헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΧΡΥΣΗΙΣ.)

Δ. Ἐπεὶ τυγχάνεισ οὐ φαύλωσ ἐπαινοῦσα Ὅμηρον οὐδὲ ὥσπερ οἱ πολλοὶ πιστεύουσα τῇ δόξῃ προσποιῇ θαυμάζειν· ὃ δὲ δεινότατόσ ἐστιν, ᾔσθησαι τοῦ ποιητοῦ, τὴν περὶ τὰ πάθη τῶν ἀνθρώπων ἐμπειρίαν· τἄλλα μὲν ἐάσωμεν, εἰ ἐθέλεισ, τὰ νῦν, τὰ τῶν βασιλέων καὶ στρατηγῶν, περὶ δὲ μιᾶσ γυναικὸσ σκεψώμεθα τῶν αἰχμαλώτων, ὁποίαν τινὰ πεποίηκε τὴν θυγατέρα τοῦ ἱερέωσ, ἧσ εὐθὺσ ἐμνήσθη κατ̓ ἀρχὰσ τῆσ ποιήσεωσ. ὁ μὲν γὰρ Ἀγαμέμνων οὐ μόνον τὸ εἶδοσ, ἀλλὰ καὶ τὸν τρόπον ἐπαινεῖν ἐοίκε τῆσ παιδίσκησ.

λέγει γὰρ ὡσ οὐδὲν εἰή τὰσ φρένασ χείρων τῆσ αὐτοῦ γυναικόσ· δῆλον δὲ ὡσ ἐκείνην οἰόμενοσ νοῦν ἔχειν.

Εἴτε οὖν σπουδαῖοσ ἦν ὁ Ἀγαμέμνων, ὀρθῶσ ἐγίγνωσκε περὶ αὐτῆσ, εἴτε τοῖσ πολλοῖσ ὅμοιοσ, οὐ ῥᾴδιον φαύλην οὖσαν ἀρέσαι τὸν τοιοῦτον, ὥστε ἀγαθὴν ὑπολαβεῖν. ‐ Τί δὲ; οὐκ ἄλλωσ τοῦτο εἴρηκε διὰ τὸν ἔρωτα ἀπατώμενοσ; ‐ Δ. Ἰδεῖν ἄξιον· καίτοι χαλεπώτατον πείθειν τοὺσ ἐρῶντασ. καὶ γὰρ ὑπονοοῦσιν οἱ πολλοὶ καὶ ὀργίζονται ῥᾳδίωσ, καὶ οὐδέποτέ φασιν ἀγαπᾶσθαι κατ̓ ἀξίαν ὑπὸ τῶν ἐρωμένων, ἄλλωσ τε ὅταν ὦσι κρείττουσ τοσοῦτον καὶ συνόντεσ μετ̓ ἐξουσίασ. ‐ Ταῦτα δέ φημι συμβαίνειν τοῖσ φαύλοισ ἐρασταῖσ. ‐ Δ. φέρε δὴ καὶ τἄλλα ἴδωμεν.

‐ Καὶ τίνα ἄλλην ἀπόδειξιν ἔχεισ παρά γε Ὁμήρῳ τοῦ τρόπου τῆσ γυναικόσ; οὐδὲν γοῦν πεποίηκεν αὐτὴν πράττουσαν ἢ λέγουσαν, ἀλλὰ σιγῇ τῷ πατρὶ διδομένην. ‐ Δ. Τί γάρ; ἐκ τῶν γενομένων περὶ αὐτὴν οὐκ ἄν τισ συμβάλοι τὴν διάνοιαν μὴ πάνυ ἁπλῶσ μηδὲ εὐήθωσ σκοπῶν; ‐ Ἴσωσ. ‐ Πότερον οὖν οἰώμεθα τὸν Χρύσην ἀκούσησ τῆσ θυγατρὸσ εἰσ τὸ στρατόπεδον ἐλθεῖν μετὰ λύτρων ἅμα τὰ στέμματα κομίζοντα τοῦ θεοῦ καὶ τὸ πλῆθοσ ἱκετεύειν καὶ τοὺσ βασιλέασ ἀφιέναι αὐτήν, ἢ τοὐναντίον ἐκείνησ δεομένησ τοῦ πατρόσ, εἴ τι δύναιτο, βοηθεῖν; εἰ γὰρ ἔστεργε τοῖσ παροῦσιν ἡ Χρυσηὶσ καὶ τῷ Ἀγαμέμνονι συνεῖναι ἠβούλετο, οὐδέποτ̓ ἂν εἵλετο Χρύσησ ἅμα τὴν θυγατέρα λυπῶν τῷ βασιλεῖ ἀπεχθάνεσθαι, οὐκ ἀγνοῶν ὅπωσ εἶχε πρὸσ αὐτήν.

τὸ γὰρ συνεῖναι τῷ βασιλεῖ τὴν Χρυσηίδα στεργομένην οὐχ ἧττον τῷ Χρύσῃ συνέφερεν. καὶ γὰρ ἡ χώρα καὶ τὸ ἱερὸν καὶ αὐτὸσ ὑπὸ τοῖσ Ἀχαιοῖσ ἐγεγόνει, κακεῖνοσ ἦν αὐτῶν κύριοσ.

ἔτι δὲ πῶσ παραχρῆμα μὲν ἁλούσησ οὔτε ἦλθεν οὔτε ἐμέμνητο περὶ λύτρων, ὅτε εἰκὸσ ἦν χαλεπώτερον φέρειν, χρόνῳ δὲ ὕστερον τῆσ μὲν λύπησ ἐλάττονοσ γεγενημένησ, συνηθείασ δὲ πρὸσ τὸν Ἀγαμέμνονα πλείονοσ;

δεκάτῳ γὰρ ἔτει τῆσ πολιορκίασ ταῦτα συμβῆναί φησιν ὁ ποιητήσ, τὰ περὶ τὴν ἄφιξιν τοῦ ἱερέωσ καὶ τὴν κομιδὴν τῶν λύτρων. τὰσ δὲ περιοίκουσ πόλεισ καὶ τὰσ ἐλάττονασ εἰκὸσ ἦν εὐθὺσ ἁλῶναι κατ̓ ἀρχὰσ τοῦ πολέμου, ὧν ὑπῆρχεν ἡ Χρῦσα καὶ τὸ ἱερόν. ‐ Οὐκοῦν ὁ λόγοσ οὗτοσ πολλὴν ἀτοπίαν ἐπιδείκνυσι τῆσ Χρυσηίδοσ, τὸ πρότερον μὲν αἰχμάλωτον οὖσαν ἀνέχεσθαι, προσφάτωσ στερομένην τοῦ πατρὸσ καὶ τῆσ πατρίδοσ, διελθόντων δὲ δέκα ἐτῶν χαλεπῶσ φέρειν. ‐ Δ.

Εἴ γε καὶ τὰ ἄλλα ἀκούσειασ· γυναικόσ.

ἐραστὴν οὐ μόνον βασιλέα μέγαν καὶ ἀνδρεῖον ἐν ὀλίγοισ, ἀλλὰ καὶ νέον καὶ καλόν, ὥσ φησιν Ὅμηροσ τῷ Διὶ προσεικάζων αὐτόν, ἔπειτα εἰσ ἑαλωκυῖαν ἀφικέσθαι τὴν πατρίδα καὶ συνοικεῖν ἑνὶ τῶν δούλων τῶν Ἀγαμέμνονοσ, εἴ γε ἔμελλε γαμεῖσθαι τῶν ἐγχωρίων τινί, πῶσ οὐκ ἄτοπον;

τὸ γὰρ αἰχμάλωτον εἶναι καὶ διὰ τοῦτο μὴ στέργειν τὸν λαβόντα οὐχ ἱκανόν.

ἡ γοῦν Βρισηὶσ ἀγαπᾶν ἐοίκε τὸν Ἀχιλλέα, καὶ ταῦτα ὅν φησιν ἀποκτεῖναι τὸν ἄνδρα αὐτῆσ καὶ τοὺσ ἀδελφούσ. τῷ δὲ Ἀγαμέμνονι τοιοῦτον οὐδὲν ἐπέπρακτο περὶ τὴν Χρυσηίδα. ‐ Καλῶσ. οὐκοῦν ἐκ τῶν λόγων τούτων οὐκ ἐβουλήθη Χρυσηὶσ ἀποπεμφθῆναι παρὰ τοῦ Ἀγαμέμνονοσ, ἀλλὰ Χρύσησ ταῦτα ἔπραττε καθ̓ αὑτόν· ἢ εἴπερ ἐβούλετο, ἀφρονεστέρα ἂν εἰή, καὶ τὸν λόγον ἐναντίον εἶπασ ἢ ὑπέσχου. ‐ Δ.

Ἀλλ̓ οὖν μηδὲ δίκην δικάσῃσ, φασί, πρὶν ἀμφοτέρων ἀκοῦσαι. λέγεισ δὴ σοφὸν ὄντα τὸν Ὅμηρον; ‐ Ἴσωσ. ‐ Δ. Οὐκοῦν τὰ μὲν αὐτὸν λέγειν , τὰ δὲ τοῖσ ἐντυγχάνουσι καταλιπεῖν αἰσθάνεσθαι. τοῦτο δὲ οὐ τῶν πάνυ ἀδήλων ἐστίν. μέν, ὡσ ἐοίκεν, ἠγάπα μένειν παρὰ τῷ Ἀγαμέμνονι δἰ ἃσ εἶπον αἰτίασ καὶ τοῖσ θεοῖσ ᾔδει χάριν, ὅτι μηδενὶ δοθείη τῶν ἀδοξοτέρων, ἀλλὰ τῷ πάντων βασιλεῖ, κἀκεῖνοσ οὐκ ἀμελῶσ ἔχοι πρὸσ αὐτήν·

ὥστε οὐκ ἔπραττε περὶ λύτρων.

ἐπεὶ δὲ ἤκουε τὰ περὶ τὴν οἰκίαν τὴν τοῦ Ἀγαμέμνονοσ ὁποῖα ἦν, ὡσ χαλεπά, καὶ τὴν ὠμότητα τῆσ Κλυταιμνήστρασ καὶ τὸ θράσοσ, ἐνταῦθα ἐφοβεῖτο τὴν εἰσ τὸ Ἄργοσ ἄφιξιν. καὶ τὸν μὲν ἄλλον χρόνον παρέμενε στέργουσα ἴσωσ τὸν Ἀγαμέμνονα· ὅτε δὲ ἦν πρὸσ τέλει ὁ πόλεμοσ καὶ διέρρει λόγοσ ὡσ οὐκέτι δυνήσονται πλείω χρόνον ἀντέχειν οἱ Τρῶεσ, οὐ περιέμεινε τοῦ Ἰλίου τὴν ἅλωσιν. τότε μᾶλλον ἰσχύουσαν τὴν περὶ τὸν θεόν, ὅταν πολεμῶσιν οἱ ἄνθρωποι.

διὰ ταῦτα ἐκάλει τότε τὸν πατέρα καὶ δεῖσθαι τῶν Ἀχαιῶν ἐκέλευεν·

ἐπυνθάνετο γάρ, ὡσ ἐοίκεν, ὅτι ἐγυναικοκρατοῦντο οἱ Ἀτρεῖδαι καὶ μεῖζον ἐφρόνουν τῶν ἀνδρῶν τούτων αἱ γυναῖκεσ, οὐκ ἐπὶ κάλλει μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν ἀρχὴν αὑταῖσ νομιζουσαι προσήκειν μᾶλλον. τοὺσ μὲν γὰρ Πελοπίδασ τε εἶναι καὶ ἐπήλυδασ τῆσ Ἑλλάδοσ, αὐταὶ δὲ Ἀχαιίδεσ, Τυνδάρεω θυγατέρεσ καὶ Λήδασ. ὁ δὲ Τυνδάρεωσ ἔνδοξοσ ἦν καὶ βασιλεὺσ τῆσ Σπάρτησ, ὥστε καὶ τὴν Ἑλένην διὰ τοῦτο ἐμνήστευσαν οἱ ἄριστοι τῶν Ἑλλήνων καὶ βοηθήσειν ὤμοσαν. πρὸσ δὲ τούτοισ ἀδελφαὶ Κάστοροσ καὶ Πολυδεύκουσ ἦσαν, οἳ Διὸσ παῖδεσ ἐνομίσθησαν καὶ θεοὶ μέχρι νῦν πᾶσι δοκοῦσι διὰ τὴν δύναμιν ἣν τότε ἔσχον.

τῶν μὲν γὰρ ἐν Πελοποννήσῳ προεῖχον· τῶν δὲ ἔξω Πελοποννήσου μεγίστη δύναμισ ἦν ἡ περὶ τὰσ Ἀθήνασ, καὶ ταύτην καθεῖλον ἐπιστρατεύσαντεσ Θησέωσ βασιλεύοντοσ. ἔτι δὲ ἀνεψιὸσ ἐγεγόνει αὐτοῖσ Μελέαγροσ ὁ τῶν Ἑλλήνων ἄριστοσ. ταῦτα μὲν οὖν ἴσωσ οὐκ ἠπίστατο ἡ Χρυσηίσ, τὸ δὲ φρόνημα ἤκουε τῶν γυναικῶν καὶ τὴν Ἑλένην ἐπεγίγνωσκεν, ὅσον ὑπερεῖχε τοῦ ἀνδρόσ·

ὥστε ἐπειδὴ τὰ περὶ τὴν Ἀσίαν μεγάλα ἤκουε διά τε χώρασ ἀρετὴν καὶ πλῆθοσ ἀνθρώπων καὶ χρημάτων, κατεφρόνησεν οὐ τοῦ Μενελάου μόνον, ἀλλὰ τοῦ τε Ἀγαμέμνονοσ καὶ ξυμπάσησ τῆσ Ἑλλάδοσ, καὶ ταῦτα εἵλετο ἀντ̓ ἐκείνων. ὁ μὲν οὖν Μενέλαοσ καὶ πρότερον ὑπεῖκε περὶ πάντων τῇ Ἑλένῃ καὶ ὕστερον εἰληφὼσ αἰχμάλωτον ὅμωσ ἐθεράπευεν·

ὁ δὲ Ἀγαμέμνων διὰ τὴν ἀρχὴν ἐπαιρόμενοσ τὴν Κλυταιμνήστραν ἠτίμασεν, ὥστε δῆλον ἦν ὅτι οὐκ ἀνέξοιντο ἀλλήλων, ἀλλ̓ ἔσοιτο τοιαῦτα σχεδὸν ὁποῖα συνέπεσεν. οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνα ἥδετο λέγοντοσ τοῦ Ἀγαμέμνονοσ ἡ Χρυσηίσ, καὶ ταῦτα φανερῶσ ἐν ἐκκλησίᾳ τῶν Ἀχαιῶν, ὅτι προτιμᾷ τῆσ γυναικὸσ αὐτὴν καὶ οὐδὲν ἡγοῖτο χείρονα· φθόνον γὰρ καὶ ζηλοτυπίαν ᾔδει φέροντα.

καὶ νὴ Δία τὸν τρόπον ἑώρα τοῦ Ἀγαμέμνονοσ ὅτι οὐ βέβαιοσ ἀλλὰ ὑπερήφανοσ εἰή καὶ ὑβριστήσ, καὶ τί ποιήσει πρὸσ αὑτὴν αἰχμάλωτον οὖσαν ἐλογίζετο παυσάμενοσ τῆσ ἐπιθυμίασ, ὅπου γε τῆσ ἑαυτοῦ γυναικόσ, βασιλίδοσ τε οὔσησ καὶ παῖδασ ἐξ αὐτῆσ πεποιημένοσ, οὕτωσ ὀλιγώρωσ ἐμνημόνευεν. αἱ μὲν γὰρ ἀνόητοι χαίρουσιν ἐπὶ τοῖσ ἐρασταῖσ, ὅταν φαίνωνται τὰσ ἄλλασ ἀτιμάζοντεσ·

αἱ δὲ νοῦν ἔχουσαι τὴν φύσιν ὁρῶσι τοῦ ταῦτα ποιοῦντοσ ἢ λέγοντοσ. ἅμα δὲ καὶ πρὸσ αὑτὴν ᾐσθάνετο αὐτὸν ὑβριστικῶσ ἔχειν, καὶ ταῦτα ὅτε μάλιστα ἤρα.

τὸ γὰρ οὕτωσ ἀπελάσαι τὸν πατέρα τῆσ ἐρωμένησ καὶ μὴ φείσασθαι δἰ αὐτὴν καὶ οὐχ ὅπωσ παραμυθήσασθαι τὸν πρεσβύτην εἰπόντα ὡσ οὐδὲν αὐτοῦ τῇ θυγατρὶ δεινὸν εἰή, τοὐναντίον δὲ μὴ μόνον ἐκείνῳ ἀπειλεῖν, ἀλλὰ καὶ τὴν Χρυσηίδα ἀτιμάζειν λέγοντα, τὴν δ̓ ἐγὼ οὐ λύσω πρίν μιν καὶ γῆρασ ἔπεισιν ἡμετέρῳ ἐνὶ οἴκῳ ἐν Ἄργεϊ, τηλόθι πάτρησ, ἱστὸν ἐποιχομένην καὶ ἐμὸν λέχοσ ἀντιόωσαν, πόσησ τινὸσ ὑπερηφανίασ; τί γὰρ ἂν ὕστερον ἐποίησεν, ὅτε ἐρῶν οὕτωσ ὑπὲρ αὐτῆσ διαλέγεται; ταῦτα οὖν φυλάξασθαι καὶ προϊδεῖν οὐδαμῶσ φαύλησ γυναικόσ. ἐδήλωσε δὲ οἶμαι τὰ περὶ τὴν Κασσάνδραν γενόμενα ἐν τῷ Ἄργει καὶ τὸν Ἀγαμέμνονα αὐτόν, ὅτι νοῦν εἶχεν ἡ Χρυσηὶσ ῥυσαμένη τῶν κακῶν τούτων ἑαυτήν. οὐκοῦν τὸ μήτε ἔρωτι μήτε βασιλείᾳ μήτε τοῖσ δοκοῦσιν ἐνδόξοισ καὶ ἀγαθοῖσ νέαν οὖσαν ἐπαίρεσθαι μηδ̓ εἰσ πράγματα σφαλερὰ καὶ τεταραγμένην οἰκίαν καὶ εἰσ φθόνον καὶ ζηλοτυπίαν αὑτὴν προέσθαι γυναικὸσ σώφρονοσ καὶ τῷ ὄντι ἀξίασ ἱερέωσ εἶναι θυγατρόσ, παρὰ θεῷ τεθραμμένησ. ‐ Τί οὖν;

ἐκ τούτων σὺ φῂσ νοῦν ἔχειν αὐτὴν ἡγήσασθαι τὸν Ἀγαμέμνονα; ‐ Δ.

Οὐδαμῶσ· οὐδὲ γὰρ εἰκὸσ ἦν λέγειν αὐτὴν τοιοῦτον οὐδὲν πρὸσ ἐκεῖνον· ἀλλ̓ ἀπὸ τῶν ἄλλων συνεῖναι. ‐ Πῶσ οὖν οὔ φησι χαίρουσαν αὐτὴν ὁ ποιητὴσ ἀπιέναι, καθάπερ τὴν Βρισηίδα λυπουμένην;

‐ Δ. Ὅτι καὶ τοῦτο σωφρονοῦσα ἔπραττεν, ὅπωσ μὴ παροξύναι τὸν Ἀγαμέμνονα μηδὲ εἰσ φιλονικίαν ἀγάγοι. δηλοῖ δὲ ὅμωσ, ὅπου φησὶν αὐτὴν ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέωσ τῷ πατρὶ δοθῆναι παρὰ τὸν βωμόν· ὣσ εἰπὼν ἐν χερσὶ τίθει, ὁ δ̓ ἐδέξατο χαίρων παῖδα φίλην. οὐ γὰρ ἂν οἶμαι λυπουμένην αὐτὴν ὁ πατὴρ ἐδέχετο χαίρων· οὐδ̓ ἂν φίλην εἶπε τυχόν, εἰ μὴ σφόδρα ἠγάπα τοῖσ γεγονόσι τὸν πατέρα. ‐ Εἰε͂ν·

ἀλλὰ τί μᾶλλον ἡ Χρυσηὶσ ταῦτα ἐλογίζετο ἃ σὺ λέγεισ ἠὸ̔ Χρύσησ καθ̓ αὑτὸν; Δ. Ὅτι τὰ περὶ τὴν Κλυταιμνήστραν εἰκὸσ ἦν μᾶλλον ἐκείνην πολυπραγμονεῖν· εἰ δὲ καὶ λογιζομένου τοῦ πατρὸσ ταῦτα συνεχώρει καὶ ἐπείθετο, οὐδὲ τοῦτο φαῦλον. αἱ γοῦν πολλαὶ καὶ ἀνόητοι τοὺσ ἐραστὰσ μᾶλλον ἀγαπῶσιν ἢ τοὺσ γονέασ. φανερῷ δεῖσθαι τοῦ Ἀγαμέμνονοσ, ἵνα ἧττον ἐχαλέπαινεν;

‐ Δ. Ὅτι ᾔδει τοὺσ ἐρῶντασ ἰδίᾳ μὲν πάντα βουλομένουσ χαρίζεσθαι τῷ ἔρωτι, τὸν δὲ ὄχλον αἰδουμένουσ ἐνίοτε, καὶ τὰ τοῦ θεοῦ στέμματα ἕξειν τινὰ ἡγεῖτο πρὸσ τὸ πλῆθοσ δύναμιν, ὥσπερ καὶ ἐγένετο. ‐ Ἀλλὰ ἐκεῖνο ἐνθυμοῦμαι πῶσ συνέτυχε τὸν Ἀγαμέμνονα καὶ τότε τῆσ τοῦ ἱερέωσ θυγατρὸσ καὶ ὕστερον ἐρασθῆναι τῆσ Κασσάνδρασ, θεοφορήτου καὶ ἱερᾶσ κόρησ;

‐ Δ. Ὅτι καὶ τοῦτο σημεῖον ὑπερηφανίασ καὶ τρυφῆσ, τὸ μᾶλλον ἐπιθυμεῖν τῶν παρανόμων καὶ σπανίων ἢ τῶν ἑτοίμων. ‐ Οὐκ ἀντιλέγω τὸ μὴ οὐ φρόνιμον εἶναι τὴν Χρυσηίδα, εἰ ταῦτα οὕτω γέγονε. ‐ Δ. Σὺ δὲ πότερον ἀκούειν θέλοισ ἂν ὡσ γέγονεν ὄντωσ ἢ ὅπωσ καλῶσ εἶχε γενέσθαι;

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΧΡΥΣΗΙΣ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΧΡΥΣΗΙΣ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION