헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ.)

Σφόδρα θαυμάζειν ἔπεισιν, ὦ ἄνδρεσ, εἴ τισ οὐκ ἀποδεχόμενόσ τινα οὐδὲ ἀγαπῶν ἔπειτα ἀναστὰσ ἐπαινεῖ τῷ λόγῳ καὶ ἐνίοτε διῆλθεν ἐγκώμιον μακρὸν καὶ λίαν ἐπιμελῶσ συγκείμενον. ὁ γὰρ τοιοῦτοσ ἄνθρωποσ οὐκ ἔστιν ὅ, τι τῶν αἰσχίστων οὐ σύνοιδεν αὑτῷ, φθόνον, μικροψυχίαν, τὸ πάντων ἔσχατον, δουλείαν. λέγεται γοῦν οὐκ ἀτόπωσ καὶ παρὰ τοῖσ παλαιοῖσ ̔δούλου τόδ̓ εἶπασ. ̔ φέρε δή, πῶσ οὐκ ἂν εἰή δοῦλοσ ὁ πρὸσ τοσούτουσ ἅμα ἀνθρώπουσ ἕτερα ὧν φρονεῖ εἰπών, καὶ ταῦτα οὐχ ἁπλῶσ, ἀλλὰ μετὰ φροντίδοσ καὶ παρασκευῆσ, καὶ κολακεύων πολλάκισ ἄνθρωπον καὶ θαυμάζων ὃν οὐ φιλεῖ; μέτριον γὰρ οὕτωσ εἰπεῖν.

καὶ μὴν ὅτι πάντεσ πάντασ ἐγκωμιάζουσι παῤ ἡμῖν ἐπίστασθε δήπου· ὥστ̓ ἐγὼ συνήδομαι καὶ κρίνω μακαρίουσ ὑμᾶσ, εἰ οὕτωσ φιλοῦμεν πάντεσ ἅπαντασ. τοῦτο γάρ ἐστιν ἀκόλουθον. ἐβουλόμην δ̓ ἄν, ὥσπερ ἐν ταῖσ βουλαῖσ καὶ ταῖσ ἐκκλησίαισ πολλῶν ἐγκωμίων ἀκοῦσαι ἔστιν, οὕτωσ καὶ ἐν τῇ ἀγορᾷ καὶ τοῖσ ἄλλοισ συλλόγοισ. νῦν δὲ παρὰ τὸν τόπον τοιαῦτα ἢ τοιαῦτά ἐστι τὰ λεγόμενα, καὶ ὥσπερ οἱ γυμνάζοντεσ αὑτοὺσ ἐν ταῖσ σχολαῖσ, καὶ ἡμεῖσ ἐγχειροῦμεν εἰσ ἀμφότερα. οὐκοῦν, ἂν μὲν εἰσ ἐκκλησίαν τισ παραγένηται τῶν ξένων, ἡρώων τινῶν ἢ σοφῶν ἡγήσεται τὴν πόλιν·

ἂν δ̓ εἰσ τὴν ἀγορὰν ἐμβάλῃ, ὁποίων οὐδὲν δεῖ λέγειν· ἐπίστασθε γὰρ αὐτοί. τί οὖν;

φήσει τισ, ἀνέστησ ἐπιτιμήσων τοῖσ ἐπαινοῦσιν; οὐ μὰ τὸν Δία, ἀλλ̓ ὅπωσ, ἂν ᾖ δυνατόν, μὴ μόνον ἐνθάδε ὦμεν φιλάνθρωποι καὶ φιλάγαθοι, ἀλλ̓ ὁμοίωσ ἐν παντὶ τόπῳ καὶ καιρῷ. τὸν μὲν οὖν τούτου ἔπαινον ὁρῶ πεπληρωμένον ὑφ̓ ὑμῶν, ὥστε μηδεμίαν ὑπερβολὴν ἔχειν. ἄξιον δὲ καὶ ὑμᾶσ ἐπαινεῖν.

δοκεῖτε γάρ μοι πολὺ πάντων τῶν δήμων διαφέρειν. κἀγὼ τοῦτο οὐκ ἂν εἶπον, εἰ μὴ καὶ ἐφρόνουν οὕτωσ. οἱ μὲν γὰρ ἄλλοι πρὸσ τὸ λυσιτελὲσ μόνον βλέπουσιν, καὶ τοὺσ διδόντασ αὐτοῖσ ἢ δυναμένουσ διδόναι, τούτουσ ἐπαινοῦσιν· ὑμεῖσ δὲ καὶ τὴν προθυμίαν καὶ τὸ βούλεσθαι μέγα εἶναι νομίζετε. καὶ οὐχὶ τοῦτό φημι, ὡσ οὐχὶ καὶ πεποίηκε πολλὰ καὶ μεγάλα·

πεποίηκε γάρ· ἀλλ̓ ὅτι ὑμῖν γε ἀπέχρη καὶ τὸ βούλεσθαι αὐτόν. ἔτι δὲ οἱ μὲν ἄλλοι τὰ ἐλάχιστα τῶν γενομένων μάλιστα ἀποδέχονται· λέγω δὲ ὅσα ἔχει δαπάνην τινά· ὑμεῖσ δὲ τῶν μεγίστων αἰσθάνεσθε κατὰ τὴν ἀξίαν. ἔστι δὲ τῷ παντὶ μεῖζον τοῦ δαπανᾶν τὸ κήδεσθαί τινα τῆσ πόλεωσ καὶ φανερὸν εἶναι εὐνοοῦντα ὑμῖν. πρὸσ δὲ τούτοισ οἱ μὲν πλεῖστοι τοὺσ νουθετοῦντασ, κἂν μετὰ λόγου τοῦτο ποιῶσι, μισοῦσι, τοὺσ δὲ μεθ̓ ἡδονῆσ κολακεύοντασ θαυμαστῶσ ἀποδέχονται. παῤ ὑμῖν δὲ τοὐναντίον ὁ πλείστῃ παρρησίᾳ χρώμενοσ καὶ τοῖσ ἁμαρτάνουσιν ἐπιπλήττων καὶ σωφρονίζων, οὗτοσ μάλιστα ἀγαπᾶται.

τίσ οὖν οὐκ ἂν ἀγαπήσειε τοιαύτην πόλιν καὶ πολιτείαν, ἐν ᾗ τῶν φιλοτιμιῶν αἱ τιμαὶ μείζουσ εἰσίν, ὁ δὲ μετ̓ εὐνοίασ νουθετῶν τοῦ μετὰ κολακείασ ὁμιλοῦντοσ μᾶλλον στέργεται, προθυμότεροι δ̓ εἰσὶν οἱ πολλοὶ σωφρονίζεσθαι καὶ ἐπανορθοῦσθαι ἢ θεραπεύεσθαι καὶ τρυφᾶν·

ἢ τίσ οὐκ ἂν ὑμᾶσ μὲν ἐκπλαγείη, τοῦτον δ̓ εὐδαιμονίσειεν, ὑφ̓ ὑμῶν τοιούτων ὄντων κεκριμένον τῆσ ὑμετέρασ ἀρχῆσ ἄξιον; καὶ ἔγωγε μέγαν αὐτῷ τὸν ἀγῶνα ὁρῶ πρὸσ ὑμᾶσ ὄντα.

τῆσ σωφροσύνησ καὶ τῆσ καὶ τοῦ καλῶσ βιοῦν ἕκαστον, πῶσ οὐχὶ τούτῳ μέγασ ὁ ἀγών ἐστιν, ὥστε μηδὲν ἐλάττονι φανῆναι τῆσ ὑμετέρασ γνώμησ;

σκόπει δέ, ἵνα εἰδῇσ ὅτι μηδὲ τῶν παλαιῶν μηδεὶσ μηδὲ τῶν θαυμαζομένων διὰ παντὸσ τοῦ χρόνου τηλικαύτησ τιμῆσ παρὰ τῶν πολιτῶν τῶν αὑτοῦ τετύχηκεν.

ὁ γοῦν Περικλῆσ ἐκεῖνοσ, ὃν ἀκούομεν παρὰ τοῖσ Ἀθηναίοισ ἀκμαζούσησ γενέσθαι τῆσ πόλεωσ, στρατηγίασ μὲν ἐτύγχανεν·

οὐ μὴν ἄξιοσ ἔδοξε διὰ παντὸσ ἄρχειν τοῦ χρόνου καὶ ταύτην οὐκ ἀργύριον διοικῶν οὐδὲ οἰκοδομημάτων ἐπιμελούμενοσ, ἀλλ̓ ὅπωσ ἂν ἀγαθοὶ ὦσιν οἱ πολῖται, καὶ νουθετεῖν ἠβούλετο τοὺσ ἁμαρτάνοντασ καὶ τὸ γοῦν καθ̓ αὑτὸν βελτίονασ ποιεῖν. οὐ μὴν ἠνείχοντο αὐτοῦ διὰ τὴν αὑτῶν ἀναγωγίαν οἱ τότε. πόσῳ δὴ κρείττουσ ὑμεῖσ οἱ παραδιδόντεσ αὑτοὺσ καὶ παιδεύειν κελεύοντεσ τῶν εἰ καί τισ παῤ αὑτοῦ πρόθυμοσ ἦν τοῦτο ποιεῖν ἀγανακτούντων καὶ οὐ μόνον οὐ τιμώντων, ἀλλὰ καὶ ἀποκτεινάντων τὸν ἐπιμελούμενον .

ποῖον οὖν ἔτι κάλλιον ἐγκώμιον ἢ τοῦδε ἢ ὑμῶν εἴποι τισ ἄν; οἵ γε ἐπειδὴ ᾔσθεσθε τοὺσ ἐφήβουσ καὶ τοὺσ νεανίσκουσ κρείττονασ πεποιηκότα, εὐθὺσ ἡγεῖσθε καὶ ὑμᾶσ ἀμείνουσ δύνασθαι ποιεῖν καὶ νὴ Δία γε οὐχὶ τοῖσ μὲν ἐφήβοισ ἐστὶ παιδείασ καὶ ἀρετῆσ χρεία, τοῖσ δὲ προβεβηκόσιν οὒ καὶ πάσῃ τῇ πόλει·

ὥσπερ εἴ τισ ἰατρὸσ τοῖσ μὲν παισὶν ἢ τοῖσ μειρακίοισ χρείαν εἶναι θεραπείασ νομίζοι, τοῖσ δὲ τελείοισ μή. καὶ μὴν ἥ γε πρὸσ τὰσ τιμὰσ μεγαλοψυχία πῶσ οὐχὶ θαυμαστὴ τῆσ πόλεωσ;

τί γὰρ τῶν σεμνῶν οὐχὶ προθύμωσ παρεσχήκατε; οὐκ εἰκόνασ; οὐκ ἀνδριάντασ; οὐχὶ πρεσβεύοντεσ πρὸσ τὰσ πόλεισ, πρὸσ τὸν αὐτοκράτορα; οὐ κοινῇ τιμῶντεσ, οὐ κατ̓ ἰδίαν ἕκαστοσ δεξιούμενοσ; τίσ ἂν οὐκ ἀνεθείη τῶν τοιούτων ὄντων; ἢ τίσ οὐκ ἂν προθυμοῖτο ὅ, τι δύναιτο ποιεῖν ὑμᾶσ ἀγαθόν; οὐκοῦν ἔγωγε οἶμαι καὶ τὸν τοῦδε ἔπαινον ὡσ ἠδυνάμην εἰρηκέναι. ἀποδεχομένων τινὰ καὶ τιμώντων ἐγκώμιον δῆλον ὡσ κάλλιστοσ ἔπαινοσ ἐκείνου ἂν εἰή.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟΣ ΔΙΟΔΩΡΟΝ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION