ἀνάπαιστος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
ἀνάπαιστος
ἀνάπαιστος
ἀνάπαιστον
Structure:
ἀναπαιστ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- struck back, rebounding, (substantive), anapest, antidactylus, reversed dactyl, dactyl repercussus
- an anapaestic verse, parabasis; satire, ridicule
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- καὶ ξυνέπαιζε καὶ ἐγελωτοποίει καὶ ἐπέσκωπτε καὶ ἐν ῥυθμῷ ἔβαινε πρὸσ αὐλὸν ἐνίοτε, καὶ τὸ ὅλον, ἀναπαίστοισ μέτροισ ἐποχουμένη τὰ πολλά, τοὺσ τοῦ διαλόγου ἑταίρουσ ἐχλεύαζε φροντιστὰσ καὶ μετεωρολέσχασ καὶ τὰ τοιαῦτα προσαγορεύουσα· (Lucian, Prometheus es in verbis 15:1)
- ἀλλ’ ἀποδύντεσ τοῖσ ἀναπαίστοισ ἐπίωμεν. (Aristophanes, Acharnians, Parabasis, prelude2)
- χρῆν μὲν τύπτειν τοὺσ ῥαβδούχουσ, εἴ τισ κωμῳδοποιητὴσ αὑτὸν ἐπῄνει πρὸσ τὸ θέατρον παραβὰσ ἐν τοῖσ ἀναπαίστοισ· (Aristophanes, Peace, Parabasis, parabasis1)
- καὶ παρῆλθεν ἄμορφόσ τισ ἐξυρημένοσ τὴν κεφαλήν, ὀλίγασ ἐπὶ τῇ κορυφῇ τρίχασ ὀρθὰσ ἔχων οὗτοσ ὠρχήσατό τε κατακλῶν ἑαυτὸν καὶ διαστρέφων, ὡσ γελοιότεροσ φανείη, καὶ ἀνάπαιστα συγκροτῶν διεξῆλθεν αἰγυπτιάζων τῇ φωνῇ, καί τέλοσ ἐπέσκωπτεν ἐσ τοὺσ παρόντασ. (Lucian, Symposium, (no name) 18:2)
- ὑμεῖσ δ’ ἡμῖν προσέχετε τὸν νοῦν τοῖσ ἀναπαίστοισ, ὦ παντοίασ ἤδη Μούσησ πειραθέντεσ καθ’ ἑαυτούσ. (Aristotle, Parabasis, prelude3)
- ὁ δὲ προλαμβάνων τὰσ δύο βραχείασ ἀνάπαιστοσ μὲν καλεῖται, σεμνότητα δ’ ἔχει πολλήν· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1723)
- τρεῖσ μὲν γὰρ οἱ τοῦ πρώτου προηγούμενοι κώλου σπονδεῖοι πόδεσ εἰσίν, ὁ δὲ τέταρτοσ ἀνάπαιστοσ, ὁ δὲ μετὰ τοῦτον αὖθισ σπονδεῖοσ, ἔπειτα κρητικόσ, ἅπαντεσ ἀξιωματικοί. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1811)
- ὁ δ’ ἑξῆσ μᾶλλον κρητικὸσ ἢ ἀνάπαιστοσ· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1828)
- ὁ δὲ τελευταῖοσ ὑποβάκχειοσ, εἰ δὲ βούλεταί τισ, ἀνάπαιστοσ· (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1830)
- ἄρχει δὲ τοῦ κώλου βακχεῖοσ ῥυθμόσ, ἔπειθ’ ἕπεται σπονδεῖοσ, εἶτ’ ἀνάπαιστόσ τε καὶ μετὰ τοῦτον ἕτεροσ σπονδεῖοσ, εἶθ’ ἑξῆσ κρητικοὶ τρεῖσ, σπονδεῖοσ δ’ ὁ τελευταῖοσ. (Dionysius of Halicarnassus, De Compositione Verborum, chapter 1844)
