Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 26

(디오니시오스, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 8, chapter 26)

ἀγαθὰ μὲν δὴ ταῦτα ὑπάρξει σοι διαλλαττομένῳ, μένοντι δ’ ἐπὶ τῆσ ὀργῆσ καὶ μὴ διαλυομένῳ τὸ μῖσοσ πρὸσ ἡμᾶσ πολλὰ καὶ χαλεπά, ἐξ ὧν ἐγὼ δύο τὰ μέγιστα νυνὶ καὶ φανερώτατα ἐρῶ. πρῶτον μὲν ὅτι δυσκόλου γενέσθαι, μᾶλλον δ’ ἀδυνάτου πράγματοσ πονηρὸν ἔρωτα ἔχεισ, πόλεωσ τῆσ Ῥωμαίων καθελεῖν τὴν ἰσχὺν καὶ ταῦτα τοῖσ Οὐολούσκων ὅπλοισ· ἔπειθ’ ὅτι σοι κατορθώσαντί τε καὶ δὴ τυχόντι πάντων ἀνθρώπων ὑπάρξει δυστυχεστάτῳ νομίζεσθαι.

ἐξ ὧν δὲ ταῦτα παρίσταταί μοι περὶ σοῦ φρονεῖν, ἄκουσον, ὦ Μάρκιε, μηθὲν πρὸσ τὴν ἐλευθερίαν μου τῶν λόγων τραχυνόμενοσ. σκόπει δὲ πρῶτον ὑπὲρ τοῦ ἀδυνάτου. Ῥωμαίοισ, ὡσ οἶσθα καὶ σύ, πολλὴ μέν ἐστι νεότησ ἐπιχώριοσ, ἧσ εἰ τὸ στασιάζον ἐξαιρεθείη·

γενήσεται δὲ τοῦτο κατὰ πολλὴν ἀνάγκην νυνὶ διὰ τόνδε τὸν πόλεμον, πάντα γὰρ ὑπὸ δέουσ κοινοῦ συνίστασθαι φιλεῖ τὰ διάφορα· οὐχ ὅτι Οὐολοῦσκοι κρατήσουσιν, ἀλλ’ οὐδὲ ἄλλο τῶν κατὰ τὴν Ἰταλίαν ἐθνῶν οὐθέν· πολλὴ δ’ ἡ Λατίνων καὶ τῶν ἄλλων συμμάχων τε καὶ ἀποίκων τῆσ πόλεωσ ἰσχύσ, ἣν ὀλίγου πᾶσαν ἐπίκουρον ἥξειν προσδέχου· στρατηγοί τε οἱο͂σ σὺ καὶ πρεσβύτεροι καὶ νέοι τοσοῦτοι τὸ πλῆθοσ, ὅσοι παρὰ πάσαισ οὐκ εἰσὶ ταῖσ ἄλλαισ πόλεσι.

μεγίστη δὲ πασῶν βοήθεια καὶ τὰσ ἐν τοῖσ δεινοῖσ ἐλπίδασ οὐδέποθ’ ἡμῶν ψευσαμένη συμπάσησ τ’ ἀμείνων ἀνθρωπίνησ ἰσχύοσ, ἡ παρὰ τῶν θεῶν εὔνοια, δι’ οὓσ οὐ μόνον ἐλευθέραν εἰσ τόδε χρόνου τὴν πόλιν τήνδε οἰκοῦμεν ὀγδόην ἤδη τὴν νῦν γενεάν, ἀλλὰ καὶ εὐδαίμονα καὶ πολλῶν ἐθνῶν ἄρχουσαν.

μὴ δὲ Πεδανοῖσ ἡμᾶσ εἰκάσῃσ μηδὲ Τολερίνοισ μηδὲ τοῖσ ἄλλοισ μικροπολίταισ, ὧν κατέσχεσ τὰ πολίχνια·

καὶ γὰρ ἥττων ἄν τίσ σου στρατηγὸσ καὶ ἀπ’ ἐλάττονοσ ἢ τοσαύτησ στρατιᾶσ ὀλιγανθρωπίαν καὶ φαυλότητα ἐρυμάτων ἐβιάσατο· ἀλλ’ ἐνθυμοῦ τὸ μέγεθοσ τῆσ πόλεωσ καὶ τὴν λαμπρότητα τῶν ἐν τοῖσ πολέμοισ πράξεων καὶ τὴν ἐκ τοῦ θείου παροῦσαν αὐτῇ τύχην, δἰ ἣν ἐκ μικρᾶσ τοσαύτη γέγονε.

καὶ τὴν σεαυτοῦ δύναμιν, ἣν ἄγων ἔργῳ τοσῷδε ἐπιχειρεῖσ, μὴ νόμιζε ἠλλάχθαι, ἀλλὰ μέμνησο ἀκριβῶσ, ὅτι Οὐολούσκων τε καὶ Αἰκανῶν στρατιὰν ἐπάγῃ, οὓσ ἡμεῖσ οἵδε ἐν πολλαῖσ ἐνικῶμεν μάχαισ, ὁσάκισ ἡμῖν ἐτόλμησαν εἰσ πόλεμον καταστῆναι·

ὥστε σὺν τοῖσ χείροσιν ἀγωνίζεσθαι μέλλων ἴσθι πρὸσ τοὺσ κρείττονασ καὶ σὺν τοῖσ ἡττωμένοισ διὰ παντὸσ πρὸσ τοὺσ νικῶντασ ἀεί. εἰ δὲ δὴ τἀναντία τούτων ἦν, ἐκεῖνό γέ τοι θαυμάζειν ἄξιον, πῶσ λέληθέ σε πολεμικῶν ὄντα πραγμάτων ἔμπειρον, ὅτι τὸ παρὰ τὰ δεινὰ εὔτολμον οὐκ ἐξ ἴσου παραγίνεσθαι φιλεῖ τοῖσ θ’ ὑπὲρ οἰκείων ἀγαθῶν ἀγωνιζομένοισ καὶ τοῖσ ἐπὶ τἀλλότρια πορευομένοισ·

οἱ μέν γ’ οὐδέν, ἐὰν μὴ κατορθώσωσι, βλάπτονται, τοῖσ δ’ οὐδέν, ἐὰν πταίσωσι, καταλείπεται· καὶ τοῦ σφάλλεσθαι τὰσ μεγάλασ δυνάμεισ ὑπὸ τῶν ἐλαττόνων καὶ τὰσ κρείττουσ ὑπὸ τῶν φαυλοτέρων τοῦτ’ ἐν τοῖσ μάλιστ’ αἴτιον ἦν. δεινὴ γὰρ ἡ ἀνάγκη, καὶ ὁ περὶ τῶν ἐσχάτων κίνδυνοσ ἱκανὸσ θάρσοσ ἐνθεῖναί τινι καὶ μὴ προϋπάρχον φύσει. εἶχον ἔτι πλείω λέγειν ὑπὲρ τοῦ ἀδυνάτου, ἀλλὰ καὶ ταῦθ’ ἱκανά.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION