Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΡΟΣ ΝΙΚΟΜΗΔΕΙΣ ΠΕΡΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ ΤΗΣ 70:

τὰ γὰρ τοιαῦτα, ἐφ̓ οἷσ μέγα φρονεῖτε, παρὰ πᾶσι μὲν τοῖσ ὀρθῶσ ἐννοουμένοισ διαπτύεται, μάλιστα δὲ παρὰ τοῖσ Ῥωμαίοισ γέλωτα κινεῖ καὶ καλεῖται τὸ ἔτι ὑβριστικώτερον Ἑλληνικὰ ἁμαρτήματα. καὶ γὰρ ἔστιν ἁμαρτήματα, ἄνδρεσ Νικομηδεῖσ, ἀληθῶσ, ἀλλ̓ οὐχ Ἑλληνικά, εἰ μὴ κατ̓ αὐτὸ τοῦτο Ἑλληνικὰ φήσει τισ αὐτὰ εἶναι, καθ̓ ὅσον ἐκεῖνοι δόξησ ἀντεποιήσαντό ποτε καὶ Ἀθηναῖοι καὶ Λακεδαιμόνιοι. τὰ δὲ ἐκείνων εἶπον ἤδη που καὶ πρότερον ὅτι μὴ κενόδοξα ἦν, ἀλλ̓ ὑπὲρ ἀρχῆσ ἀληθοῦσ ἀγών· εἰ μή τι νῦν δοκεῖτε αὐτοὺσ ὑπὲρ τῆσ προπομπείασ καλῶσ ἀγωνίζεσθαι, καθάπερ ἐν μυστηρίῳ τινὶ παίζοντασ ὑπὲρ ἀλλοτρίου πράγματοσ.