Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐκβάλλω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: ἐκβάλλω ἐκβαλῶ

Structure: ἐκ (Prefix) + βάλλ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to throw or cast out of
  2. to throw ashore
  3. to cast out of a place, banish
  4. to expose on a desert island
  5. to divorce
  6. to cast out of one's seat, to depose
  7. (in wrestling) to throw
  8. to dig wells

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκβάλλω ἐκβάλλεις ἐκβάλλει
Dual ἐκβάλλετον ἐκβάλλετον
Plural ἐκβάλλομεν ἐκβάλλετε ἐκβάλλουσιν*
SubjunctiveSingular ἐκβάλλω ἐκβάλλῃς ἐκβάλλῃ
Dual ἐκβάλλητον ἐκβάλλητον
Plural ἐκβάλλωμεν ἐκβάλλητε ἐκβάλλωσιν*
OptativeSingular ἐκβάλλοιμι ἐκβάλλοις ἐκβάλλοι
Dual ἐκβάλλοιτον ἐκβαλλοίτην
Plural ἐκβάλλοιμεν ἐκβάλλοιτε ἐκβάλλοιεν
ImperativeSingular ἐκβάλλε ἐκβαλλέτω
Dual ἐκβάλλετον ἐκβαλλέτων
Plural ἐκβάλλετε ἐκβαλλόντων, ἐκβαλλέτωσαν
Infinitive ἐκβάλλειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκβαλλων ἐκβαλλοντος ἐκβαλλουσα ἐκβαλλουσης ἐκβαλλον ἐκβαλλοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκβάλλομαι ἐκβάλλει, ἐκβάλλῃ ἐκβάλλεται
Dual ἐκβάλλεσθον ἐκβάλλεσθον
Plural ἐκβαλλόμεθα ἐκβάλλεσθε ἐκβάλλονται
SubjunctiveSingular ἐκβάλλωμαι ἐκβάλλῃ ἐκβάλληται
Dual ἐκβάλλησθον ἐκβάλλησθον
Plural ἐκβαλλώμεθα ἐκβάλλησθε ἐκβάλλωνται
OptativeSingular ἐκβαλλοίμην ἐκβάλλοιο ἐκβάλλοιτο
Dual ἐκβάλλοισθον ἐκβαλλοίσθην
Plural ἐκβαλλοίμεθα ἐκβάλλοισθε ἐκβάλλοιντο
ImperativeSingular ἐκβάλλου ἐκβαλλέσθω
Dual ἐκβάλλεσθον ἐκβαλλέσθων
Plural ἐκβάλλεσθε ἐκβαλλέσθων, ἐκβαλλέσθωσαν
Infinitive ἐκβάλλεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκβαλλομενος ἐκβαλλομενου ἐκβαλλομενη ἐκβαλλομενης ἐκβαλλομενον ἐκβαλλομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • φησὶ γὰρ ὁ λέγων ἐπ’ Εὐβούλου μὲν μισθώσασθαι τὸ μέταλλον, τρία δὲ ἔτη ἐργασάμενοσ, ἐκβαλλόμενοσ ὑπὸ τοῦ πλησίον ἔχοντοσ μέταλλα, λαχεῖν αὐτῷ τὴν δίκην κατὰ Νικόμαχον ἄρχοντα, Δεινάρχου ἓν καὶ εἰκοστὸν ἔτοσ ἔχοντοσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Dinarcho, , chapter 13 3:1)
  • ὁ δὲ Κάτων, οἰκειότητόσ τε πρὸσ Λεύκολλον αὐτῷ γεγενημένησ, ἔχοντα Σερβιλίαν τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ, καὶ τὸ πρᾶγμα δεινὸν ἡγούμενοσ, ἀντέστη τῷ Μεμμίῳ, καὶ πολλὰσ ὑπέμεινε διαβολὰσ καὶ κατηγορίασ, τέλοσ δὲ, τῆσ ἀρχῆσ ἐκβαλλόμενοσ ὡσ τυραννίδοσ, τοσοῦτον ἐκράτησεν ὥστε τὸν Μέμμιον αὐτὸν ἀναγκάσαι τῶν δικῶν ἀποστῆναι καὶ φυγεῖν τὸν ἀγῶνα. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 29 3:2)
  • τῶν δὲ ἐμοὶ γειτνιώντων οὐδὲν πώποτε οὐδεὶσ οὔτε πλούσιοσ οὔτε πένησ ̔πολλοὶ δὲ καὶ τῶν τοιούτων μοι γειτνιῶσιν̓ ᾐτιάσατο ἐμὲ ὡσ ἀφαιρούμενόσ τινοσ ἤ ἐκβαλλόμενοσ, οὔτε δικαίωσ οὔτε ἀδίκωσ. (Dio, Chrysostom, Orationes, 12:2)
  • ἔνθεν τὸ πρῶτον ἐκβαλλόμενοσ λέγεται χάριέν τι εἰπεῖν· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, B, Kef. h'. ARISTIPPOS 39:4)

Synonyms

  1. to throw or cast out of

  2. to throw ashore

  3. to divorce

  4. to throw

  5. to dig wells

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION