Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 59 2:

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 59 2:)

ἀναβάντοσ δὲ τοῦ ἀνδρὸσ ἐπὶ τὴν ἀπολογίαν βοή τε πολλὴ κωλύουσα τοὺσ λόγουσ ἐκ τῆσ ἑταιρίασ τῆσ περὶ τὸν Τύλλον ἐγίνετο· φωνοῦντεσ περιίστανται αὐτὸν οἱ θρασύτατοι καὶ συναράττοντεσ τοῖσ λίθοισ ἀποκτιννύουσιν. ἐρριμμένου δ’ αὐτοῦ χαμαὶ κατὰ τὴν ἀγορὰν οἵ τε παραγενόμενοι τῷ πάθει καὶ οἱ μετὰ ταῦτ’ ἤδη νεκροῦ ὄντοσ ἀφικόμενοι τόν τ’ ἄνδρα τῆσ τύχησ ὠδύροντο ὡσ οὐ καλὰσ εἰληφότα παρὰ σφῶν ἀμοιβάσ, ἐπιλεγόμενοι πάντα ὅσα τὸ κοινὸν ὠφέλησε, καὶ τοὺσ δράσαντασ τὸν φόνον ἐπόθουν λαβεῖν ὡσ ἀνόμου ἔργου καὶ ἀσυμφόρου ταῖσ πόλεσιν ἄρξαντασ, ἄνευ δίκησ ἐν χειρῶν νόμῳ τινὰ ἀποκτεῖναι καὶ ταῦθ’ ἡγεμόνα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION