헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ.)

Οἱ μὲν πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων ὑπὲρ τούτων οἰόνται λέγειν τῷ φιλοσόφῳ προσήκειν ὑπὲρ ὧν ἕκαστοσ οὐκ ἔχει τὴν ἀληθῆ δόξαν, ὅπωσ ἀκούσαντεσ ὑπὲρ ὧν ἀγνοοῦσι μάθωσι· περὶ δὲ τῶν γνωρίμων καὶ πᾶσιν ὁμοίωσ φαινομένων περιττὸν εἶναι διδάσκειν. ἐγὼ δὲ εἰ μὲν ἑώρων ἡμᾶσ οἷσ νομίζομεν ὀρθῶσ ἔχειν ἐμμένοντασ καὶ μηδὲν ἔξωθεν πράττοντασ τῆσ ὑπαρχούσησ ὑπολήψεωσ, οὐδ̓ ἂν αὐτὸσ ᾤμην ἀναγκαῖον εἶναι διατείνασθαι περὶ τῶν προδήλων. ἐπεὶ δὲ οὐχὶ τὴν ἄγνοιαν ἡμᾶσ τῶν ἀγαθῶν καὶ τῶν κακῶν τοσοῦτον ὁρῶ λυποῦσαν ὅσον τὸ μὴ πείθεσθαι τοῖσ ὑπὲρ τούτων διαλογισμοῖσ μηδὲ ἀκολουθεῖν αἷσ ἔχομεν αὐτοὶ δόξαισ, μεγάλην ὠφέλειαν ἡγοῦμαι τὸ συνεχῶσ ἀναμιμνήσκειν καὶ διὰ τοῦ λόγου παρακαλεῖν πρὸσ τὸ πείθεσθαι καὶ φυλάττειν ἔργῳ τὸ προσῆκον.

ὥσπερ γὰρ οἶμαι καὶ τοὺσ ἰατροὺσ καὶ τοὺσ κυβερνήτασ ὁρῶμεν πολλάκισ τὰ αὐτὰ προστάττοντασ, καίτοι τὸ πρῶτον ἀκηκοότων οἷσ ἂν κελεύωσιν, ἐπειδὰν ἀμελοῦντασ αὐτοὺσ καὶ μὴ προσέχοντασ βλέπωσιν, οὕτωσ καὶ κατὰ τὸν βίον χρήσιμόν ἐστι γίγνεσθαι πολλάκισ περὶ τῶν αὐτῶν τοὺσ λόγουσ, ὅταν εἰδῶσι μὲν οἱ πολλοὶ τὸ δέον, μὴ μέντοι πράττωσιν.

οὐ γάρ ἐστι τέλοσ οὔτε τοῖσ κάμνουσι τὸ γνῶναι τὸ συμφέρον αὐτοῖσ, ἀλλ̓ οἶμαι τὸ χρήσασθαι·

τοῦτο γὰρ αὐτοῖσ παρέξει τὴν ὑγίειαν· οὔτε τοῖσ ἄλλοισ τὸ μαθεῖν γε τὰ ὠφελοῦντα καὶ βλάπτοντα πρὸσ τὸν βίον, ἀλλὰ τὸ μὴ διαμαρτάνειν ἐν τῇ τούτων αἱρέσει. ποιεῖν, οὐδὲν ἧττον ἐμπίπτουσιν εἰσ αὐτό.

τίσ γοῦν οὐκ οἶδε τὴν ἀκρασίαν ὡσ μέγα ἐστὶ κακὸν τοῖσ ἔχουσιν; ἀλλ̓ ὅμωσ μυρίουσ ἄν τισ ἀκρατεῖσ εὑρ́οι.

καὶ νὴ Δία γε τὴν ἀργίαν ἅπαντεσ ἴσασιν ὡσ οὐ μόνον οὐχ οἱά τε πορίζειν τὰ δέοντα πρὸσ τὸ ζῆν, ἀλλ̓ ἔτι καὶ τὰ ὄντα ἀπόλλυσι· καίτοι σχεδόν τι πλείουσ ἔστιν εὑρεῖν τοὺσ ἀργοὺσ τῶν ἐθελόντων τι πράττειν. ὅθεν οἶμαι προσήκει τοὺσ ἄμεινον φρονοῦντασ ἀεὶ καὶ συνεχῶσ ὑπὲρ τούτων λέγειν, ἐάν πωσ γένηται δυνατὸν ἐπιστρέψαι καὶ βιάσασθαι πρὸσ τὸ κρεῖττον.

ὥσπερ γὰρ ἐν τοῖσ μυστηρίοισ ὁ ἱεροφάντησ οὐχ ἅπαξ προαγορεύει τοῖσ μυουμένοισ ἕκαστον ὧν χρή, τὸν αὐτὸν τρόπον καὶ τοὺσ ὑπὲρ τῶν συμφερόντων λόγουσ ὥσπερ τινὰ πρόρρησιν ἱερὰν λυσιτελεῖ πολλάκισ, μᾶλλον δὲ ἀεὶ λέγεσθαι. τὰ γοῦν φλεγμαίνοντα τῶν σωμάτων οὐκ εὐθὺσ ἐνέδωκε πρὸσ τὴν πρώτην καταιόνησιν, ἄλλ̓ ἂν συνεχῶσ τοῦτο ποιῇ τισ, ἐμαλάχθη καὶ ῥᾷον ἔσχεν·

οὐκοῦν ὁμοίωσ καὶ τὴν ἐν τῇ ψυχῇ τῶν πολλῶν φλεγμονὴν ἀγαπητὸν εἴ τισ δύναιτο πραϋναι διηνεκῶσ τῷ λόγῳ χρώμενοσ. Φημὶ δὴ καὶ περὶ τῆσ πλεονεξίασ εἰδέναι μὲν ἅπαντασ ὡσ οὔτε συμφέρον οὔτε καλόν ἐστιν, ἀλλὰ τῶν μεγίστων κακῶν αἴτιον, μὴ μέντοι γε ἀπέχεσθαι μηδὲ ἐθέλειν μηδένα ἀνθρώπων ἴσον ἔχειν τῷ πέλασ. καίτοι τὴν μὲν ἀργίαν καὶ τὴν ἀκρασίαν καὶ καθόλου πάσασ ἁπλῶσ τὰσ ἄλλασ κακίασ εὑρ́οι τισ ἂν αὐτοῖσ τοῖσ ἔχουσι βλαβεράσ, καὶ νουθεσίασ μὲν οἶμαι καὶ καταγνώσεωσ τοὺσ ἔν τινι τούτων ὑπάρχοντασ δικαίωσ τυγχάνοντασ, οὐ μὴν μισουμένουσ γε οὐδὲ κοινοὺσ ἅπασι δοκοῦντασ ἐχθρούσ.

ἡ πλεονεξία δὲ μέγιστον μέν ἐστιν αὐτῷ τινι κακόν· λυπεῖ δὲ καὶ τοὺσ πέλασ· καὶ τὸν πλεονέκτην οὐδεὶσ ἐλεεῖ δήπουθεν οὐδὲ ἀξιοῖ διδάσκειν, προβάλλονται δὲ ἅπαντεσ καὶ πολέμιον αὑτῶν νομίζουσιν.

ἕκαστοσ οὖν αὐτῶν εἰ βούλεται γνῶναι τὸ μέγεθοσ τῆσ τοιαύτησ πονηρίασ, ἐννοησάτω πῶσ αὐτὸσ ἔχει πρὸσ τοὺσ ἐπιχειροῦντασ πλεονεκτεῖν·

οὕτωσ γὰρ ἂν συμβάλοι πῶσ καὶ τοὺσ λοιποὺσ ἀνάγκη πρὸσ ἐκεῖνον ἔχειν, ἐὰν ᾖ τοιοῦτοσ. ἀδελφόν, οὕτω πωσ·

τί τῆσ κακίστησ δαιμόνων ἐφίεσαι πλεονεξίασ, παῖ;

μὴ σύ γ̓. ἄδικοσ ἡ θεόσ. πολλοὺσ δ̓ ἐσ οἴκουσ καὶ πόλεισ εὐδαίμονασ εἰσῆλθε κἀξῆλθ̓ ἐπ̓ ὀλέθρῳ τῶν χρωμένων· ἐφ̓ ᾗ σὺ μαίνει. τοῦτο κάλλιστον βροτοῖσ, ἰσότητα τιμᾶν καὶ φίλουσ εἶναι φίλοισ πόλεισ τε πόλεσι συμμάχουσ τε συμμάχοισ συνδεῖν· τὸ γὰρ ἴσον νόμιμον ἀνθρώποισ ἔφυ, τῷ πλέονι δ̓ ἀεὶ πολέμιον καθίσταται τοὔλασσον, ἐχθρᾶσ θ̓ ἡμέρασ κατάρχεται. παρεθέμην δὲ ἑξῆσ τὰ ἰαμβεῖα.

τὸ γὰρ τοῖσ καλῶσ εἰρημένοισ αὐτοῖσ χρῆσθαι νοῦν ἔχοντόσ ἐστιν. ἐν δὴ τούτοισ ἅπαντα ἔνεστι τὰ συμβαίνοντα ἐκ τῆσ πλεονεξίασ, ὅτι μήτε ἰδίᾳ μήτε κοινῇ συμφέρει, τοὐναντίον δὲ καὶ τὴν τῶν οἴκων εὐδαιμονίαν καὶ τὴν τῶν πόλεων ἀνατρέπει καὶ διαφθείρει· πρὸσ ἀλλήλουσ ποιεῖ, τὰσ δὲ διαφορὰσ καὶ τὰσ ἐμφύλουσ ἔριδασ καὶ τοὺσ ἔξω πολέμουσ κατ̓ οὐδὲν ἕτερον συμβαίνοντασ ἢ διὰ τὴν τοῦ πλείονοσ ἐπιθυμίαν, ἐξ ὧν ἕκαστοσ καὶ τῶν ἱκανῶν ἀποστερεῖται.

καίτοι τί τοῦ ζῆν ἀναγκαιότερόν ἐστιν, ἢ τί τούτου περὶ πλείονοσ ποιοῦνται πάντεσ;

ἀλλ̓ ὅμωσ καὶ τοῦτο ἀπολλύουσι χρημάτων, οἱ δὲ καὶ τὰσ πατρίδασ τὰσ αὑτῶν ἀναστάτουσ ἐποίησαν. μετὰ ταῦτα τοίνυν ὁ αὐτὸσ ποιητὴσ οὔ φησιν ἐν τοῖσ θείοισ εἶναι πλεονεξίαν· διὰ τοῦτο ἄφθαρτα καὶ ἀγήρω μένειν αὐτὰ, τὴν προσήκουσαν ἓν ἕκαστον ἑαυτῷ τάξιν φυλάττοντα, τήν τε νύκτα καὶ τὴν ἡμέραν καὶ τὰσ ὡρ́ασ.

εἰ γὰρ μὴ τοῦτον εἶχε τὸν τρόπον, οὐκ ἂν αὐτῶν οὐδὲν δύνασθαι διαμένειν. ὅταν οὖν καὶ τοῖσ θείοισ ἡ πλεονεξία φθορὰν ἐπιφέρῃ, τί χρὴ νομίζειν τἀνθρώπεια πάσχειν ἀπὸ ταύτησ τῆσ νόσου; ὡσ ὑπὲρ τοῦ δικαίου καὶ τοῦ πλεονεκτεῖν μηδένα μηδενὸσ τούτων εὑρημένων.

ὁ δὲ Ἡσίοδοσ καὶ πλέον εἶναι τοῦ παντόσ φησι τὸ ἥμισυ, τὰσ ἐκ τοῦ πλεονεκτεῖν βλάβασ οἶμαι καὶ ζημίασ λογιζόμενοσ.

τίσ γὰρ πώποτε ἢ βασιλεὺσ ἢ δυνάστησ ἢ δῆμοσ ἐπιχειρήσασ ὑπερβῆναι τὸ δίκαιον καὶ τοῦ πλείονοσ ὀρεχθῆναι οὐχ ἅπασαν μὲν τὴν ὑπάρχουσαν εὐδαιμονίαν ἀπέβαλε, μεγάλαισ δὲ καὶ ἀμηχάνοισ ἐχρήσατο συμφοραῖσ, ἅπασι δὲ τοῖσ μετ̓ αὐτὸν παραδείγματα ἐμφανῆ τῆσ ἀνοίασ καὶ τῆσ πονηρίασ κατέλιπεν; ἢ τίσ τῶν ἐλαττοῦσθαι βουλομένων καὶ τὴν δοκοῦσαν ἧτταν ῥᾳδίωσ ὑπομένειν οὐ πολλαπλάσια μὲν τῶν ἄλλων ἐκτήσατο, αὐτομάτωσ αὐτῷ καὶ δίχα πόνου περιγιγνόμενα, πλεῖστον δὲ χρόνον τὴν εὐημερίαν κατέσχεν, ἀσφαλέστατα δὲ ἐχρήσατο τοῖσ παρὰ τῆσ τύχησ ἀγαθοῖσ; παραχρῆμα ἀπολομένων, τῶν δὲ ἀμυναμένων μετὰ μικρὸν ἡττηθέντων, ἐπειδὴ τοὺσ νεκροὺσ οὐκ εἰών ταφῆναι;

καὶ μὴν δἰ ἑνὸσ ἀνδρὸσ πλεονεξίαν, τοῦ τὴν Ἑλένην ἁρπάσαντοσ καὶ τὰ τοῦ Μενελάου κτήματα, οἱ τὴν μεγίστην τῆσ Ἀσίασ οἰκοῦντεσ πόλιν ἀπώλοντο μετὰ παίδων καὶ γυναικῶν, καὶ μίαν γυναῖκα ὑποδεξάμενοι καὶ χρήματα ὀλίγα τηλικαύτην τιμωρίαν ἔτισαν.

διασῶσαι φεύγων αὐτόσ.

πορθουμένησ δὲ μετὰ ταῦτα τῆσ χώρασ καὶ τῶν πόλεων τῶν ἐπὶ θαλάττῃ φέρειν ἠναγκάζετο. καὶ μὴν Πολυκράτην φασίν, ἑώσ μὲν Σάμου μόνησ ἦρχεν, εὐδαιμονέστατον ἁπάντων γενέσθαι·

βουλόμενον δέ τι καὶ τῶν πέραν πολυπραγμονεῖν, διαπλεύσαντα πρὸσ Ὀροίτην, ὡσ χρήματα λάβοι, μηδὲ ῥᾳδίου γε θανάτου τυχεῖν, ἀλλὰ ἀνασκολοπισθέντα ὑπὸ τοῦ βαρβάρου διαφθαρῆναι. καὶ τῶν μετὰ ταῦτα καὶ τῶν ἐν ποιήμασι καὶ τῶν ἄλλωσ ἱστορουμένων παρήνεγκα.

ἄξιον δ̓ ἐνθυμηθῆναι καὶ τὸν θεόν, ὡσ κἀκεῖνοσ κολάζειν πέφυκε τοὺσ πλεονεκτοῦντασ.

Λακεδαιμονίοισ γὰρ χρωμένοισ, εἰ δίδωσιν αὐτοῖσ τὴν Ἀρκαδίαν, οὐ μόνον ἀπεῖπε καὶ τὴν ἀπληστίαν ὠνείδισεν, οὕτωσ εἰπών· Ἀρκαδίην μ̓ αἰτεῖσ, μέγα μ̓ αἰτεῖσ, οὔτοι δώσω· ἀλλὰ καὶ τιμωρίαν αὐτοῖσ ἐπέθηκε, προειπὼν μὲν τὸ μέλλον, οὕτωσ δὲ ὥστε ἐκείνουσ μὴ συνέντασ ἐπὶ Τεγέαν στρατεύεσθαι καὶ ταῖσ γιγνωσκομέναισ ὑπὸ πάντων συμφοραῖσ περιπεσεῖν. καίτοι φανερῶσ τὴν Ἀρκαδίαν αὐτοῖσ ἀρνούμενοσ οὐδὲ τὴν Τεγέαν ἐδίδου. τὸ γὰρ ἰσχυρότατον τῆσ Ἀρκαδίασ καὶ μέγιστον τοῦτ̓ ἦν. ἀλλ̓ ὅμωσ διὰ τὴν πλεονεξίαν οὐδὲ ὦτα ἔχουσιν οἱ πολλοὶ τῶν ἀνθρώπων οὐδὲ τῶν λεγομένων αἰσθάνονται. πάλιν τοίνυν Ἀθηναίοισ ἐρωτῶσι περὶ τῆσ νήσου Σικελίασ ἔχρησε προσλαβεῖν τῇ πόλει τὴν Σικελίαν, λόφον τινὰ ἐγγὺσ ὄντα τῆσ πόλεωσ.

οἱ δὲ τῶν μὲν παρακειμένων καὶ τῶν ἐν ὀφθαλμοῖσ ἠμέλησαν· οὕτωσ δ̓ ἔκφρονεσ ὑπῆρχον διὰ τὴν ἐπιθυμίαν τοῦ πλείονοσ, ὥστε τὸν θεὸν αὐτοῖσ ἐνόμιζον λέγειν ἐν ἑνὶ τείχει περιλαβεῖν τὰσ Ἀθήνασ καὶ τὴν ἀπὸ μυρίων που σταδίων οὖσαν νῆσον. τοιγαροῦν ἐκεῖσε πλεύσαντεσ οὐ μόνον Σικελίασ διήμαρτον, ἀλλὰ καὶ τῆσ Ἀττικῆσ ἐστερήθησαν, καὶ τὴν πόλιν αὐτὴν ἐπεῖδον ἐπὶ τοῖσ πολεμίοισ γεγενημένην. καὶ τὰ μὲν τοιαῦτα εἰ θέλοι τισ ἐπεξιέναι, δῆλον ὡσ οὐδ̓ ἐν ἔτει ἐπιλείψει.

σκοπεῖτε δ̓ ὅτι τὴν ἰσχὺν οἱ πλεῖστοι τῶν ἀγαθῶν εἶναι νομίζουσιν·

ἀλλ̓ οἶμαι τοῖσ ἐπ̓ ἄκρον ἰσχύουσι καὶ λίαν ὑπερβάλλουσι τῇ κατὰ τὸ σῶμα εὐεξίᾳ συμφέρει μέροσ τι αὐτῆσ ἀφελεῖν· τὸ γὰρ πλέον οἶμαι τοῦ συμμέτρου παγχάλεπον. ὁμοίωσ ὁ πλοῦτοσ ἔχων τὴν χρείαν, ἐὰν μὲν ᾖ μέτριοσ, οὐ λυπεῖ τοὺσ ἔχοντασ, ἀλλ̓ εὐχερέστερον καὶ νὴ Δί̓ ἀνεπιδεῆ παρέχει τὸν βίον· ἐὰν δὲ ὑπερβάλῃ, πλείονασ παρέχει τὰσ φροντίδασ καὶ τὰ λυπηρὰ τῆσ δοκούσησ ἡδονῆσ, καὶ πολλοὶ μετενόησαν σφόδρα πλουτήσαντεσ, οἱ δὲ δἰ αὐτὸ τοῦτο ἄποροι καὶ τῶν ἐλαχίστων κατέστησαν. εἰε͂ν·

ἀλλ̓ ἐν ἡμῖν αὐτοῖσ, εἰ τῶν τῆσ φύσεωσ μερῶν ἕκαστον ἐθέλοι πλεονεκτεῖν, ἔσθ̓ ὅπωσ τὸν βραχύτατον καιρὸν διαμεῖναι δυνησόμεθα; λέγω δὲ οἱο͂ν εἰ πλέον τινὶ τοῦ συμμέτρου αἷμα γίγνοιτο ἢ νὴ Δία τὸ πνεῦμα τὸ θερμὸν ὅ,τι δήποτ̓ ἐν ἡμῖν ἐπιτείνοι παρὰ τὴν σύμμετρον καὶ τὴν προσήκουσαν, οὐχὶ μεγάλασ ἐπίστασθε καὶ χαλεπὰσ ἐκ τούτων ἀπαντᾶν νόσουσ; τισ τῇ τάσει, πρὸσ τοῦ Διὸσ οὐκ ἀνάγκη πᾶσαν λελύσθαι τὴν ἁρμονίαν;

σφόδρα δ̓ ἔγωγε θαυμάζω τί ἂν ἐποιήσαμεν, εἰ μὴ καὶ τοῦ βίου τὸ ἐλάχιστον παρὰ τῶν θεῶν μέτρον εἴχομεν, οἵπερ καὶ νῦν ὥσπερ εἰσ τὸν αἰῶνα παρασκευαζόμενοι πλέον ἄλλοσ ἄλλου φιλοτιμούμεθα ἔχειν.

ὥσπερ οὖν εἴ τισ εἰδὼσ ὅτι ἢ δύ̓ ἢ τριῶν ἡμερῶν, ἐὰν πλεῖστοσ διαγένηται χρόνοσ, ἔχει πλοῦν, ἔπειτα δὲ ἐνιαυτοῦ σῖτα ἐμβάλοιτο, ἀνόητοσ δόξει, τὸν αὐτὸν τρόπον, εἴ τισ ἐπιστάμενοσ ὅτι πλείω τῶν ἑβδομήκοντα ἐτῶν οὐκ ἂν βιώσειεν, εἰσ ἔτη χίλια πορίζοιτο βίον οὐχ ὁμοίωσ ἂν εἰή μαινόμενοσ; ἔνιοι μὲν γὰρ τοσαῦτα παρασκευάζονται, ὡσ, εἴ γ̓ ἔπλεον, εὐθὺσ ἂν καταδῦναι τὴν ναῦν. καὶ νὴ Δία γε συμβαίνει μυρίοισ. εἰε͂ν·

εἰ δὲ δή τισ ἐφ̓ ἑστίασιν κεκληκὼσ δέκα ἀνθρώπουσ ἢ πεντεκαίδεκα, τούτουσ αὐτὸν ἐμπλῆσαι δέον, ὁ δὲ πεντακοσίοισ ἢ χιλίοισ ἑτοιμάζοι τροφήν, οὐ παντελῶσ ἐξεστάναι δόξει; τοιγαροῦν καὶ ἡμεῖσ εἰδότεσ τὰσ τοῦ σώματοσ χρείασ εὐαριθμήτουσ τινάσ ἑ̓σθῆτοσ γὰρ οἶμαι καὶ σκέπησ καὶ τροφῆσ δεόμεθἀ, ἔπειτα κατατεινόμεθα ὥσπερ στρατοπέδῳ τὰ ἐπιτήδεια συνάγοντεσ ̔καὶ νὴ Δία γε εἰκότωσ·

οἱ γὰρ πολλοὶ βόσκουσι παῤ ἑαυτοῖσ τῶν ἐπιθυμιῶν στρατόπεδον̓ καὶ ἐσθῆτα μὲν οὐδεὶσ βούλεται μείζω τοῦ σώματοσ ἔχειν, ὡσ δύσχρηστον ὄν· οὐσίαν δὲ τῷ παντὶ μείζω τῆσ χρείασ ἔχειν ἅπαντεσ ἐπιθυμοῦσιν, οὐκ εἰδότεσ ὅτι τοῦτο ἐκείνου χαλεπώτερον.

δοκεῖ δὲ καὶ Κροῖσοσ καλῶσ ὁ Λυδόσ, τὴν ἀπληστίαν τῶν ἀνθρώπων ἐλέγξαι βουλόμενοσ, εἰσ τοὺσ θησαυροὺσ εἰσαγαγών τινασ τοσοῦτο χρυσίον αὐτοῖσ ἐπιτρέπειν ἐξενεγκεῖν ὅσον ἕκαστοσ ἂν·

δύνηται τῷ σώματι. τοὺσ γὰρ πολλοὺσ οὐ μόνον τὸν κόλπον ἐμπλήσαντασ, ἀλλὰ καὶ τῇ κεφαλῇ τοῦ ψήγματοσ ἐκφέρειν καὶ τῷ στόματι, καὶ μόλισ πορεύεσθαι πάνυ γελοίουσ καὶ διεστραμμένουσ. οὕτωσ οὖν καὶ κατὰ τὸν βίον πορεύεσθαί τινασ ἀσχημονοῦντασ ὑπὸ τῆσ πλεονεξίασ καὶ καταγελάστουσ ὄντασ.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΠΛΕΟΝΕΞΙΑΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION