헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ.)

Λυδῷ, φασί, πράγματα οὐκ ἦν, ὁ δὲ ἐξελθὼν ἐπρίατο. οὐκοῦν ὁ μὲν Λυδὸσ δικαίωσ πράγματα εἶχεν αὐτὸσ ἐπιθυμήσασ, ἐγὼ δὲ οὐκ ἐπιθυμῶν πράγματα ἔχω δἰ οὐδὲν ἕτερον ὑπὸ ἀνθρώπων ἀδυνάτων καὶ φθονερῶν ἢ ὅτι δοκῶ στέργειν ὑμᾶσ καὶ τὰ μὲν εὖ πεποίηκα τὴν πατρίδα, ταῖσ πρώταισ ἴσην αὐτὴν ἀποδείξασ τιμῆσ ἕνεκα, τὸ δὲ ποιήσω θεοῦ διδόντοσ. καὶ τοῦτο εἶπον οὐκ ἀλαζονευόμενοσ ἄλλωσ, αὑ̓τοὶ γὰρ ἴστε οὐδεπώποτε ὑπὲρ τούτων μνησθέντα με ἐν τοσούτοισ λόγοισ, οὓσ εἴρηκα ἐν ὑμῖν̓ ἀλλ̓ ἀμυνόμενοσ τοὺσ ἐμοὶ καὶ ὑμῖν βασκαίνοντασ, ἵνα, ἐὰν μὲν δυνατὸν ᾖ, διαρραγῶσιν, ὃ τῇ πόλει πάσῃ βέλτιστόν ἐστιν·

εἰ δὲ μή, ἀλλ̓ οὖν ὀδυνηθῶσιν.

ὅτι δὲ οἱ αὐτοὶ πρὸσ ἐμὲ ἀηδῶσ ἔχουσι καὶ πρὸσ τὴν πόλιν αὐτοὶ μάρτυρέσ ἐστε, ἐὰν θέλητε μεμνῆσθαι καὶ τῶν φιλούντων ὑμᾶσ καὶ τῶν μισούντων. καίτοι ἐπιεικέστερον ἐμοὶ χρῶνται ἢ ὑμῖν. ἐμοῦ μὲν γὰρ ἐνθάδε κατηγοροῦσιν, ὑμῶν δὲ ἐπὶ τοῦ βήματοσ. ἐὰν οὖν Ἑλληνικοῖσ, ὥσπερ εἰώθα, φαίνωμαι παραδείγμασι χρώμενοσ, μὴ καταγελάσητε.

οὐ γὰρ καταφρονῶ τῆσ πατρίδοσ, οὐδὲ ἀδυνάτουσ ὑμᾶσ νομίζω αὐτοὺσ συνιέναι τὰ τοιαῦτα, οὐδὲ ἀπαίδευτον νομίζω οὔτε τὸν δῆμον οὔτε τὴν βουλήν.

μάλιστα μὲν οὖν ὑμᾶσ βούλομαι τὸ ἦθοσ Ἑλληνικὸν ἔχειν καὶ μήτε ἀχαρίστουσ μήτε ἀξυνέτουσ εἶναι· εἰ δὲ μή, λόγων γε τοιούτων ἀκούειν οὐ χεῖρόν ἐστιν, ἐξ ὧν μοι δοκεῖτε καὶ τοῖσ ἤθεσιν ἀμείνουσ ἂν γενέσθαι. τί δὴ οὖν τὸ παράδειγμα;

ἦν τισ ἄνθρωποσ ἐν Θήβαισ Ἐπαμεινώνδασ λεγόμενοσ· οὗτοσ ἐφίλει τὴν πατρίδα πάντων μάλιστα· καιρῶν δὲ ἐπιλαβόμενοσ, οἱοῖ τότε ἦσαν, πολλὰ καὶ μεγάλα εὐεργέτησεν. ἀντὶ γὰρ δειλῶν καὶ ἀδυνάτων καὶ ἄλλοισ ὑπακουόντων πρωτεύειν ἐποίησεν ἐν τοῖσ Ἕλλησι καὶ τῆσ ἡγεμονίασ ἀντιποιεῖσθαι. τότε μὲν γὰρ ταῦτα ἦν δυνατά, νῦν δ̓ ἕτεροι γεγόνασιν οἱ καιροί· πλὴν τά γε τῆσ εὐνοίασ καὶ τῆσ προθυμίασ ἀεί ποτε ὅμοια. οἱ γὰρ προδόται καὶ συκοφάνται καὶ πάντα πράττοντεσ κατὰ τῶν πολιτῶν καὶ τότε ἦσαν ἐν ταῖσ πόλεσι· καὶ μὴν φιλοῦντεσ τὰσ πατρίδασ καὶ τοὺσ πολίτασ τοὺσ αὑτῶν μηδὲν κακὸν πάσχειν ἐθέλοντεσ καὶ τὰσ πατρίδασ αὔξειν φιλοτιμούμενοι τότε μὲν πολλοὶ καὶ μεγάλα πράττοντεσ καὶ ἐλάττω ποιεῖν ἀγαθὰ δυνάμενοι. ὁ δ̓ οὖν Ἐπαμεινώνδασ ἐκεῖνοσ ὑπὸ τῶν ἀνομοίων ἐμισεῖτο καί τινεσ ἦσαν οἱ διαβάλλοντεσ αὐτόν, ὁ δὲ δῆμοσ, ὡσ ἂν δῆμοσ, ἠγνόει καὶ ἀνεπείθετο.

καί ποτε τῶν ἀπεγνωσμένων τισ καὶ ἀτίμων καὶ ὅτε ἐδούλευεν ἡ πόλισ καὶ ἐτυραννεῖτο πάντα κατ̓ αὐτῆσ πεποιηκὼσ ἐν ἐκκλησίᾳ τὸν Ἐπαμεινώνδαν ἐλοιδόρει, καὶ πολλὰ καὶ χαλεπὰ ἔλεγε·

πᾶσ γὰρ ὁ ψευδόμενοσ οὐχ ὅ,τι ἀληθὲσ εἴπῃ ζητεῖ, μηδέν γε ἀληθὲσ λέγειν δυνάμενοσ, ἀλλ̓ εἴ τι χαλεπόν.

καὶ αὐτὸσ ἐπαναστὰσ περὶ μὲν τῶν ἄλλων οὐκ εἶπεν οὐδ̓ ἀπελογήθη πρὸσ οὐδέν, μόνον δὲ πρὸσ ἐκεῖνον, τῇ δ̓ αὑτοῦ φωνῇ βοιωτιάζων Ἀλλά τοι Δαμάτηρ, ἔφη, κεχολωμένα γένοιτο. οἱ δὲ Θηβαῖοι ἀκούσαντεσ ἥσθησαν καὶ ἐγέλασαν εἰκότωσ, ἀναμνησθέντεσ οἶμαι τῆσ ἐκείνου πρὸσ τὸν δῆμον εὐνοίασ καὶ τοῦ λοιδοροῦντοσ τῆσ συκοφαντίασ. ἐγὼ μὲν οὖν εἴ τισ λέγοι πρὸσ ἐμὲ ἀνάξιον ἐμοῦ εἴτε ἄντικρυσ εἴτε καὶ μετὰ σχήματοσ, ἵνα δοκῇ ῥήτωρ, καὶ ταῦτα οὐκ ὢν εὐσχήμων αὐτόσ, ἀποκρινοῦμαι αὐτῷ τὴν τοῦ Ἐπαμεινώνδου ἀπόκρισιν.

εὖ δ̓ ἴστε ὅτι ταῦτα ποιοῦσι καὶ λέγουσι βαρυνόμενοι τὴν ἐμὴν ἐπιδημίαν δἰ ἄλλο μὲν οὐδέν· οὔτε γὰρ ἐνεδρεύω τινὰ τῶν πολιτῶν οὔτ̓ ἀργύριον λαμβάνω παρά τινοσ οὔτε δασμολογεῖν ἕτοιμόσ εἰμι τὴν χώραν τὴν ὑμετέραν οὔτ̓ ἐν τῇ ἀγορᾷ φαίνομαί τινι ὀχληρόσ· οὐ γάρ εἰμι ῥήτωρ· συγγενῶν καὶ τῶν ἐπιτρόπων διασπασθῆναι, πρότερον μὲν αὐτοῦ τὰ γράμματα ὑφῃρημένων καὶ πολλὰ τῆσ οὐσίασ διηρπακότων, ὕστερον δὲ καταψευδομαρτυρούντων·

ἄλλην δὲ οὐδεμίαν εἴρηκα δίκην, ὥστε δἰ οὐδὲν οὐδενὶ βαρύσ εἰμι.

ἀλλ̓ ἵνα, ἐάν ποτε γένηται καιρὸσ οἱο͂ν εὔχονταί τινεσ, ὅμοιοσ τῷ πρότερον, οἱο͂σ οὐκ ἔσται· πλὴν εἰ γένοιτο, ἵνα μὴ παρῶ τῷ δήμῳ μηδὲ ἕξουσιν οἱ συκοφαντούμενοι τὸν παραιτούμενον ἢ συναλγοῦντα. καὶ γὰρ εἰ πλείουσ ἦσαν, ὥσπερ εἰσίν, οὐδεὶσ ἐμοῦ φήσει μᾶλλον. ἐγὼ δὲ ἔχω παρρησίαν πρὸσ ὑμᾶσ ὅσην οὐδείσ. τῆσ μὲν γὰρ εὐτυχίασ τῆσ ἐμαυτοῦ παρεχώρησα ὑμῖν, τῆσ δὲ δυστυχίασ τῆσ ὑμετέρασ μετέλαβον. καὶ νῦν δεῖ με ἀποδημεῖν, οὐχ ὡσ πρότερον ἀλύπωσ, πάντων με ἀγαπώντων καὶ θαυμαζόντων, ἀλλὰ μετ̓ ἔχθρασ τινῶν·

ἐπεὶ αὐτόσ γε οὐδὲν ἔπαθον κακόν·

οὐ γὰρ πώποτ̓ ἐμὰσ βοῦσ ἤλασαν οὐδὲ μὲν ἵππουσ. οὐ μέντοι θαυμάζω τὰ παρόντα πράγματα· ὁμοίουσ εἶναι τοῖσ πονηροῖσ βουκόλοισ, οἳ παραλαβόντεσ ἰσχυρὰσ τὰσ βοῦσ καὶ πολλάσ, ὀλίγασ καὶ ἀσθενεστέρασ ποιοῦσιν.

ἀλλ̓ ὅμωσ ὑπὸ τοῦ δήμου, δἰ ὃν ἐκινδύνευεν, ὕστερον εὖ πράττοντοσ διαβληθεὶσ ὑπὸ συκοφαντῶν τινων ἀπέθανεν.

ἦν δὲ ὁ κατήγοροσ Μέλητοσ, βδελυρὸσ ἄνθρωποσ καὶ συκοφάντησ. Ἀδικεῖ, φησί, Σωκράτησ, τοὺσ νέουσ διαφθείρων καὶ οὓσ μὲν ἡ πόλισ θεοὺσ τιμᾷ μὴ τιμῶν, ἕτερα δὲ εἰσάγων καινὰ δαιμόνια· σχεδὸν αὐτὰ τἀναντία οἷσ ἐποίει Σωκράτησ. ἐτίμα τε γὰρ τοὺσ θεοὺσ ὡσ οὐδεὶσ ἄλλοσ καὶ παιᾶνα ἐποίησεν εἰσ τὸν Ἀπόλλω καὶ τὴν Ἄρτεμιν, καὶ τοὺσ νέουσ ἐκώλυε διαφθείρεσθαι οὐ μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺσ πρεσβυτέρουσ ὀνειδίζων καὶ προφέρων αὐτοῖσ, εἴ τισ ἄπληστοσ ἢ ἀκόλαστοσ ἢ τὰ τῆσ πόλεωσ ἠργολάβει, τοὺσ μὲν ἀπολύων ἐπ̓ ἀργυρίῳ, τοὺσ δὲ συκοφαντῶν, τοὺσ δὲ νησιώτασ τοὺσ ταλαιπώρουσ λεηλατῶν ἐπὶ προφάσει φόρων ἢ καταλογῇ στρατιωτῶν, ὥσπερ ἔνιοι ποιοῦσι παῤ ἡμῖν.

διὰ ταῦτα μισοῦντεσ αὐτὸν ἔφασαν διαφθείρειν τοὺσ νέουσ.

ἡ δ̓ ἐμὴ γραφὴ μείζων καὶ γενναιοτέρα σχεδὸν ἦν, κρυφαία τισ, ὡσ ἐοίκεν· Ἀδικεῖ Δίων, τοὺσ μὲν θεοὺσ μὴ τιμῶν μήτ̓ ἐν θυσίαισ μήτ̓ ἐν ὕμνοισ, καταλύων τὰσ πατρίουσ ἑορτάσ, ἀναπείσασ δὲ ἡγεμόνα πονηρὸν ὥστε τὸν μὲν δῆμον βασανίσαι καὶ ἐξελάσαι ὅσουσ ἂν δύνηται πλείστουσ, ἐνίουσ δὲ καὶ ἀποκτεῖναι, παρασχὼν ἀνάγκην αὐτοῖσ ἑκουσίωσ ἀποθανεῖν διὰ τὸ μὴ δύνασθαι πρεσβύτασ ὄντασ φυγεῖν μηδὲ ὑπομένειν καταλιπεῖν τὴν πατρίδα· συμπράττων δὲ καὶ νῦν ἅπαντα·

καλῶσ ἀγωνιεῖται καὶ κατὰ κράτοσ παραλήψεται τὰσ πόλεισ καὶ τοὺσ δήμουσ κατασκευάζων, ὅσον ἐστὶν ἐπ̓ αὐτῷ κατασκευάζειν·

διαφθείρων δὲ καὶ τὸν δῆμον αὐτὸσ ἐφιστάμενοσ κατήγοροσ καὶ τοῖσ αὑτοῦ ῥήμασι καὶ τῇ γλώττῃ παρανομῶν εἰσ τοὺσ πολίτασ, εἰσ τοὺσ δημότασ, καὶ πολλὰ ἕτερα ποιῶν, ἅ αἰσχύνομαι καθ̓ ἕκαστον λέγειν·

πονηρὸν δὲ παράδειγμα παρέχων ἑαυτὸν καὶ νεωτέροισ καὶ πρεσβυτέροισ ἀπονίασ καὶ τρυφῆσ καὶ ἀπιστίασ· δεκάζων δὲ τὸ πλῆθοσ, ἵνα μηδεὶσ αὐτῷ προφέρῃ τὰ τότε πραχθέντα, ἀλλὰ τοῦ μίσουσ καὶ τῆσ ἐπιβουλῆσ λήθην τινὰ ποιήσωνται. φέρε δὴ πρὸσ ταῦτα ἀπολογήσομαι, ὦ ἄνδρεσ Προυσαεῖσ, κἂν δοκῇ ὑμῖν ἀκούσασι, κατεψηφίσασθέ μου· καὶ γὰρ τοῦ Σωκράτουσ οἱ Ἀθηναῖοι ἀκούσαντεσ κατεψηφίσαντο.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION