Ancient Greek-English Dictionary Language

συνάγω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνάγω συνάξω συνῆξα συνῆχα συνῆγμαι ην

Structure: συν (Prefix) + ά̓γ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (of persons, animals, etc.) to bring together, gather together
  2. to bring together for deliberation or festivity
  3. (in a hostile sense) to join battle
  4. to match two warriors against one another
  5. to collect or levy soldiers

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνάγω συνάγεις συνάγει
Dual συνάγετον συνάγετον
Plural συνάγομεν συνάγετε συνάγουσιν*
SubjunctiveSingular συνάγω συνάγῃς συνάγῃ
Dual συνάγητον συνάγητον
Plural συνάγωμεν συνάγητε συνάγωσιν*
OptativeSingular συνάγοιμι συνάγοις συνάγοι
Dual συνάγοιτον συναγοίτην
Plural συνάγοιμεν συνάγοιτε συνάγοιεν
ImperativeSingular συνάγε συναγέτω
Dual συνάγετον συναγέτων
Plural συνάγετε συναγόντων, συναγέτωσαν
Infinitive συνάγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναγων συναγοντος συναγουσα συναγουσης συναγον συναγοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνάγομαι συνάγει, συνάγῃ συνάγεται
Dual συνάγεσθον συνάγεσθον
Plural συναγόμεθα συνάγεσθε συνάγονται
SubjunctiveSingular συνάγωμαι συνάγῃ συνάγηται
Dual συνάγησθον συνάγησθον
Plural συναγώμεθα συνάγησθε συνάγωνται
OptativeSingular συναγοίμην συνάγοιο συνάγοιτο
Dual συνάγοισθον συναγοίσθην
Plural συναγοίμεθα συνάγοισθε συνάγοιντο
ImperativeSingular συνάγου συναγέσθω
Dual συνάγεσθον συναγέσθων
Plural συνάγεσθε συναγέσθων, συναγέσθωσαν
Infinitive συνάγεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναγομενος συναγομενου συναγομενη συναγομενης συναγομενον συναγομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῆξα συνῆξας συνῆξεν*
Dual συνήξατον συνηξάτην
Plural συνήξαμεν συνήξατε συνῆξαν
SubjunctiveSingular συνάξω συνάξῃς συνάξῃ
Dual συνάξητον συνάξητον
Plural συνάξωμεν συνάξητε συνάξωσιν*
OptativeSingular συνάξαιμι συνάξαις συνάξαι
Dual συνάξαιτον συναξαίτην
Plural συνάξαιμεν συνάξαιτε συνάξαιεν
ImperativeSingular συνάξον συναξάτω
Dual συνάξατον συναξάτων
Plural συνάξατε συναξάντων
Infinitive συνάξαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναξᾱς συναξαντος συναξᾱσα συναξᾱσης συναξαν συναξαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηξάμην συνήξω συνήξατο
Dual συνήξασθον συνηξάσθην
Plural συνηξάμεθα συνήξασθε συνήξαντο
SubjunctiveSingular συνάξωμαι συνάξῃ συνάξηται
Dual συνάξησθον συνάξησθον
Plural συναξώμεθα συνάξησθε συνάξωνται
OptativeSingular συναξαίμην συνάξαιο συνάξαιτο
Dual συνάξαισθον συναξαίσθην
Plural συναξαίμεθα συνάξαισθε συνάξαιντο
ImperativeSingular συνάξαι συναξάσθω
Dual συνάξασθον συναξάσθων
Plural συνάξασθε συναξάσθων
Infinitive συνάξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναξαμενος συναξαμενου συναξαμενη συναξαμενης συναξαμενον συναξαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • κἀκεῖνοι <μέν>, ὡσ οἱ πρεσβύτεροι λέγουσι, καταλελυμένησ τῆσ δημοκρατίασ τῆσ παρ’ ἡμῖν καὶ συνάγοντοσ ἐν Θήβαισ Θρασυβούλου τοὺσ φυγάδασ ἐπὶ τὴν Φυλῆσ κατάληψιν, καὶ Λακεδαιμονίων ἰσχυόντων καὶ ἀπαγορευόντων μηδέν’ Ἀθηναίων ὑποδέχεσθαι μηδ’ ἐκπέμπειν, ὅμωσ συνέπραττον τῷ δήμῳ τὴν κάθοδον καὶ τὸ πολλάκισ ἀνεγνωσμένον παρ’ ὑμῖν ἐψηφίσαντο ψήφισμα, [μὴ] περιορᾶν ἐάν τισ ὅπλα διὰ τῆσ χώρασ [τῆσ] Ἀθηναίων ἔχων πορεύηται· (Dinarchus, Speeches, 30:1)
  • τῶν δὲ περὶ τὸν Λέντλον ἀναιρεθέντων, καὶ τοῦ Καίσαροσ περὶ ὧν εἰσηγγέλθη καὶ διεβλήθη πρὸσ τὴν σύγκλητον εἰσ τὸν δῆμον καταφυγόντοσ καὶ τὰ πολλὰ νοσοῦντα καὶ διεφθαρμένα τῆσ πολιτείασ μέρη ταράττοντοσ καὶ συνάγοντοσ πρὸσ αὑτόν, ὁ Κάτων φοβηθεὶσ ἔπεισε τὴν βουλὴν ἀναλαβεῖν τὸν ἄπορον καὶ ἀνέμητον ὄχλον εἰσ τὸ σιτηρέσιον, ἀναλώματοσ μὲν ὄντοσ ἐνιαυσίου χιλίων καὶ διακοσίων καὶ πεντήκοντα ταλάντων, περιφανῶσ δὲ τῇ φιλανθρωπίᾳ ταύτῃ καὶ χάριτι τῆσ ἀπειλῆσ ἐκείνησ διαλυθείσησ. (Plutarch, Cato the Younger, chapter 26 1:1)
  • παρασκευαζομένου δὲ τοῦ Τιμολέοντοσ τὸν ἔκπλουν καί στρατιώτασ συνάγοντοσ, ἐκομίσθη γράμματα πρὸσ τοὺσ Κορινθίουσ παρ’ Ἱκέτου μηνύοντα τὴν μεταβολὴν αὐτοῦ καί προδοσίαν. (Plutarch, Timoleon, chapter 7 3:1)
  • "οἱ δ’ ἐγρηγορότεσ καὶ ταῖσ προπαθείαισ ἀναλίσκονται καί, τοῦ δέουσ τὸ σῶμα συνδέοντοσ ὡσ ἀληθῶσ καὶ συνάγοντοσ καὶ πυκνοῦντοσ, ἰσχυρὰν ποιοῦσι τὴν πληγὴν τῷ ἀντερείδειν. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 4, 29:10)
  • Ἕλενον δὲ στρατηγὸν Καίσαροσ, σὺν ὁρμῇ κατασχόντα Σαρδοῦσ, αὖθισ ἐξέβαλε τῆσ Σαρδοῦσ Μηνόδωροσ ὁ Πομπηίου, καὶ τῷδε μάλιστα χαλεπαίνων ὁ Καῖσαρ οὐκ ἐδέχετο τὰσ πείρασ Ἀντωνίου συνάγοντοσ αὐτῷ Πομπήιον. (Appian, The Civil Wars, book 5, chapter 7 7:1)

Synonyms

  1. to bring together

  2. to bring together for deliberation or festivity

  3. to join battle

  4. to collect or levy soldiers

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION