Herodotus, The Histories, book 3, chapter 36

ταῦτα δέ μιν ποιεῦντα ἐδικαίωσε Κροῖσοσ ὁ Λυδὸσ νουθετῆσαι τοῖσιδε τοῖσι ἔπεσι. "ὦ βασιλεῦ, μὴ πάντα ἡλικίῃ καὶ θυμῷ ἐπίτραπε, ἀλλ’ ἴσχε καὶ καταλάμβανε σεωυτόν· ἀγαθόν τι πρόνοον εἶναι, σοφὸν δὲ ἡ προμηθίη. σὺ δὲ κτείνεισ μὲν ἄνδρασ σεωυτοῦ πολιήτασ ἐπ’ οὐδεμιῇ αἰτίῃ ἀξιοχρέῳ ἑλών, κτείνεισ δὲ παῖδασ. ἢν δὲ πολλὰ τοιαῦτα ποιέῃσ, ὁρ́α ὅκωσ μή σευ ἀποστήσονται Πέρσαι.

ἐμοὶ δὲ πατὴρ σὸσ Κῦροσ ἐνετέλλετο πολλὰ κελεύων σε νουθετέειν καὶ ὑποτίθεσθαι ὅ τι ἂν εὑρίσκω ἀγαθόν. " ὃ μὲν δὴ εὐνοίην φαίνων συνεβούλευέ οἱ ταῦτα· ὃ δ’ ἀμείβετο τοῖσιδε. "σὺ καὶ ἐμοὶ τολμᾷσ συμβουλεύειν, ὃσ χρηστῶσ μὲν τὴν σεωυτοῦ πατρίδα ἐπετρόπευσασ, εὖ δὲ τῷ πατρὶ τῷ ἐμῷ συνεβούλευσασ, κελεύων αὐτὸν Ἀράξεα ποταμὸν διαβάντα ἰέναι ἐπὶ Μασσαγέτασ, βουλομένων ἐκείνων διαβαίνειν ἐσ τὴν ἡμετέρην, καὶ ἀπὸ μὲν σεωυτὸν ὤλεσασ τῆσ σεωυτοῦ πατρίδοσ κακῶσ προστάσ, ἀπὸ δὲ ὤλεσασ Κῦρον πειθόμενον σοί, ἀλλ’ οὔτι χαίρων, ἐπεί τοι καὶ πάλαι ἐσ σὲ προφάσιόσ τευ ἐδεόμην ἐπιλαβέσθαι.

ταῦτα δὲ εἴπασ ἐλάμβανε τὸ τόξον ὡσ κατατοξεύσων αὐτόν, Κροῖσοσ δὲ ἀναδραμὼν ἔθεε ἔξω.

ὁ δὲ ἐπείτε τοξεῦσαι οὐκ εἶχε, ἐνετείλατο τοῖσι θεράπουσι λαβόντασ μιν ἀποκτεῖναι. οἱ δὲ θεράποντεσ ἐπιστάμενοι τὸν τρόπον αὐτοῦ κατακρύπτουσι τὸν Κροῖσον ἐπὶ τῷδε τῷ λόγῳ ὥστε, εἰ μὲν μεταμελήσῃ τῷ Καμβύσῃ καὶ ἐπιζητέῃ τὸν Κροῖσον, οἳ δὲ ἐκφήναντεσ αὐτὸν δῶρα λάμψονται ζωάγρια Κροίσου, ἢν δὲ μὴ μεταμέληται μηδὲ ποθέῃ μιν, τότε καταχρᾶσθαι.

ἐπόθησέ τε δὴ ὁ Καμβύσησ τὸν Κροῖσον οὐ πολλῷ μετέπειτα χρόνῳ ὕστερον, καὶ οἱ θεράποντεσ μαθόντεσ τοῦτο ἐπηγγέλλοντο αὐτῷ ὡσ περιείη.

Καμβύσησ δὲ Κροίσῳ μὲν συνήδεσθαι ἔφη περιεόντι, ἐκείνουσ μέντοι τοὺσ περιποιήσαντασ οὐ καταπροί̈ξεσθαι ἀλλ’ ἀποκτενέειν· καὶ ἐποίησε ταῦτα.