헬라어 문장 검색 - ΔιοΞηρ́Ορατιον

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ.)

Ἐγὼ οὐχ οὕτωσ ἐκπέπληγμαι ἐφ̓ οἷσ ποιεῖτε, ὦ ἄνδρεσ, τοιούτοισ οὖσιν, ἀλλ̓ ἐπεὶ οὐδεμίαν αἰτίαν ὁρῶ τῆσ ὑμετέρασ ὀργῆσ πρὸσ ἐμέ, τοῦτό ἐστι τὸ εἰσ ἀπορίαν ἄγον. ὀργὴν μὲν γὰρ δικαίαν ἔστι παραιτήσασθαι ἀνθρώπων, μῖσοσ δὲ ἄδικον τίσ ἂν θεραπεύσαι; ἀξιῶ δὲ ὑμᾶσ ἀκοῦσαί μου λέγοντοσ οὐκ ἐμοῦ ἕνεκα μᾶλλον ἢ ὑμῶν αὐτῶν. εἰ μὲν γὰρ οὐδὲν ἀδικῶ, οὐδὲ ὑμεῖσ βούλεσθε δήπου ἀναιτίωσ μισεῖν τινα τῶν ὑμετέρων πολιτῶν· εἰ δὲ ἀδικῶ, κατ̓ ἐμοῦ ὁ λόγοσ ἔσται, οὐχ ὑπὲρ ἐμοῦ· καὶ οὕτωσ γε μείζω ὑμῖν ὑφέξω τιμωρίαν ἢ αὐτοὶ ζητεῖτε. τὸ γὰρ ἐξελεγχθῆναι πονηρὸν ὄντα τῷ παντὶ δεινότερον τοῦ λευσθῆναι ἢ καταφλεγῆναι. καὶ πρῶτον μὲν μάθετε ὅτι ἃ δοκεῖ ὑμῖν φοβερά, οἱ λίθοι καὶ τὸ πῦρ, οὐδενὶ φοβερά ἐστιν, οὐδ̓ ἐστέ γε τούτοισ ἰσχυροί, ἀλλὰ πάντων ἀσθενέστατοι, ἐκτὸσ εἰ μή τισ ἀριθμεῖ τὴν τῶν λῃστῶν καὶ τῶν μαινομένων δύναμιν.

πόλεωσ δὲ καὶ δήμου ἰσχὺσ ἐν ἑτέροισ ἐστί, καὶ πρῶτόν γε ἐν τῷ φρονεῖν καὶ τὰ δίκαια ποιεῖν.

περὶ μὲν γὰρ τοῦ πατρὸσ οὐδὲν ἐμὲ δεῖ λέγειν, εἰ ἀγαθὸσ ἦν. ἀεὶ γὰρ εὐφημεῖτε αὐτὸν καὶ κοινῇ καὶ καθ̓ ἕκαστον, ὅπου ἄν μνησθῆτε, ὡσ οὐ φαῦλον πολίτην. δεῖ μέντοι εἰδέναι ὑμᾶσ ὅτι οὐδὲν ὄφελοσ ἐκείνῳ ἐστὶ τούτων τῶν ἐπαίνων·

ἀλλ̓ ὅταν ἡμᾶσ τοὺσ ἐξ αὐτοῦ ἀποδέχησθε, τότε κἀκείνου μέμνησθε. καὶ περὶ τοῦ πάππου δὲ τοῦ ἡμετέρου οὐκ ἂν εἴποι οὐδεὶσ οὔτε ὡσ κατῄσχυνε τὴν πόλιν οὔτε ὡσ οὐδὲν ἀνάλωσεν ἐκ τῶν ἑαυτοῦ.

τὴν γὰρ οὐσίαν ἣν εἶχε πατρῴαν καὶ παππῴαν ἅπασαν εἰσ φιλοτιμίαν ἀναλώσασ, ὥστε μηδὲν ἔχειν λοιπόν, ἑτέραν ἐκτήσατο ἀπὸ παιδείασ καὶ παρὰ τῶν αὐτοκρατόρων. καὶ τοίνυν εἰσ αὑτὸν οὐδεμίαν φαίνεται χάριν αἰτησάμενοσ ἐν τοιαύτῃ φιλίᾳ καὶ σπουδῇ, φυλάττων δὲ καὶ ταμιευόμενοσ τὴν τοῦ αὐτοκράτοροσ προθυμίαν εἰσ ὑμᾶσ.

εἰ δέ τῳ δοκεῖ φλυαρία τὸ πολιτῶν ὑμετέρων ἀναμιμνήσκειν ὑμᾶσ εὐνοίασ καὶ ἀρετῆσ, οὗτοσ οὐκ οἶδ̓ ὅπωσ εὖ παθεῖν αὐτὸσ ὑπό του βούλεται. ἐκ τοιούτων δὴ ὄντεσ ἡμεῖσ, εἰ καὶ σφόδρα πονηροὶ ἦμεν, ἀλλά τοι δἰ ἐκείνουσ ἐντροπῆσ τινοσ ἄξιοι ἦμεν, οὐχὶ λευσθῆναι ὑφ̓ ὑμῶν οὐδὲ καταφλεχθῆναι.

σκοπεῖτε δὲ καὶ τοὐμόν, ὦ ἄνδρεσ, μὴ ἀγνωμόνωσ.

ἡμῖν γὰρ ὁ πατὴρ οὐσίαν κατέλιπε τῇ μὲν δόξῃ μεγάλην, δυνάμει δὲ μικρὰν καὶ πολλῷ ἐλάττω ἑτέρων· οὐ μεῖον γὰρ ἤ τετταράκοντα μυριάδεσ ἦσαν χρεῶν καὶ πράγματα τοιαῦτα ἔξωθεν, ὥστε πολὺ τῶν χρεῶν εἶναι ταῦτα χαλεπώτερα. οὐδὲ γὰρ ἀσφάλεια, ὡσ εἰπεῖν, οὐδενὸσ ἡμῖν τῶν ὄντων ὑπῆρχεν, ἀλλὰ τῇ αὑτοῦ δυνάμει πιστεύων ἐκεῖνοσ ἅπαντα ἐκέκτητο, ὡσ οὐδενὸσ ἀμφισβητήσοντοσ. ἐν δὲ τοῖσ τοιούτοισ ἀπολειφθεὶσ οὐδέπω μὲν καὶ νῦν τὸ ἐπιβάλλον αὑτῷ μέροσ τῶν χρεῶν διαλέλυμαι, λελειτούργηκα δὲ ὑμῖν τὰσ μεγίστασ λειτουργίασ καὶ οὐδεὶσ ἐμοῦ πλείουσ τῶν ἐν τῇ πόλει.

πλουσιωτέρουσ δὲ ἐμοῦ πολλοὺσ ὄντασ ἐπίστασθε καὶ αὐτοί. τί οὖν ἐστιν ἐφ̓ ὅτῳ ἐμοὶ ὀργίζεσθε καὶ ἄτιμον ἐξ ἁπάντων ἐμὲ καὶ τὸν δεῖνα προβέβλησθε καὶ λίθουσ καὶ πῦρ ἐφ̓ ἡμᾶσ φέρετε; καὶ μηδεὶσ ὑπὲρ ἐκείνου με φῇ λέγειν.

ἴσωσ μὲν γὰρ ἐπ̓ οὐδένα οὐδὲ τῶν ἀδικούντων οὕτωσ ἔδει παροξύνεσθαι· πλὴν ἔμοιγε ἀπόχρη τὰ κατ̓ ἐμαυτόν.

καὶ σκοπεῖτε καὶ τὰ ἄλλα ὁποῖόσ εἰμι πολίτησ ἐγώ, πρὸσ ὅντινα βούλεσθε παραβάλλοντεσ τοσούτων οὕσ οὐ κατακάετε. ἔστι μὲν γὰρ χωρία μοι καὶ πάντα ταῦτα ἐν τῇ ὑμετέρᾳ γῇ·

τῶν δὲ ἐμοὶ γειτνιώντων οὐδὲν πώποτε οὐδεὶσ οὔτε πλούσιοσ οὔτε πένησ ̔πολλοὶ δὲ καὶ τῶν τοιούτων μοι γειτνιῶσιν̓ ᾐτιάσατο ἐμὲ ὡσ ἀφαιρούμενόσ τινοσ ἤ ἐκβαλλόμενοσ, οὔτε δικαίωσ οὔτε ἀδίκωσ. εἰμὶ δὲ αὐτὸσ οὔτε ὑπέρδεινοσ εἰπεῖν οὔτε ἴσωσ ἁπάντων ὕστατοσ ἐν τῷ λέγειν. ἔστιν οὖν ὅντινα ἐν λόγῳ ἐλύπησα, πρᾶγμα ἐπαγαγών τινι τῶν ἀπραγμόνων ἢ κατασκευάσασ ἐπήρειαν;

ἢ περὶ τῆσ οὐσίασ ἐποίησα κινδυνεῦσαί τινα, ὡσ Καίσαρι προσηκούσησ ἢ ἐν συνηγορίᾳ προύδωκα; καὶ μὴν τῆσ γε νῦν ἀπορίασ οὐδεὶσ μᾶλλον ἐμοῦ ἀναίτιοσ. πότερον γὰρ σῖτον ἁπάντων πλεῖστον γεωργῶν κατακέκλεικα τοῦτον, αὔξων τὴν τιμήν; ἀλλ̓ ἐπίστασθε αὐτοὶ τὴν δύναμιν τῶν ἐμῶν χωρίων, ὅτι σπάνιον εἴ ποτε ἀπεδόμην σῖτον καὶ τοῦθ̓ ὅταν ὑπερβάλῃ τῷ πλήθει, ἐν δὲ τοῖσ τοιούτοισ ἔτεσιν οὐδὲ τὸν ἀρκοῦντα ἔχω, ἀλλ̓ ἔστι μοι ἡ πᾶσα ἐπικαρπία ἐξ οἴνου καὶ βοσκημάτων. ἀλλ̓ ἀργύριον δανείζων οὐ βούλομαι παρέχειν εἰσ τὴν τοῦ σίτου ὠνήν.

οὔκουν οὐδὲ περὶ τούτου οὐδέν με δεῖ λέγειν. οἴδατε γὰρ ὑμεῖσ καὶ τοὺσ δανείζοντασ ἐν τῇ πόλει καὶ τοὺσ δανειζομένουσ. τί οὖν ἐστιν ὅ γε ἐγὼ ποιῆσαι δυνάμενοσ, ὥστε ἀπαλλάξαι ὑμᾶσ τῆσ ἀπορίασ, οὐ βούλομαι, ἤ διότι πρὸσ ἐμὲ οὕτωσ ἔχετε;

ὅτι νὴ Δία τὰσ στοὰσ ἐπὶ τῶν θερμῶν ᾠκοδόμηκα καὶ ἐργαστήρια· τοῦτο γά ἐστιν, ὅ φασιν ἔνιοι ἀδικεῖσθαι ὑπ̓ ἐμοῦ τὴν πόλιν. καὶ τίνα πώποτε ἢ ὑμεῖσ ἢ ἄλλοσ τισ ἀνθρώπων ἐμέμψατο ἐν ἀγρῷ αὑτοῦ οἰκίαν οἰκοδομοῦντα; ἢ παρὰ τοῦθ̓ ὁ σῖτοσ πλείονόσ ἐστι; καίτοι πέντε μυριάδων ἐώνημαι τὸ χωρίον, τῷ παντὶ πλείονοσ τιμῆσ τῆσ ἀξίασ. ἀλλ̓ ἐγὼ αἰσχύνομαι νὴ τὸν Δία καὶ τοὺσ θεούσ, εἴ τισ τῶν πολιτῶν, οὐ γὰρ δή γε ἡ πόλισ, οὕτω μοχθηρόσ, ὥστε λυπεῖσθαι καὶ φθονεῖν, ἐάν τινα ἴδῃ στοὰν ἢ ἐργαστήριον ᾠκοδομηκότα. ἐπιμελείασ ἀληθῶσ, οὐ μέντοι ἀνήκεστόν ἐστιν οὐδὲ ὥστε τοιαῦτα ποιεῖν.

ἡ γὰρ τιμὴ τοῦ σίτου τῆσ μὲν συνηθείασ παῤ ἡμῖν πλείων γέγονεν, οὐ μὴν ὥστε ἀπειπεῖν. ἀλλ̓ εἰσὶ πόλεισ, ἐν αἷσ ἀεὶ τοσούτου ἐστίν, ὅταν ἄριστα ἔχῃ. πάλιν αὖ θορυβεῖτε, ὥσπερ ἐμοῦ λέγοντοσ ὅτι καὶ παῤ ὑμῖν αὐτὸν τοσούτου προσήκει εἶναι καὶ μηδέποτε ἥττονοσ. ἐγὼ δέ φημι δεῖν προσέχειν μὲν ὅπωσ ἐλάττονοσ ἔσται, μὴ μέντοι πικρῶσ οὕτωσ ἔχειν ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι μηδὲ ἐξεστάναι·

ὡσ τά γε γενόμενα νῦν οὐχὶ τοιαῦτά ἐστιν, οἱᾶ ἐπὶ τοιούτῳ πράγματι, ἀλλ̓ εἰ τὰ τέκνα ὑμῶν καὶ τὰσ γυναῖκασ ἀνῃρήκειμεν, οὐδὲν ἂν εἴχετε ποιῆσαι χαλεπώτερον. τὸ γὰρ πολίταισ ἑαυτῶν ὀργιζομένουσ εἱ̓ μὲν ἀδίκωσ ἢ δικαίωσ, ἐῶ̓ πολίταισ δ̓ οὖν καὶ τούτοισ ἐπιτίμοισ καὶ μηδενὸσ χείροσι μὴ δοῦναι λόγον μηδὲ λαβεῖν, ἀλλ̓ εὐθὺσ λιθάζειν καὶ κατακαίειν τὰσ οἰκίασ, ἵνα, εἰ ἐδύνασθε, μετὰ τῶν παίδων αὐτοὺσ καὶ τῶν γυναικῶν συμφλέξητε, τίνων ἐστὶν ἀνθρώπων;

ἐμοὶ μὲν νὴ τὸν Δία καὶ τοὺσ θεούσ, εἰ καὶ χαλεπῶσ ἀκούσεσθε, οὐ δοκεῖ τὰ τοιαῦτα εἶναι τῶν ἐνδεῶσ πραττόντων οὐδὲ τῶν οὐκ ἐχόντων τὰ ἀναγκαῖα. ἡ γὰρ ἔνδεια σωφροσύνην ποιεῖ. καὶ ταῦτα εἰ μὴ δοκεῖτε ὑπὲρ ὑμῶν λέγεσθαι, πλεῖστον ἁμαρτάνετε. εἰ γὰρ τοιοῦτοι ἔσεσθε κἂν ὀργισθῆτέ τῳ ̔πολλὰ δὲ εἰκὸσ ὡσ ἐν πόλει συμβῆναι καὶ δίκαια καὶ ἄδικἀ τηλικαύτην ἀξιώσετε τιμωρίαν λαμβάνειν, ὥστ̓ εὐθὺσ μετὰ τῶν παίδων κατακάειν καὶ τινασ τῶν γυναικῶν, ἀνθρώπων ἐλευθέρων, ἀναγκάζειν ὑμῖν ὁρᾶσθαι περιερρηγμένασ καὶ ἱκετευούσασ ὑμᾶσ ὥσπερ ἐν πολέμῳ·

τίσ οὕτωσ ἀνόητοσ καὶ ἀτυχὴσ ἄνθρωπόσ ἐστιν, ὅστισ ἐν τοιαύτῃ πόλει ζῆν αἱρήσεται μίαν ἡμέραν;

πολὺ γὰρ κρεῖττον φυγάδα εἶναι καὶ παροικεῖν ἐπὶ ξένησ ἢ τοιαῦτα πάσχειν. ἐπεὶ καὶ νῦν ἡ πρόφασισ ἡ λεγομένη, δἰ ἣν ὑμᾶσ ἀποτραπῆναί φασι τῆσ οἰκίασ τῆσ ἐμῆσ, ὑπιδομένουσ τοῦ στενωποῦ τὸ βάθοσ, ὁρᾶτε οἰο͂́ν ἐστιν. εἰ γὰρ ἐμὲ τοῦτο ἔσωσε, καιρὸσ ἤδη τὸ λοιπὸν ὡσ ἐν στρατοπέδῳ τῇ πόλει τὰσ δυσχωρίασ καταλαμβάνειν καὶ τὰ ὑψηλὰ ἢ ἀπότομα.

καίτοι μὰ τοὺσ θεοὺσ οὐδὲ ἐν τοῖσ στρατοπέδοισ ζητοῦσιν ἄλλοσ ἄλλου ἀσφαλέστερον σκηνοῦν, ἀλλὰ πρὸσ τοὺσ πολεμίουσ αὐτοῖσ ἡ φυλακή ἐστιν. τῇ μὲν οὖν τύχῃ χάρισ, δἰ ἣν ἀπετράπητε, εἴτε τοῦτο νοήσαντεσ εἴτε ἄλλο ὁτιοῦν· οὐ μέντοι ἀληθῶσ ὑπείδεσθε. παιδίον λαβόντα ἀποχωρεῖν.

καὶ μηδεὶσ νομίσῃ ὡσ ἐγὼ ὑπὲρ ἐμαυτοῦ ἀγανακτῶν ταῦτα εἴρηκα μᾶλλον ἢ ὑπὲρ ὑμῶν δεδιὼσ μήποτε ἄρα διαβληθῆτε ὡσ βίαιοι καὶ παράνομοι.

οὐ γὰρ λανθάνει τῶν ἐν ταῖσ πόλεσιν οὐδὲν τοὺσ ἡγεμόνασ ̔λέγω δὲ τοὺσ μείζουσ ἡγεμόνασ τῶν ἐνθάδἐ ἀλλ̓ ὥσπερ τῶν παιδίων τῶν ἀτακτοτέρων οἴκοι πρὸσ τοὺσ διδασκάλουσ κατηγοροῦσιν οἱ προσήκοντεσ, οὑτωσὶ καὶ τὰ τῶν δήμων ἁμαρτήματα πρὸσ ἐκείνουσ ἀπαγγέλλεται. ταῦτα μὲν οὖν οὔτε καλῶσ οὔτε συμφερόντωσ αὑτοῖσ πράττοιτε ἄν. τὸ δὲ ἀξιοῦν ἐπιμελεῖσθαι τῆσ ἀγορὰσ καὶ τοὺσ δυναμένουσ χειροτονεῖν καὶ τοὺσ μὴ λελειτουργηκότασ, εἰ δὲ μή γε, οὓσ ἄν βούλησθε, σωφρονούντων τε ἀνθρώπων ἐστὶ καὶ πρόσ γε ταῦτα οὐδεὶσ ὑμῖν ἐναντιώσεται.

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

헬라어 텍스트

Dio, Chrysostom, Orationes, ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ.

(디오, 크리소토모스, 연설 (2), ΠΡΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΕΙΝ ΕΝ ΤΗΙ ΠΑΤΡΙΔΙ.)

상위

목록

SEARCH

MENU NAVIGATION