξύλα χλωρὰ δήπουθεν οὐδεὶσ συντίθησιν, ὥστε κάεσθαι, προειδὼσ ὅτι ἀνάγκη γενέσθαι καπνὸν πολὺν καὶ ἄτοπον, οὔτε τεταραγμένον δῆμον εἰσ ταὐτὸ συνάγει νοῦν ἔχων ἡγεμών, ἀλλὰ ἂν μή τισ μείζων ἀνάγκη καταλάβῃ. νῦν οὖν ὑμέτερον ἔργον ἐστὶ μὴ ψεύσασθαι αὐτοῦ τὴν διάνοιαν, ἀλλ̓ ἐπιδεῖξαι σωφρόνωσ καὶ καλῶσ αὑτοὺσ ἐκκλησιάζοντασ, καὶ πρῶτον, ἐμοὶ δοκεῖν, καλλωπίσασθαι τῇ φιλίᾳ τῇ πρὸσ ἀλλήλουσ καὶ ὁμονοίᾳ, κἂν δεῦρο ἀφίκηται παρακληθείσ, περὶ μὲν τῶν ἄλλων ὧν ἐβοᾶτε ὑπερθέσθαι· ζητήσει γὰρ αὐτὸσ τὰ δημόσια, κἂν ὑμεῖσ κωλύειν θέλητε.

ατρὸσ πρὸσ νοσοῦντασ ὑπόπτωσ καὶ ἀηδῶσ θεραπείασ ἕνεκεν, ἀλλ̓ ὡσ πρὸσ ὑγιαίνοντασ ἡδέωσ καὶ προθύμωσ παρῇ.

καὶ γὰρ δὴ νῦν μὲν ἄπεισι μετὰ τὴν τήμερον ἴσωσ ἡμέραν, ἀφικνεῖται δὲ ἀλίγον ὕστερον· καὶ τότε, ἂν μὴ πρότερον αὐτοὶ πείσωμεν ὑμᾶσ, εἴ τισ ἄρα τῶν δημοσίων ἔχει τι, καὶ δικασταῖσ καὶ διαιτηταῖσ ἀλλήλοισ χρησάμενοι, τότε ἐξέσται καὶ λέγειν καὶ καταβοᾶν.

τό γε μὴν προεξανίστασθαι μὴ σφόδρα ἄγνωμον ᾖ. ποῦ γὰρ ἀπεπειράθητε ἢ πότε ἠξιώσατε παῤ αὐτῶν; ἢ τίσ ὑμῖν οὐχ ὑπήκουσε; καὶ τὴν εὐφημίαν τὴν εἰσ ἐμέ, ἐγὼ δέομαι, τρέψατε εἰσ ἅπαντασ. ἐπαίνοισ ἐστίν.

καὶ ταῦτα ποιοῦντεσ αὑτοὺσ κοσμήσετε, ὡσ ἔστι κόσμοσ τῆσ πόλεωσ μέγιστοσ ὁ τῶν πολιτῶν ἔπαινοσ. ἐπὶ τίνι γὰρ ἄλλῳ μέγα φρονεῖτε;

οὐ μεγέθει μὲν ἕτεραι διαφέρουσι πόλεισ καὶ νὴ Δία πλούτῳ καὶ περιουσίᾳ καὶ τοῖσ δημοσίοισ οἰκοδομήμασιν; ἓν δὲ τοῦτό ἐστιν, ᾧ φιλοτιμούμεθα σχεδὸν πρὸσ ἅπαντασ ἀνθρώπουσ, τὸ ἔχειν ἄνδρασ ἱκανοὺσ καὶ πρᾶξαι καὶ εἰπεῖν, καὶ τὸ μέγιστον, ἀγαπῶντασ τὴν πατρίδα. ἐὰν δέ τισ ὑμῶν τοῦτο ἀφέληται, ποίασ πόλεωσ καὶ τῆσ βραχυτάτησ δόξετε ἀμείνουσ; νῦν γάρ, ἐὰν διενεχθῆτε πρόσ τινα πόλιν, ὃ μηδεὶσ ποιήσειε θεῶν, ἔπειτα ἐκεῖνοι τοὺσ ἡμετέρουσ πολίτασ λοιδορῶσι λέγοντεσ ὅτι εἰσὶν ἁρ́παγεσ, ἄπιστοι, πῶσ οἴσετε; οὐχ ἕξετε χαλεπῶσ; οὐκ εὐθὺσ βοήσετε, λοιδορήσεσθε, εἰσ χεῖρασ τυχὸν ἐλεύσεσθε, ὃ γέγονε πολλάκισ πρότερον; εἶθ̓ ἃ λεγόντων ἑτέρων οὐκ ἀνέχεσθε ἀκούοντεσ, ταῦτα ἐρεῖτε αὐτοὶ καθ̓ ἑαυτῶν;

ἐάν ποτε γένηται διαφορά, κἀκεῖνοι προφέρωσιν ὑμῖν τὸ στασιάζειν, οὐκ αἰσχύνεσθε; ὡσ ἔγωγε τοὺσ θεοὺσ ὑμῖν ὀμνύω πάντασ, ἦ μὴν σφόδρα ἠχθέσθην εἰπόντοσ μοί τινοσ, Διάλλαξον τὴν πόλιν̔, καὶ πρὸσ αὐτὸν ἠγανάκτησα.

μηδένα δὲ τῶν ἄλλων τῶν ὁμοεθνῶν.

ἐπιδημίασ ὄφελοσ, εἰ μὴ πρὸσ τὰ τοιαῦτα πειθομένουσ ὑμᾶσ ἄγοιμεν, λόγων ἀεὶ συναγωγῶν ὁμονοίασ καὶ φιλίασ συναράμενοι, καθ̓ ὅσον οἱοῖ́ τέ ἐσμεν, ἔχθραν δὲ καὶ ἔριν καὶ φιλονικίαν ἄλογον καὶ ἀνόητον ἐξαιροῦντεσ πάντα τρόπον.

καλὸν γὰρ δὴ καὶ συμφέρον ὁμοίωσ ἅπασι ψόγον τε καὶ ἔπαινον ἐπὶ ταὐτὸ φέροντασ, τοῖσ τε ἀγαθοῖσ καὶ τοῖσ φαύλοισ πιστὴν ἑκατέροισ μαρτυρίαν , ὥσπερ ἐν χορῷ τεταγμένῳ, συνᾴδειν ἓν καὶ ταὐτὸ μέλοσ, ἀλλὰ μὴ πονηροῦ τρόπον ὀργάνου διαφέρεσθαι διπλοῦσ φθόγγουσ τε καὶ ἤχουσ ἀποφαίνοντασ ἀπὸ διπλῶν καὶ ποικίλων ἠθῶν ἐν ᾧ σχεδὸν ἥ τε καταφρόνησισ καὶ δυστυχία καὶ τὸ μηδὲν ἰσχύειν μήτε παῤ ἑαυτοῖσ μήτε παρὰ τοῖσ ἡγεμόσιν.

οὔτε γὰρ τῶν ἀσυμφώνων φώνων χορῶν οὐδεὶσ ἀκούει ῥᾳδίωσ ὅ,τι λέγουσιν οὔτε τῶν διαφερομένων πόλεων. ὥσπερ γὰρ ἐν μιᾷ νηὶ πλέοντασ οὐ δυνατὸν οἶμαι χωρὶσ ἕκαστον σωτηρίασ τυγχάνειν, ἀλλ̓ ἅμα πάντασ, οὕτωσ οὐδὲ τοὺσ συμπολιτευομένουσ.

πρέπει δὲ ὑμῖν παιδείᾳ διαφέροντασ καὶ φύσει καὶ τῷ ὄντι καθαρῶσ ὄντασ Ἕλληνασ ἐν αὐτῷ τούτῳ τὴν γενναιότητα ἐπιδεικνύναι.

πολλὰ δ̓ ἂν οἶμαι περὶ τούτων ἔλεγον καὶ πρὸσ τὸ μέγεθοσ τῆσ ὑποθέσεωσ, εἰ μὴ τό τε σῶμα κομιδῇ φαύλωσ εἶχον ὑμᾶσ τε, ὅπερ ἔφην, οὐχ ἑώρων διενεχθέντασ. οὐδὲ γὰρ γέγονεν οὐδὲ φύεται παῤ ὑμῖν τοῦτο τὸ νόσημα, ἀλλὰ ἴσωσ βραχεῖά τισ ὑποψία, ἧσ καθάπερ ὀφθαλμίασ παρὰ τῶν ἐγγὺσ ἀπελαύσαμεν. εἰώθε δὲ τοῦτο συμβαίνειν καὶ τῇ θαλάττῃ πολλάκισ·

τοῦ βυθοῦ κλυσθέντοσ ἰσχυρῶσ καὶ χειμῶνοσ ἔξω γενομένου πολλάκισ ἀδήλωσ ἐπεσήμηνε καὶ τοῖσ λιμέσιν. οἰέσθε ἀγορᾶσ καὶ θεάτρου καὶ γυμνασίων καὶ στοῶν καὶ χρημάτων εἶναί τι ὄφελοσ τοῖσ στασιάζουσιν;

οὐ ταῦτά ἐστι τὰ ποιοῦντα πόλιν καλήν, ἀλλὰ σωφροσύνη, φιλία, τὸ πιστεύειν ἀλλήλοισ. ὅταν δὲ τὴν βουλὴν ψέγητε, τοὺσ προεστῶτασ, τοὺσ ἐξειλεγμένουσ, οὐχ αὑτοὺσ ψέγετε; εἰ γὰρ οἱ βελτίουσ ὑμῶν εἰσι πονηροί, τί δεῖ περὶ τῶν ἄλλων ὑπολαβεῖν; ,ἡμεῖσ ἄρα τὰ αὑτῶν ἀπολέσωμεν; ̔ οὐθείσ φησιν· ἀλλ̓ εὖ ἴστε ὅτι ἐν πάσαισ ταῖσ πόλεσίν ἐστι χρήματα δημόσια, καὶ ταῦτα ἔχουσιν ἔνιοι, τινὲσ μὲν δἰ ἄγνοιαν, τινὲσ δὲ ἄλλωσ·

καὶ δεῖ προνοεῖν καὶ σῴζειν, οὐ μέντοι μετὰ ἔχθρασ οὐδὲ μετὰ διαφορᾶσ. οὗτοι φιλοτιμοῦνται, πολλάκισ ὑμῖν παῤ αὑτῶν εἰσενηνόχασιν. πείθετε αὐτούσ, παρακαλεῖτε·

ἂν ἀντιτείνωσι, δικαιολογεῖσθε πρὸσ μόνουσ μηθενὸσ παρόντοσ ἔξωθεν. οὐχ ὑμεῖσ ἐστε οἱ πολλάκισ ἐπαινοῦντεσ ἡμᾶσ δἰ ὅλησ τῆσ ἡμέρασ, τοὺσ μὲν ἀριστεῖσ λέγοντεσ, τοὺσ δὲ Ὀλυμπίουσ, τοὺσ δὲ σωτῆρασ, τοὺσ δὲ τροφέασ; εἶτα πρὸσ Διὸσ καὶ θεῶν παῤ αὑτοῖσ ψευδομαρτυριῶν ἁλώσεσθε, καὶ πότερον νῦν ταῦτα ὀργιζόμενοι λέγετε ἤ τότε ἐκεῖνα κολακεύοντεσ, καὶ νῦν ἀπατώμενοι μᾶλλον ἤ τότε ἐξαπατῶντεσ. οὐ παύσεσθε τῆσ ταραχῆσ καὶ γνώσεσθε ὅτι πάνυ χαρίεντασ ἔχετε πολίτασ καὶ πόλιν δυναμένην εἶναι μακαρίαν; λέγων τὸ τῆσ παροιμίασ ,εἷσ ἀνὴρ οὐδεὶσ ἀνήρ.

̔ ἀλλ̓ ἴσωσ ἐδυσχεράνατε ὅτι οὐκ ἐγένετο τὸ ἔργον. γίγνεται καὶ σφόδρα ἔσται ταχέωσ, μάλιστα τούτων προθυμουμένων καὶ σπουδαζόντων, ἐὰν ἑκοντὶ διδῶσιν·

οὐδὲ γὰρ ἄκοντεσ ὑμῖν ὑπέσχοντο.

διὰ τί δὲ παρὰ τούτων μὲν ἀπαιτεῖτε, παῤ ἐμοῦ δὲ οὐκ ἀπαιτεῖτε; ὅτι δοκῶ παρεσχηκέναι ὑμῖν; ἔπειτα οἰέσθέ με τοῦτο ἐμποιεῖν, εἰ τὴν ἐμαυτοῦ πατρίδα τιμιωτέραν ἐποίησα, χρημάτων τινὰ ἀφορμὴν παρασχών ἀπὸ τῶν βουλευτικῶν καὶ νὴ Δία ἀπὸ τῶν προσόδων ηὐξημένων διὰ τὴν διοίκησιν; ἀλλὰ ταῦτα μὲν ὅμοιά ἐστιν ὥσπερ ἂν εἰ ηὐξάμην ὑπὲρ ὑμῶν, οἱ θεοὶ δὲ ἐποίησαν.

κἂν πάλιν δυνηθῶ, ποιήσω πάλιν ̔δυνήσομαι δὲ μεθ̓ ὑμῶν, φίλουσ ἔχων τοὺσ ἐνθάδἐ καὶ οὐδὲν ὑμῖν λογιοῦμαι τῶν τοιούτων. οὐδὲ γὰρ οἱ γονεῖσ τοῖσ τέκνοισ ἀντὶ τῶν ἀναλωμάτων τὰσ εὐχὰσ λογίζονται.

οἰέσθε ὅτι περὶ στοᾶσ ἦν ἂν ἐμοὶ λόγοσ ἤ ἄλλου τινόσ, εἰ ἑώρων ὑμᾶσ διαφερομένουσ; ἀλλὰ τοῦτό γε ὅμοιον ἦν ὥσπερ ἂν εἴ τισ ἄνθρωπον νοσοῦντα καὶ φρενίτιδι ἐχόμενον, δέον οἶμαι καταπλάσαι κατακλίναντα, ὁ δὲ ἀλείφοι μύρῳ καὶ προσφέροι στέφανον· ταῦτα ἐκ περιουσίασ ἐστὶ τοῖσ ὑγιαίνουσι, τοῖσ μηδὲν ἔχουσι κακόν. οὐκ οἰέσθε τοὺσ Ἀθηναίουσ, ὅτ̓ ἐστασίαζον καὶ τοὺσ πολεμίουσ ἐπήγοντο καὶ προεδίδοσαν ἀλλήλουσ οἱ ταλαίπωροι, καὶ τὰ Προπύλαια ἔχειν καὶ τὸν Παρθενῶνα καὶ τὰσ στοὰσ καὶ τὸν Πειραιᾶ; ἀλλὰ οἰμώζουσιν αὐτοῖσ μεῖζον ἐπήχει τὰ Προπύλαια καὶ τὰ νεώρια καὶ ὁ Πειραιεὺσ αὐτόσ. καίτοι μεγάλη καὶ πολυάνθρωποσ πόλισ στασιάζουσα καὶ κακῶσ φρονοῦσα δύναται χρόνον τινὰ ἐνεγκεῖν τὴν δυστυχίαν· ἀλλ̓ ὅμωσ καὶ ταῦτα ὁρᾶτε ὁποῖά ἐστιν.

οὐ κατηγοροῦσιν ἀλλήλων, οὐκ ἐξελαύνουσιν, οὐ τοὺσ μὲν εἰσ τὴν βουλὴν εἰσάγουσιν καὶ ἑτέρουσ ἐξάγουσιν; οὐχ ὥσπερ ἐν σεισμῷ πάντα κινεῖται καὶ πάντα μετέωρά ἐστι καὶ οὐθὲν βέβαιον; οὐκ εἰσ τοῦτο ἥκουσιν ὥστε μὴ ἀρκεῖσθαι τοῖσ αὑτῶν ἡγεμόσιν, ἀλλ̓ ὥσπερ ἐν τοῖσ ἀνιάτοισ νοσήμασι, δέονται ξένων ἰατρῶν, καὶ τοῦτο δὴ τὸ τῶν χαλεπῶν ἵππων γιγνόμενόν ἐστιν·

ὅταν ὁ χαλινὸσ μὴ κατισχύῃ, ψάλιον αὐτοῖσ ἔξωθεν ἐμβάλλεται. ἐμοὶ δὲ μέλει μὲν καὶ τοῦ καθ̓ ὑμᾶσ, μέλει δὲ καὶ τοῦ κατ̓ ἐμαυτόν.

εἰ γὰρ φιλόσοφοσ πολιτείασ ἁψάμενοσ οὐκ ἐδυνήθη παρέχειν ὁμονοοῦσαν πόλιν, τοῦτο δεινὸν ἤδη καὶ ἄφυκτον, ὥσπερ εἰ ναυπηγὸσ ἐν νηὶ πλέων μὴ παρέχοι τὴν ναῦν πλέουσαν, καὶ εἰ κυβερνήτησ φάσκων εἶναι πρὸσ αὐτὸ τὸ κῦμα ἀποκλίνοι, ἢ λαβὼν οἰκίαν οἰκοδόμοσ, ὁρῶν πίπτουσαν, ὁ δὲ τούτου μὲν ἀμελοῖ, κονιῶν δὲ καὶ χρίων οἰοίτό τι ποιεῖν. εἴ μοι προέκειτο νῦν ὑπὲρ ὁμονοίασ λέγειν, εἶπον ἂν πολλὰ καὶ περὶ τῶν ἀνθρωπίνων καὶ περὶ τῶν οὐρανίων παθημάτων· ὅτι τὰ θεῖα ταῦτα καὶ μεγάλα ὁμονοίασ τυγχάνει δεόμενα καὶ φιλίασ·

εἰ δὲ μή, κίνδυνοσ ἀπολέσθαι καὶ φθαρῆναι τῷ καλῷ τούτῳ δημιουργήματι τῷ κόσμῳ.

ἀλλ̓ ἴσωσ μακρολογῶ, δέον βαδίζειν καὶ παρακαλεῖν τὸν ἡγεμόνα.

ὅμωσ δὲ καὶ τούτουσ πολλάκισ ἐῶσιν οἱ γεωργοί, μὴ βουλόμενοι ταράττειν τὸν ἑσμόν, καὶ βέλτιον νομίζουσι παραναλίσκειν τοῦ μέλιτοσ ἢ πάσασ θορυβῆσαι τὰσ μελίττασ. τοσοῦτον δὴ μόνον ἐρῶ· οὐκ αἰσχρόν ἐστιν, εἰ μέλιτται μὲν ὁμονοοῦσι, καὶ οὐδεὶσ οὐδέποτε ἑώρακεν ἑσμὸν στασιάζοντα καὶ μαχόμενον αὑτῷ· συνεργάζονται δὲ καὶ ζῶσιν ἅμα, καὶ παρέχουσαι τὴν τροφὴν αὑταῖσ καὶ χρώμεναι . . . τί οὖν; οὐχὶ κἀκεῖ γίγνονται κηφῆνέσ τινεσ λεγόμενοι χαλεποὶ καὶ κατεσθίοντεσ τὸ μέλι; νὴ Δία, γίγνονται μέν· οὐ μέντοι παῤ ἡμῖν τυχὸν οὐδείσ ἐστι κηφὴν ἀργόσ, βομβῶν σαθρόν, γευόμενοσ τοῦ μέλιτοσ.

καὶ μέντοι καὶ μύρμηκασ πανὺ ἡδέωσ ἰδεῖν ἔστιν, ὅπωσ μὲν οἰκοῦσι μετ̓ ἀλλήλων εὐκόλωσ, ὅπωσ δὲ ἐξίασιν, ὅπωσ δὲ τὰ βάρη μεταλαμβάνουσιν, ὅπωσ δὲ παραχωροῦσιν ἀλλήλοισ τῶν ὁδῶν. οὔκουν αἰσχρὸν ἀνθρώπουσ ὄντασ ἀφρονεστέρουσ εἶναι θηρίων οὕτω σμικρῶν καὶ ἀφρόνων; ταῦτα μὲν οὖν ἄλλωσ ἐρρήθη τρόπον τινά.

μήτε λεγέτω μηδείσ.

ἀλλά μοι δοκεῖ περικαθήραντασ τὴν πόλιν μὴ σκίλλῃ μηδὲ ὕδατι, πολὺ δὲ καθαρωτέρῳ χρήματι τῷ λόγῳ κοινῇ πράττειν τὰ λοιπά, καὶ περὶ τῶν ἀγορανόμων καὶ τῶν ἄλλων φροντίζειν καὶ τὴν βουλὴν παρακαλεῖν πρὸσ ταῦτα, ἵνα, ὥσπερ εἰώθε, προνοῇ τῆσ πόλεωσ· ἔσται γὰρ ὑμῖν πάνυ ῥᾴδια.

τοῦτο δὲ ἄξιον ὑμῖν σπουδάσαι καὶ διὰ τὸν ἄρχοντα, ὃν πεποιήκατε, ἵνα μὴ λαβόντεσ ἄπειρον ἄνθρωπον ἔπειτα ἐν κλύδωνι καὶ σάλῳ ἐᾶτε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΝ ΕΚΚΑΗΣΙΑΙ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΝ ΕΚΚΑΗΣΙΑΙ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION