헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΜΕΛΑΓΚΟΜΑΣ Α ΤΗΙ ΤΑΞΕΙ Β.)

Ἀλλ̓ ἐμοὶ, ὦ ἄνδρεσ, οὐδ̓ ὅτι εἴπω ἔπεισιν ὑπὸ λύπησ ἅμα καὶ ἐκπλήξεωσ τοῦ αἰφνιδίου πάθουσ. οὐ γὰρ μόνον διὰ τὴν ἀρχὴν ἣν ἔχω μᾶλλον ἑτέρου μοι τῶν πολιτῶν οἰκεῖον τὸ συμβεβηκόσ, ἀλλὰ καὶ ἰδίᾳ μοι φίλοσ ἦν Μελαγκόμασ ὑπὲρ ἅπαντασ, ὥσπερ καὶ ὑμῶν ἐπίστανται οἱ πλείουσ. καὶ ἔμοιγε ἄτοπον φαίνεται τὸ ἐπὶ τοῖσ τεθνεῶσιν ἔθοσ, ὅτι τοῖσ πλεῖστα λυπουμένοισ μάλιστα προσήκειν δοκεῖ τὸ ἐπ̓ αὐτοῖσ λέγειν. οἱ γὰρ σφοδρότατα ἀνιώμενοι ἀδύνατοι λέγειν ὑπ̓ αὐτοῦ τούτου εἰσίν. ἔτι δὲ καὶ ἡλικίασ ἐν τούτῳ εἰμί, ἐν ᾧ ἡ μὲν τοῦ λόγου δύναμισ ἧττον ἅπασιν ὑπάρχει, τὸ δὲ χαίρειν καὶ τὸ λυπεῖσθαι ἰσχυρότατον γίγνεται. ἀλλ̓ ἐπειδὴ τιμιώτεροσ μὲν στρατηγοῦ ἔπαινοσ ἐπὶ στρατιώτῃ ἀγαθῷ τελευτήσαντι, τιμιώτεροσ δὲ παντὸσ ἄρχοντοσ ἢ ἰδιώτου, κἀμοὶ λεκτέον τῆσ ἀρχῆσ ἕνεκεν ὡσ ἂν δύνωμαι.

πρέποι δ̓ ἂν τῇ ἐκείνου ἀρετῇ καὶ τῇ ἐμῇ νεότητι μηδὲν μακρὸν ἀπαιτεῖν μηδὲ ἀκριβῆ μᾶλλον ἢ γενναῖον τὸν ἔπαινον.

Πρῶτον μὲν οὖν εὐγενείασ ἀληθοῦσ ἔτυχεν. οὐ γὰρ εἴ τῳ πλουσίων συνέβη τυχεῖν προγόνων, οὐ μὴν οὐδ̓ εἰ βασιλέων, τὰ δὲ ἄλλα φαύλων, ὅδε ἂν εἰή καλῶσ γεγονώσ, ἀλλ̓ οἱ φύντεσ ἐξ ἀγαθῶν, ὥσπερ ὅδε. ὁ γὰρ πατὴρ αὐτοῦ τῶν κατ̓ αὐτὸν διήνεγκε τοῖσ καλλίστοισ, εὐψυχίᾳ καὶ ῥώμῃ.

δηλοῦσι δὲ αἱ νῖκαι ἃσ ἐνίκησε καὶ Ὀλυμπίασι καὶ ἐν τοῖσ ἄλλοισ ἀγῶσιν. αὐτὸσ δὲ ἔφυ κάλλιστοσ ἀνθρώπων, οὐ τῶν νῦν μόνον, ἀλλ̓, ὡσ ἔνεστιν εἰκάζειν ἐκ τῆσ ὑπερβολῆσ, καὶ ἁπάντων ἁπλῶσ τῶν ἐξ ἅπαντοσ τοῦ χρόνου ὠνομασμένων ἐπὶ κάλλει, ὅσοι θνητοὶ ἐγένοντο. οἱ μὲν γὰρ πολλοὶ τῶν νενομισμένων καλῶν, μέρη τινὰ τοῦ σώματοσ εὐπρεπῆ ἔχοντεσ, ἔπειτα δὲ ἔδοξαν καλοί, τῆσ ὄψεωσ ἀεὶ τὰ ἥδιστα βουλομένησ ὁρᾶν, τῶν δὲ ἡττόνων ἀμελούσησ.

οἱ δέ τινεσ φύσει μὲν εὐειδοῦσ σώματοσ οὐκ ἔτυχον, ὡρ́α δὲ αὐτοῖσ ἐπῆλθεν·

ἀνθούσησ ἀεὶ τῆσ ἀκμῆσ ἐν ἅπασι καὶ ζῴοισ καὶ φυτοῖσ.

τοιούτουσ μὲν οὖν μυρίουσ ἂν εὑρ́οι τισ τοὺσ αὐτοὺσ ὁτὲ μὲν καλοὺσ δοκοῦντασ, ὁτὲ δὲ αἰσχρούσ, καὶ τοῖσ μὲν σφόδρα ἀρέσκοντασ, παῤ ἑτέροισ δὲ οὐδενὸσ λόγου τυγχάνοντασ. ὁλόκληρον δὲ καὶ ἀληθινὸν κάλλοσ θαυμαστὸν εἴ τῳ ὑπῆρξεν ὥσπερ τῷδε.

ἐν ἅπαντι μὲν γὰρ τῷ σώματι ἐκέκτητο αὐτό, ἀεὶ δὲ ὁμοίωσ, καὶ πρὸ ἥβησ καὶ ὕστερον· καὶ οὐκ ἄν ποτε ἐπὶ τοσοῦτον τοῦ χρόνου προῆλθεν, οὐδὲ εἰ πάνυ μακροῦ γήρωσ ἔτυχεν, ὥστε ἀμαυρῶσαι τὸ εἶδοσ. τεκμήριον δὲ τῆσ ὑπερβολῆσ· οὐ γὰρ ἐν ἰδιώταισ ἐξεταζόμενοσ διέφερεν οὐδὲ ὑπὸ ὀλίγων θεωρούμενοσ ὑπὸ τούτων ἐθαυμάζετο, ἀλλὰ μὴν ἀεὶ δήπου ἐν τοῖσ ἁπάντων καλλίστοισ, ἅμα τοῖσ ἀθληταῖσ ὤν.

οἱ γὰρ μέγιστοι καὶ εὐειδέστατοι καὶ πλείστησ ἐπιμελείασ τῶν σωμάτων τυγχάνοντεσ οἵδε εἰσίν. ἑωράθη δὲ μικροῦ δεῖν ὑπὸ πάντων ἀνθρώπων. οὔτε γὰρ πόλισ οὐδεμία τῶν ἐνδόξων οὔτε ἔθνοσ οὐδέν, ἔνθα μὴ ἀφίκετο· καὶ παρὰ πᾶσιν ὁμοίωσ τὴν αὐτὴν εἶχε δόξαν, ὡσ οὐδένα ἰδοῦσι καλλίονα. ὁ δὲ ὑπὸ πλείστων μὲν θαυμασθείσ, ἐν δὲ τοῖσ καλλίστοισ μόνοσ ἔχων τὴν ὑπὲρ τοῦ κάλλουσ φήμην δῆλον ὡσ θείασ τινὸσ μορφῆσ ἔτυχεν. ἐγὼ οὖν πρῶτον εὐδαιμονίζω τοῦ κάλλουσ αὐτόν, ὃ δὴ τῶν ἀνθρωπίνων ἐστὶν ἀγαθῶν ἀριδηλότατον, καὶ ἥδιστον μὲν θεοῖσ, ἥδιστον δὲ ἀνθρώποισ, ἀλυπότατον δὲ τῷ ἔχοντι καὶ ἐπιγνωσθῆναι ῥᾷστον.

τὰ μὲν γὰρ ἄλλα ἀγαθὰ κἂν λάθοι τινὶ προσόντα, καὶ ἀνδρεία καὶ σωφροσύνη καὶ φρόνησισ, εἰ μὴ τύχοι ἔργου τινὸσ ἀποδεικνύντοσ·

τὸ δὲ κάλλοσ οὐχ οἱο͂́ν τε λανθάνειν. ἅμα γὰρ τῷ ἔχοντι φαίνεται· εἴποι δ̓ ἄν τισ ὅτι καὶ πρότερον· οὕτωσ ὀξεῖαν αἴσθησιν αὑτοῦ παρέχει. ἔτι δὲ τοῖσ μὲν ἄλλοισ ἀγαθοῖσ οἱ πλεῖστοι φθονοῦσι καὶ δυσμενεῖσ γίγνονται· τὸ δὲ κάλλοσ τοὺσ αἰσθανομένουσ αὐτοῦ φίλουσ ποιεῖται καὶ οὐδένα ἐχθρὸν ἐᾷ γίγνεσθαι. εἰ δέ τίσ φησι κάλλουσ με ποιεῖσθαι ἐγκώμια, ἀλλ̓ οὐχὶ τοῦ ἀνδρόσ, οὐκ ἂν ὀρθῶσ αἰτιῷτο.

αὐτίκα γὰρ ἔπαινοσ ἀνδρὸσ ἂν λέγοιτο, ἐπειδὰν τὴν ἀνδρείαν αὐτοῦ ἐπεξίωμεν. ὅπου μὲν γὰρ ἀμφίλογον τὸ εἶναί τινα τοιοῦτον, τότε ἀποδεικνύναι χρή· ὅπου δὲ γιγνώσκεται, τὴν φύσιν ἐπαινεῖν τοῦ προσόντοσ ἀγαθοῦ τινι. ὁ γὰρ τοῦδε ἔπαινοσ ἅμα ἂν εἰή καὶ τοῦ ἔχοντοσ αὐτό. μάλιστα δ̓ ἄν τισ θαυμάσειε Μελαγκόμαν, ὅτι μορφῇ τοιοῦτοσ ὢν τῇ ἀνδρείᾳ διήνεγκεν. δοκεῖ γὰρ ἔμοιγε τῇ ψυχῇ φιλονικῆσαι πρὸσ τὸ σῶμα καὶ σπουδάσαι ὅπωσ ἂν διὰ ταύτην ἐνδοξότεροσ γένηται.

γνοὺσ οὖν τῶν πρὸσ ἀνδρείαν ἔργων κάλλιστον ἅμα καὶ ἐπιπονώτατον τὴν ἄθλησιν, ἐπὶ ταύτην ἦλθεν. τῶν μὲν γὰρ πολεμικῶν ὅ τε καιρὸσ οὐκ ἦν ἥ τε ἄσκησισ ἐλαψροτέρα. φαίην δ̓ ἂν ἔγωγε καὶ ἀρετῆσ ἥττονοσ εἶναι.

μόνησ γὰρ εὐψυχίασ ἐπίδειξισ ἐν τοῖσ πολεμικοῖσ, ἡ δὲ ἄθλησισ ἅμα μὲν ἀνδρείαν, ἅμα δὲ ἰσχύν, ἅμα δὲ σωφροσύνην ἐμποιεῖ. καὶ τοίνυν τῆσ ἀθλήσεωσ εἵλετο οὐ τὸ ῥᾷστον, ἀλλὰ τὸ χαλεπώτατον· πυγμὴν γὰρ ἤσκησεν.

χαλεπὸν μὲν οὖν καὶ τοῦ ἐλαχίστου ἔργου ἐπ̓ ἄκρον ἐλθεῖν, μήτι γε ἐν τῷ μεγίστῳ καὶ δυσχερεστάτῳ πάντασ ὑπερβαλέσθαι, ὥσπερ ὅδε. καὶ τὸ μὲν τοὺσ στεφάνουσ αὐτοῦ καθ̓ ἕκαστον ἐπεξιέναι καὶ τοὺσ ἀγῶνασ, ἐν οἷσ ἐνίκησε, πρὸσ εἰδότασ ὑμᾶσ περιττόν, ἄλλωσ τε καὶ ἑτέρουσ ἂν εἴποι τισ τῶν αὐτῶν τυχόντασ. ὃ δὲ μηδενὶ ὑπῆρξεν, ἐπίστασθε μὲν ὁμοίωσ, δἰ αὐτὸ μέντοι τοῦτο ῥητέον ̔τοῖσ γὰρ μὴ εἰδόσιν οὐδὲ πιστεῦσαι ῥᾴδιον̓ ὅτι τοσούτοισ ἀνταγωνισταῖσ χρησάμενοσ καὶ οὕτωσ ἀγαθοῖσ ὑπ̓ οὐδενὸσ ἡττήθη, αὐτὸσ δὲ ἀεὶ πάντασ ἐνίκα.

καίτοι οὔτε στρατηγὸν εὑρ́οι τισ ἂν ἐν παντὶ τῷ χρόνῳ ἀήττητον οὔτε ἀριστέα πολεμικόν, ὃσ οὐκ ἤδη ποτὲ καὶ ἔφυγεν ἐκ μάχησ.

οὐδὲ γὰρ ὅτι ταχέωσ ἐτελεύτησε, διὰ τοῦτο φαίη τισ ἂν ἀήττητον διαγενέσθαι. πολὺ γὰρ πλείστουσ ἀγῶνασ ἠγωνίσατο· ἐν δὲ τῇ πείρᾳ τὸ σφάλλεσθαι, οὐκ ἐν τῷ μήκει τοῦ χρόνου. ἔτι δὲ καὶ τόδε ἄν τισ αὐτοῦ κατεπλάγη, τὸ μήτε παιόμενον αὐτὸν μήτε παίοντα νικᾶν·

τοσοῦτο τῇ ῥώμῃ περιῆν καὶ τῷ δύνασθαι πονεῖν. πολλάκισ γὰρ δἰ ὅλησ τῆσ ἡμέρασ ἠγωνίσατο ἐν τῇ σφοδροτάτῃ ὡρ́ᾳ τοῦ ἔτουσ, καὶ δυνάμενοσ θᾶττον ἂν περιγενέσθαι παίων οὐκ ἐβούλετο, νομίζων τὸ μὲν πληγῇ νικῆσαι καὶ τοῦ φαυλοτάτου ἔσθ̓ ὅτε εἶναι τὸν βέλτιστον, εἰ τύχοι· τὴν δὲ ἀληθεστάτην νίκην, ὅταν ἄτρωτον ἀναγκάσῃ τὸν ἀντίπαλον ἀπειπεῖν.

οὐ γὰρ τοῦ τραύματοσ, ἀλλ̓ ἑαυτοῦ ἡττῆσθαι. καὶ τὸ ὅλῳ τινὰ τῷ σώματι ἀπειπεῖν, ἀλλὰ μὴ τῷ πληγέντι μέρει, λαμπρόν. τὸν δὲ ἐπειγόμενον ὡσ οἱο͂́ν τε τάχιστα νικῆσαι καὶ παίοντα καὶ συμπλεκόμενον αὐτὸν ἡττῆσθαι τοῦ καύματοσ καὶ τοῦ χρόνου. εἰ δέ τισ οὐ ταύτῃ ὑπολαμβάνει, ἐννοείτω ὅτι σύεσ καὶ ἔλαφοι, μέχρι μὲν αὐτοῖσ ἡ ἰσχὺσ πάρεστιν, οὔτε ἀνθρώποισ οὔτε κυσὶν ὁμόσε χωροῦσιν·

ὅταν δὲ ἡττηθῇ καὶ κάμῃ, τηνικάδε συμπλέκεται, καὶ μᾶλλον ἐθέλει τιτρώσκεσθαι καὶ ἀποθνῄσκειν ἢ πονεῖν ἔτι διωκόμενα. ὁμοίωσ δὲ καὶ ἄνδρεσ ἐν πολέμῳ, καίτοι εἰδότεσ ὅτι μᾶλλον ἂν παίοιντο φεύγοντεσ ἢ μένοντεσ, διὰ τὸ μὴ βούλεσθαι πλείω χρόνον κάμνειν ἀπίασι παραδόντεσ αὑτοὺσ τοῖσ ὄπισθεν παίειν. οὕτω τό γε τραυμάτων καταφρονεῖν οὐκ ἀνδρείασ ἐστίν, ἀλλὰ τοὐναντίον. οἶμαι δὴ ἐν ταὐτῷ πάντα εἰρῆσθαι καὶ περὶ ἀνδρείασ καὶ περὶ εὐψυχίασ καὶ περὶ ἐγκρατείασ καὶ περὶ σωφροσύνησ.

εἰ μὴ γὰρ ἐγκρατήσ τε καὶ σώφρων ἦν, οὐκ ἂν οἶμαι τοσοῦτο τῇ ῥώμῃ ὑπερέσχεν οὐδὲ εἰ φύσει ἰσχυρότατοσ ὑπῆρχεν.

καὶ ἔγωγε οὐκ ἂν ὀκνήσαιμι εἰπεῖν ὅτι καὶ τῶν παλαιῶν ἡρώων, οὓσ ἅπαντεσ ὑμνοῦσιν, οὐδενὸσ ἐλάττονα ἀρετὴν εἶχεν, οὔτε τῶν ἐν Τροίᾳ πολεμησάντων οὔτε τῶν ὕστερον ἐν τῇ Ἑλλάδι τοὺσ βαρβάρουσ ἀμυναμένων.

καὶ εἴ γε τότε ἐγένετο, ἅπερ ἐκεῖνοι ἔπραξεν ἄν.

καὶ καθόλου δὲ ἔγωγε τοῦτο τῆσ ἐν τοῖσ πολέμοισ ἀρετῆσ προκρίνω, ὅτι πρῶτον μὲν οἱ ἐνθάδε ἄριστοι κἀκεῖ διαφέροιεν ἄν· ὁ γὰρ ἰσχυρότεροσ τῷ σώματι καὶ πλείω χρόνον πονεῖν δυνάμενοσ, οὗτοσ οἶμαι καὶ ἄνευ ὅπλων καὶ σὺν ὅπλοισ κρείττων ἐστίν· ἔπειτα οὐχ ὅμοιον πρὸσ ἰδιώτασ ἀγωνίζεσθαι καὶ τῷ παντὶ φαυλοτέρουσ ἢ ἐξ ἁπάσησ τῆσ οἰκουμένησ τοὺσ κρατίστουσ ἔχειν ἀντιπάλουσ. κἀκεῖ μὲν ἅπαξ ὁ κρατήσασ τὸν ἀνταγωνιστὴν ἀπέκτεινεν, ὥστε μὴ αὖθισ ἔχειν τὸν αὐτὸν ἀντίπαλον· ἐνθάδε δὲ ἡ νίκη περὶ τῆσ ἡμέρασ ἐκείνησ ἐστίν, ἔπειτα καὶ τοὺσ ἡττωμένουσ ὁμοίωσ ὁ νικῶν ἀνταγωνιστὰσ ἔχει καὶ τῶν ἄλλων τὸν βουλόμενον. ἔτι δὲ ἐνθάδε μὲν ὁ κρείττων τοῦ ἥττονοσ περίεστιν·

οὐδενὶ γὰρ ἄλλῳ ἢ τῇ εὐψυχίᾳ καὶ ἰσχύϊ δεῖ κρατεῖν· ἐν δὲ τοῖσ πολέμοισ ἡ τοῦ σιδήρου δύναμισ, πολὺ κρείττων οὖσα τῆσ ἀνθρωπίνησ φύσεωσ, οὐκ ἐᾷ τὴν τῶν σωμάτων ἀρετὴν ἐξετάζεσθαι, πολλάκισ δὲ πρὸσ τῶν χειρόνων γίγνεται.

ὅσα δὲ αὖ περὶ ἀθλήσεωσ, καὶ περὶ τοῦ ἀθλητοῦ εἴρηκα ἀποδειχθέντοσ γε ὅτι ἄριστόσ ἐστι τῶν ἐν τῷ ἔργῳ. ἴσωσ δὲ κἀμοὶ καὶ τοῖσ παροῦσι προσήκων ὁ λόγοσ, ὥστε τοῦτο ἄριστον ἀποφαίνειν. ὅτῳ ἄρα ὑπῆρξε μὲν κάλλοσ σώματοσ, ὑπῆρξε δὲ ἀνδρεία καὶ εὐψυχία, ἔτι δὲ σωφροσύνη καὶ τὸ ἀήττητον γενέσθαι, τίνα ἂν τοῦδε τοῦ ἀνδρὸσ εὐδαιμονέστερόν τισ φήσειεν; καίτοι αὐτῷ τούτῳ παραγενέσθαι χαλεπωτάτω ἐστὸν ἀνδρεία καὶ σωφροσύνη·

κάλλοσ γὰρ ἀνθρώπουσ μάλιστα δὴ χαυνοῖ καὶ ἀναπείθει τρυφᾶν, ὡσ ἂν δόξησ μὲν ἑτέρασ οὐ δεομένουσ, ὅταν τισ περιβόητοσ ᾖ τὸ εἶδοσ, ἡδίονοσ δ̓ οὔσησ τῆσ ῥᾳθυμίασ. μὲν διὰ τὸ παῖσ ἀφανισθῆναι ἐξ ἀνθρώπων οὐδὲν δοκεῖ πρᾶξαι λαμπρόν·

περὶ δὲ Ἀδώνιδοσ ἢ Ιἀσίωνοσ ἢ τῶν ὁμοίων, ὅσοι περιττῆσ δόξησ ἐπὶ τῷ εἴδει ἔτυχον, οὐδὲν ὅτι μὴ περὶ τοῦ κάλλουσ ἀκούομεν.

μόνουσ δὲ ἂν εἴποι τισ ἀνδρείουσ τῶν ἄγαν καλῶν Θησέα καὶ Ἀχιλλέα, καὶ τούτοισ οὐ πάνυ ἡ σωφροσύνη ὑπῆρξεν. οὐ γὰρ ἂν αὐτῶν ὁ μὲν Ἑλένην πρὸσ βίαν ἡρ́πασεν, ὁ δ̓ ἐστασίαζεν ἐπὶ Τροίασ ὧν ἕνεκεν ἐστασίαζεν. Ἱππολύτῳ δὲ σωφροσύνη μὲν ὑπῆρξεν, ἀνδρεία δὲ ἄδηλον εἰ παρῆν· οὐ γὰρ ἀληθὲσ τεκμήριον κυνηγεσία. ἀλλ̓ ὃσ δὴ πάντα τὰ ἐν ἀνθρώποισ ἀγαθὰ ἐκτήσατο, ἄξιοσ ἂν εἰή καὶ τῆσ τελευτῆσ εὐδαιμονίζεσθαι.

εἰ μὲν γὰρ ὁ πλεῖστοσ ἀνθρώποισ χρόνοσ ἄριστοσ ἦν, ταύτῃ ἄν τισ αὐτὸν ὠλοφύρατο· νῦν δέ, ὀλίγου τοῦ παντὸσ ἀνθρώποισ βίου δεδομένου, πλείστουσ ἂν εὑρ́οι τισ, οἷσ πολὺ ἄμεινον εἶχεν, εἰ θᾶττον ἐτελεύτησαν· τοσαῦται συμφοραὶ καταλαμβάνουσιν. ἔτι δὲ τῶν παλαιῶν τοὺσ ἐξοχωτάτουσ ἀκούομεν οὐδένα αὐτῶν ἐπὶ πολὺ ἐλθόντα τοῦ βίου, Πάτροκλόν τε καὶ Ἀντίλοχον, ἔτι δὲ Σαρπηδόνα καὶ Μέμνονα καὶ Ἀχιλλέα καὶ Ἱππόλυτον·

τούσ τε Βοιωτοὺσ Ὦτον καὶ Ἐφιάλτην, οὓσ μεγίστουσ καὶ καλλίστουσ γενέσθαι φησὶν Ὅμηροσ μετὰ Ὠρίωνα, αὐτόν τε ἐκεῖνον. ἀλλ̓ οἵδε μὲν δἰ ἀφροσύνην ἀπώλοντο·

τοὺσ δὲ ἄλλουσ, οὓσ εἷπον, θεῶν παῖδασ καὶ ἀπογόνουσ εἶπον. οὐκ ἂν οὖν οἱ θεοὶ τοῖσ ἑαυτῶν παισὶ καὶ οὓσ μάλιστα ἐφίλουν ταχεῖαν ἐποίησαν τὴν τελευτήν, εἰ μὴ ἀγαθὸν τοῖσ ἀνθρώποισ τοῦτο ἐτίθεντο. ταῦτα οὖν, ὦ ἄνδρεσ, λογιζομένουσ ὑμᾶσ ἐκεῖνόν τε ὡσ μακάριον νομίζειν χρὴ καὶ αὐτοὺσ μηδὲν ἧττον διὰ τοῦτο ἐφίεσθαι τῶν πόνων καὶ τῆσ φιλοτιμίασ ὡσ, εἴ τινι συμπέσοι τελευτῆσαι ταχύτερον, ἀνόνητοσ ἐσόμενοσ τῶν ἀγαθῶν τινοσ·

ὁ γὰρ εὐκλεοῦσ δόξησ τυχὼν μεστὸσ ἄπεισι τῶν ἀγαθῶν· ἀλλὰ καὶ γυμνάζεσθε προθύμωσ καὶ πονεῖτε, οἱ μὲν νεώτεροι νομίζοντεσ αὑτοῖσ ἀπολελεῖφθαι τὴν ἐκείνου χώραν, οἱ δὲ πρεσβύτεροι τῶν ἰδίων ἔργων ἀξίωσ.

καὶ φρονεῖτε δὲ ἐπ̓ αὐτοῖσ ὅσον χρὴ ἄνδρασ πρὸσ ἔπαινον καὶ δόξαν ἀγαθὴν βιοῦντασ καὶ τῆσ ἀρετῆσ ὄντασ ἀσκητάσ. τὸν δὲ ἀποιχόμενον μνήμῃ τιμᾶτε, μὴ δάκρυσιν· οὐ γὰρ πρέποι ἂν ἥδε ἡ τιμὴ γενναίοισ ὑπὸ γενναίων, οὐδ̓ ἂν Ὅμηρον ἐπαινέσαιμι, ὅτι φησὶ δεύεσθαι τάσ τε ψαμάθουσ καὶ τὰ ὅπλα τοῖσ δάκρυσι τῶν Ἀχαιῶν.

ἀλλὰ ἐκεῖνοσ μὲν ποιητικῇ μᾶλλον ἠκολούθησεν ἡδονῇ, θρήνων ὑπερβολὰσ ἐπιδειξάμενοσ, ὑμεῖσ δὲ ἐγκρατῶσ φέρετε.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΜΕΛΑΓΚΟΜΑΣ Α ΤΗΙ ΤΑΞΕΙ Β.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΜΕΛΑΓΚΟΜΑΣ Α ΤΗΙ ΤΑΞΕΙ Β.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION