Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ. 27:

ἄξιον δ̓ ἐνθυμηθῆναι καὶ τὸν θεόν, ὡσ κἀκεῖνοσ κολάζειν πέφυκε τοὺσ πλεονεκτοῦντασ. Λακεδαιμονίοισ γὰρ χρωμένοισ, εἰ δίδωσιν αὐτοῖσ τὴν Ἀρκαδίαν, οὐ μόνον ἀπεῖπε καὶ τὴν ἀπληστίαν ὠνείδισεν, οὕτωσ εἰπών· Ἀρκαδίην μ̓ αἰτεῖσ, μέγα μ̓ αἰτεῖσ, οὔτοι δώσω· ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν αὐτοῖσ ἐπέθηκε, προειπὼν μὲν τὸ μέλλον, οὕτωσ δὲ ὥστε ἐκείνουσ μὴ συνέντασ ἐπὶ Τεγέαν στρατεύεσθαι καὶ ταῖσ γιγνωσκομέναισ ὑπὸ πάντων συμφοραῖσ περιπεσεῖν. καίτοι φανερῶσ τὴν Ἀρκαδίαν αὐτοῖσ ἀρνούμενοσ οὐδὲ τὴν Τεγέαν ἐδίδου. τὸ γὰρ ἰσχυρότατον τῆσ Ἀρκαδίασ καὶ μέγιστον τοῦτ̓ ἦν. ἀλλ̓ ὅμωσ διὰ τὴν πλεονεξίαν οὐδὲ ὦτα ἔχουσιν οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐδὲ τῶν λεγομένων αἰσθάνονται.