헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ.)

Διὰ τί ποτε οἱ ἄνθρωποι, ὅταν μέν τινα ἴδωσιν αὐτὸ μόνον χιτῶνα ἔχοντα, οὔτε προσέχουσιν οὔτε διαγελῶσι, λογιζόμενοι τυχὸν ὅτι ναύτησ ἐστὶν ὁ ἄνθρωποσ καὶ ὅτι οὐδὲν δεῖ καταγελᾶν τούτου ἕνεκα· ὁμοίωσ οὐδ̓ εἴ τινα ἴδοιεν γεωργοῦ στολὴν ἔχοντα ἢ ποιμένοσ, ἐξωμίδα ἔχοντα ἢ διφθέραν ἐνημμένον ἢ κοσύμβην ὑποδεδυκότα οὐ χαλεπαίνουσιν, ἀλλ̓ οὐδὲ προσποιοῦνται τὴν ἀρχήν, ἡγούμενοι προσήκειν τὴν στολὴν τῷ τοιοῦτόν τι πράττοντι. τούσ γε μὴν καπήλουσ ἑκάστοτε ὁρῶντεσ πρὸ τῶν καπηλείων ἀνεζωσμένουσ οὐδέποτε τωθάζουσι, καταγελῷεν δ̓ ἂν τοὐναντίον, εἰ μὴ οὕτωσ ἐνεσκευασμένοι εἰε͂ν, ὡσ οἰκείου τοῦ σχήματοσ ὑπάρχοντοσ τῇ ἐργασίᾳ, ἣν μεταχειρίζονται.

ἐπειδὰν δέ τινα ἴδωσιν ἀχίτωνα ἐν ἱματίῳ κομῶντα τὴν κεφαλὴν καὶ τὰ γένεια, οὐχ οἱοῖ́ τέ εἰσι πρὸσ τούτουσ τὴν ἡσυχίαν ἄγειν οὐδὲ σιγῇ παρέρχεσθαι, ἀλλ̓ ἐφίστανται καὶ ἐρεθίζουσι καὶ ἤτοι κατεγέλασαν ἢ ἐλοιδόρησαν καὶ ἐνίοτε ἕλκουσιν ἐπιλαβόμενοι, ὅταν τινὰ ὁρῶσι μὴ πάνυ ἐρρωμένον αὐτὸν μηδὲ ἄλλον μηδένα παρόντα τὸν ἐπιβοηθήσοντα, καὶ ταῦτα εἰδότεσ ὅτι τοῖσ καλουμένοισ φιλοσόφοισ ξυνήθησ ἐστὶν ἡ στολὴ αὕτη καὶ τρόπον τινὰ ἀποδεδειγμένη.

ὃ δὲ ἔτι τούτου παραδοξότερον·

ἔνθα γὰρ ἐνίοτε βλέπουσιν ἀνθρώπουσ, τοὺσ μέν τινασ πίλουσ ἐπὶ ταῖσ κεφαλαῖσ ἔχοντασ, ὡσ νῦν τῶν Θρᾳκῶν τινεσ τῶν Γετῶν λεγομένων, πρότερον δὲ Λακεδαιμόνιοι καὶ Μακεδόνεσ, ἄλλουσ δὲ τιάραν καὶ ἀναξυρίδασ, καθάπερ οἶμαι Πέρσαι τε καὶ Βάκτριοι καὶ Παρθυαῖοι καὶ ἄλλοι πολλοὶ τῶν βαρβάρων· οἱ δὲ ἔτι τούτων ἀτοπώτεροι εἰώθασιν ἐπιδημεῖν πτερὰ ἔχοντεσ ἐπὶ ταῖσ κεφαλαῖσ ὀρθά, ὥσπερ Νασάμωνεσ ‐ οὐκοῦν οὐδὲ τούτοισ πάνυ τι τολμῶσι πράγματα παρέχειν οὐδ̓ ἐνοχλεῖν προσιόντεσ. καίτοι Γέτασ μὲν ἢ Πέρσασ ἢ Νασάμωνασ, τοὺσ μὲν οὐ πολλοὺσ βλέπουσι, τοὺσ δὲ σπανίωσ ἐπιδημοῦντασ· τῶν δὲ τοιούτων ἀνθρώπων ὀλίγου νῦν μεστὰ πάντα, καὶ σχεδὸν πλείουσ γεγόνασι τῶν σκυτοτόμων καὶ κναφέων καὶ τῶν γελωτοποιῶν ἢ ἄλλην ὁποίαν βούλει τέχνην ἐργαζομένων·

ὥστε καὶ ἐφ̓ ἡμῶν ἴσωσ ῥηθῆναι εἰκότωσ ὅτι πλεῖ πάντα ὁμοίωσ ἀκάτια καὶ πᾶσα βοῦσ ἀροτριᾷ. οὐ τοίνυν κατὰ τοῦτο μόνον ξυνήθησ αὐτοῖσ ἡ ὄψισ, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀγάλματα ὁρῶσιν ἐν τοῖσ ναοῖσ, οἱο͂ν Διὸσ καὶ Ποσειδῶνοσ καὶ ἄλλων πολλῶν θεῶν ἀγάλματα, ἐν τοιαύτῃ διαθέσει τοῦ σχήματοσ.

παρὰ μὲν γὰρ Αἰγυπτίοισ καὶ Φοίνιξι καὶ ἑτέροισ τισὶ τῶν βαρβάρων οὐχ ὁ αὐτὸσ τύποσ τῶν ἀγαλμάτων, ὥσπερ οἶμαι παρὰ τοῖσ Ἕλλησιν, ἀλλὰ πολὺ διαφέρων. ἐνθάδε δὲ ὁ αὐτόσ ἐστιν. τοῖσ ἱεροῖσ, στρατηγῶν καὶ βασιλέων οὕτωσ ἀνακειμένασ, γένεια καθεικότων.

ἀλλὰ τί δεῖ ταῦτα λέγειν;

σχεδὸν γάρ τι καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ πλείουσ ὁμοίωσ πρὸσ τοῦτο ἔχουσι, καὶ οὐδὲν αὐτοὺσ ἡ ξυνήθεια ἀποκωλύει τὸ μὴ οὐκ ἐρεσχηλεῖν μηδὲ ὑβρίζειν, ἐπειδάν τινα ἴδωσι τοιοῦτον, λέγω δὲ τῶν πολλῶν καὶ ἀδόξων, οὓσ μὴ δεδοίκασιν ὡσ ἱκανοὺσ ἀμύνεσθαι· ἐπεὶ τούσ γε τοιούτουσ σχεδὸν δυσωποῦνται καὶ θαυμάζουσιν. τυχὸν οὖν τοιοῦτόν ἐστι τὸ γιγνόμενον. τοὺσ μὲν ναύτασ καὶ τοὺσ γεωργοὺσ καὶ ποιμένασ, ἔτι δὲ Πέρσασ καὶ Νασάμωνασ, οὐκ οἰόνται καταφρονεῖν αὑτῶν οὐδὲ εἶναι πρὸσ αὑτοὺσ οὐδένα ἐκείνοισ λόγον, ὅθεν οὐδὲν φροντίζουσιν. τοὺσ μέντοι φιλοσόφουσ ὑπονοοῦσιν, ὡσ καταφρονοῦντασ αὐτῶν καὶ καταγιγνώσκοντασ πολλὴν ἀμαθίαν καὶ δυστυχίαν, καὶ ὅτι φανερῶσ μὲν οὐ καταγελῶσιν, ἰδίᾳ δὲ παῤ αὑτοῖσ οὕτωσ ἔχουσιν, ὡσ πάντασ ἀθλίουσ ὄντασ τοὺσ ἀπαιδεύτουσ, ἀρξαμένουσ ἀπὸ τῶν πλουσίων δὴ καὶ μακαρίων δοκούντων, οὓσ αὐτοὶ ζηλοῦσι καὶ σμικρὸν διαφέρειν οἰόνται τῶν θεῶν εὐδαιμονίασ ἕνεκεν·

καὶ ὅτι ἀτιμάζουσι καὶ διαγελῶσι τοὺσ πολυτελῶσ ἐσθίοντάσ τε καὶ πίνοντασ καὶ καθεύδειν μαλακῶσ βουλομένουσ καὶ μετὰ γυναικῶν ἑκάστοτε ὡραίων καὶ παίδων ἀναπαύεσθαι καὶ πολλὰ χρήματα ἔχειν καὶ θαυμάζεσθαι ὑπὸ τοῦ πολλοῦ ὄχλου καὶ περιβλέπεσθαι· ὧν οὐδὲν ἡγοῦνται μεῖζον οὐδὲ κάλλιον. διὰ δὴ ταύτην τὴν ὑποψίαν δυσχεραίνουσι τοὺσ μὴ ταὐτὰ σφίσι θαυμάζοντασ μηδὲ τιμῶντασ μηδὲ τὴν αὐτὴν περὶ τῶν μεγίστων ἔχοντασ διάνοιαν.

οὐκοῦν προκαταλαμβάνουσιν αὐτοὶ λοιδοροῦντεσ καὶ τωθάζοντεσ, ὡσ ἀθλίουσ καὶ ἀνοήτουσ, εἰδότεσ ὅτι εἰ μὲν τούτουσ ἀποφανοῦσιν ἄφρονασ καὶ μαινομένουσ, ἅμα καὶ αὑτοὺσ ἀποδείξουσι σωφρονοῦντασ καὶ νοῦν ἔχοντασ·

εἰ δὲ παραχωρήσουσιν, ὡσ τούτων ἃ χρὴ γιγνωσκόντων καὶ πολλοῦ ἀξίων, ἅμα καὶ αὑτοὺσ ὁμολογήσουσι δυστυχεῖσ καὶ ἀναισθήτουσ καὶ οὐδὲν εἰδότασ ἁπλῶσ ὧν προσήκει ἀνθρώπουσ ἐλευθέρουσ εἰδέναι. ἔτι δὲ ἐὰν μέν τινα ἴδωσιν ὡσ ναύτην ἐσταλμένον, ἴσασι τοῦτον πλευσούμενον, κἂν ὡσ γεωργὸν ἕτερον, γεωργήσοντα·

τόν γε μὴν ποιμένοσ ἔχοντα στολὴν ἴσασι καὶ τοῦτον ὅτι ἄπεισιν ἐπὶ τὰ πρόβατα καὶ περὶ ἐκεῖνα διατρίψει, ὥστε ὑπ̓ οὐδενὸσ λυπούμενοι τούτων ἐῶσιν αὐτούσ·

ὅταν δέ τινα ἴδωσι τὸ σχῆμα ἔχοντα τὸ τοῦ φιλοσόφου, λογίζονται ὅτι οὗτοσ οὔτε πρὸσ τὸ πλεῖν οὔτε πρὸσ γεωργίαν οὔτε προβάτων ἕνεκεν οὕτωσ ἔσταλται, ἀλλ̓ ἐπ̓ ἀνθρώπουσ παρεσκεύασται, ὡσ νουθετήσων τε καὶ ἐξελέγξων καὶ οὐδέν τι θωπεύσων οὐδένα αὐτῶν οὐδὲ φεισόμενοσ οὐδενόσ, τοὐναντίον δὲ κολάσων ὡσ ἂν δύνηται αὐτοὺσ μάλιστα τῷ λόγῳ καὶ ἐπιδείξων οἱοῖ́ εἰσιν. οὔκουν δύνανται ἡδέωσ ὁρᾶν αὐτούσ, ἀλλὰ προσκρούουσι καὶ διαμάχονται, ὥσπερ οὐδ̓ οἱ παῖδεσ ἡδέωσ ὁρᾶν δύνανται οὓσ ἂν ἴδωσι παιδαγωγῶν σχῆμα ἔχοντασ καὶ παρεσκευασμένουσ οὕτωσ ὡσ ἐπιπλήξοντασ αὐτοῖσ καὶ οὐκ ἐπιτρέψοντασ ἁμαρτάνειν οὐδὲ ῥᾳθυμεῖν.

εἰ γάρ τοι καὶ τοῖσ παισὶν ἐξῆν τῶν τοιούτων καταγελᾶν καὶ ὑβρίζειν, οὐδὲν ἂν πρότερον τούτου ἐποίουν. οὐ μέντοι ἅπαντεσ ἀπὸ ταύτησ τῆσ διανοίασ προσέρχονται καὶ ἐνοχλοῦσιν, ἀλλ̓ ἔστι γένοσ ἀνθρώπων πολυπραγμονοῦν τοιαύτην πολυπραγμοσύνην καὶ τρόπον τινὰ οὐ πονηρόν·

οὗτοι προσίασιν οὓσ ἂν ἡγῶνται φιλοσόφουσ ἀπὸ τῆσ στολῆσ, ὡσ ἀκουσόμενοί τι παῤ αὐτῶν σοφόν, ὃ οὐκ ἂν παῤ ἑτέρου ἀκούσειαν, πυνθανόμενοι καὶ περὶ Σωκράτουσ, ὅτι σοφόσ τε ἦν καὶ διελέγετο τοῖσ προσιοῦσι λόγουσ φρονίμουσ, καὶ περὶ Διογένουσ, ὅτι καὶ αὐτὸσ πρὸσ ἅπαντα εὐπόρει λόγου καὶ ἀποκρίσεωσ.

καὶ τὰ μὲν τούτου καὶ διαμνημονεύουσιν οἱ πολλοί, τὰ μέν τινα ἴσωσ εἰπόντοσ αὐτοῦ, τὰ δὲ καὶ ἄλλων συνθέντων. τῶν γε μὴν ἑπτὰ σοφῶν τὰσ γνώμασ ἀκούουσι καὶ ἐν Δελφοῖσ ἀνατεθῆναι πρότερον, οἱο͂ν ἀπαρχάσ τινασ τῆσ σοφίασ τῆσ ἐκείνων καὶ ἅμα τῆσ τῶν ἀνθρώπων ἕνεκεν ὠφελείασ, ὡσ τῷ ὄντι δὴ θεῖα ταῦτα καὶ σχεδόν τι τῶν χρησμῶν θειότερα, οὓσ ἡ Πυθία ἔχρα καθίζουσα ἐπὶ τοῦ τρίποδοσ, ἐμπιμπλαμένη τοῦ πνεύματοσ.

τὸ γὰρ αὑτῷ χρησθὲν ἕκαστοσ ἀκούσασ ἄπεισι, καὶ οὐκ ἀνατίθεται ταῦτα, ὥστε δὴ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποισ εἶναι γνώριμα·

τὰ δὲ ἐκείνων δόγματα κοινὰ ἀπεδείχθη τοῖσ ἀφικνουμένοισ παρὰ τὸν θεόν, ὡσ ὁμοίωσ ξυμφέρον πᾶσιν εἰδέναι καὶ πείθεσθαι. εἰσὶ δὲ οἱ καὶ τὸν Αἴσωπον οἰόνται τοιοῦτόν τινα γενέσθαι, σοφὸν μὲν καὶ φρόνιμον, αἱμύλον δὲ ἄλλωσ καὶ ξυνθεῖναι λόγουσ ἱκανόν, οἱών οἱ ἄνθρωποι ἥδιστ̓ ἂν ἀκούοιεν.

καὶ τυχὸν οὐ παντάπασι ψευδῆ οἰόνται καὶ τῷ ὄντι Αἴσωποσ τοῦτον τὸν τρόπον ἐπειρᾶτο νουθετεῖν τοὺσ ἀνθρώπουσ καὶ ἐπιδεικνύναι αὐτοῖσ ἅττα ἁμαρτάνουσιν, ὡσ ἂν μάλιστα ἠνείχοντο αὐτόν, ἡδόμενοι ἐπὶ τῷ γελοίῳ καὶ τοῖσ μύθοισ·

ὥσπερ τὰ παιδία ταῖσ τίτθαισ μυθολογουμέναισ προσέχουσί τε καὶ ἥδονται. ἀπὸ δὴ τῆσ τοιαύτησ δόξησ, ὡσ καὶ παῤ ἡμῶν ἀκουσόμενοί τι τοιοῦτον οἱο͂ν Αἴσωποσ ἔλεγεν ἢ ὁποῖον Σωκράτησ ἢ Διογένησ, προσίασι καὶ ἐνοχλοῦσι καὶ οὐ δύνανται ἀπέχεσθαι, ὃν ἂν ἴδωσιν ἐν τούτῳ τῷ σχήματι, οὐ μᾶλλον ἢ τὰ ὄρνεα, ἐπειδὰν ἴδωσι γλαῦκα· ἐφ̓ ᾧ καὶ ξυνετίθει λόγον Αἴσωποσ τοιοῦτον, ὡσ τὰ ὄρνεα ξυνῆλθε πρὸσ τὴν γλαῦκα καὶ ἐδεῖτο τῆσ μὲν ἀπὸ τῶν οἰκοδομημάτων σκέπησ ἀπανίστασθαι, πρὸσ δὲ τὰ δένδρα τὴν καλιάν, ὥσπερ καὶ αὐτά, καὶ τοὺσ τούτων μεταπήγνυσθαι κλῶνασ, ἀφ̓ ὧν καὶ ᾅδειν ἔστιν εὐσημότερον· καὶ δὴ καὶ πρὸσ δρῦν ταυτηνὶ ἄρτι φυομένην, ἐπειδὰν πρὸσ ὡρ́αν ἀφίκηται, ἑτοίμωσ ἔχειν ἱζάνειν καὶ τῆσ χλοερᾶσ κόμησ ἀπόνασθαι.

φέρειν, πτηνοῖσ ὄλεθρον̓.

τὰ δὲ μήτε τῆσ ξυμβουλῆσ ἀπεδέχετο τὴν γλαῦκα, τοὐναντίον δὲ ἔχαιρε τῇ δρυῒ φυομένῃ, ἐπειδή τε ἱκανὴ ἦν, καθίσαντα ἐπ̓ αὐτὴν ᾖδεν. γενομένου δὲ τοῦ ἰξοῦ ῥᾳδίωσ ἤδη ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἁλισκόμενα μετενόουν καὶ τὴν γλαῦκα ἐθαύμαζον ἐπὶ τῇ ξυμβουλῇ.

καὶ νῦν ἔτι οὕτωσ ἔχουσιν, ὡσ δεινῆσ καὶ σοφῆσ οὔσησ αὐτῆσ, καὶ διὰ τοῦτο ἐθέλουσι πλησιάζειν, ἡγούμενα ἀγαθόν τι ἀπολαύειν τῆσ ξυνουσίασ· ἔπειτα οἶμαι προσίασι μάτην ἐπὶ κακῷ.

ἡ μὲν γὰρ ἀρχαία γλαὺξ τῷ ὄντι φρονίμη τε ἦν καὶ ξυμβουλεύειν ἐδύνατο. αἱ δὲ νῦν μόνον τὰ πτερὰ ἔχουσιν ἐκείνησ καὶ τοὺσ ὀφθαλμοὺσ καὶ τὸ ῥάμφοσ, τὰ δὲ ἄλλα ἀφρονέστεραί εἰσι τῶν ἄλλων ὀρνέων. οὐκοῦν οὐδὲ ἑαυτὰσ δύνανται οὐδὲν ὠφελεῖν· οὐ γὰρ ἂν παρὰ τοῖσ ὀρνιθοθήραισ ἐτρέφοντο δεδεμέναι καὶ δουλεύουσαι.

καὶ ἡμῶν ἕκαστοσ τὴν μὲν στολὴν ἔχει τὴν Σωκράτουσ καὶ Διογένουσ, τὸ δὲ φρονεῖν πολλοῦ δέομεν ὅμοιοι εἶναι τοῖσ ἀνδράσιν ἐκείνοισ ἢ ζῆν ὁμοίωσ αὐτοῖσ ἢ λόγουσ τοιούτουσ διαλέγεσθαι. τοιγάρτοι οὐδὲν ἄλλο ἢ βλεπόμενοι ὥσπερ αἱ γλαῦκεσ ὄχλον πολὺν ξυνάγομεν τῷ ὄντι ὀρνέων, αὐτοί τε ὄντεσ ἠλίθιοι καὶ ὑφ̓ ἑτέρων τοιούτων ἐνοχλούμενοι.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΣΧΗΜΑΤΟΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION