Dio, Chrysostom, Orationes, ΚΟΡΙΝΘΙΑΚΟΣ. 7:

ὁ μὲν δὴ ᾖδε· καὶ γὰρ ἦν νηνεμία καὶ σιγὴ κατὰ θάλατταν· καὶ τὸ μέλοσ ᾔσθοντο δελφῖνεσ, αἰσθανόμενοι δὲ περὶ ναῦν ἦσαν. παυσαμένου δὲ τοῦ Ἀρίονοσ καὶ τῶν πορθμέων οὐδὲν μαλακὸν ἐνδιδόντων, ὁ μὲν ἔρριψεν ἑαυτὸν εἰσ τὸν πόντον, δελφὶσ δ̓ ὑπελθὼν ἐξεκόμισε τὸν ᾠδὸν ἐπὶ Ταίναρον ὡσ εἶχε σὺν τῇ σκευῇ. Ἀρίων μὲν οὖν τοῦτον τὸν τρόπον σωθεὶσ καὶ φθάσασ τοὺσ πορθμέασ ἐν Κορίνθῳ ἦν, αὐτὰ δὴ ταῦτα διηγούμενοσ τῷ Περιάνδρῳ. ἐπικαταγομένων δὲ τῶν πορθμέων καὶ τοῦ πράγματοσ ἀχθέντοσ εἰσ ἔλεγχον, οἱ μὲν ἀπέθνῃσκον, Ἀρίων δέ οὑ̓ γὰρ Περίανδροσ, ἀλλ̓ Ἀρίων̓ ποιησάμενοσ μίμημα χαλκοῦν οὐ μέγα ἀνέθηκεν ἐπὶ Ταινάρου, αὑτὸν ἐπὶ τοῦ εὐεργέτου καθήμενον.