φιλοτήσιος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
φιλοτήσιος
φιλοτήσιᾱ
φιλοτήσιον
Structure:
φιλοτησι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- of friendship or love, promoting it
- sacred to friendship, the loving-, to drink healths
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀλλ’ ἔμοιγε δοκεῖ τὰ τῶν Μουσῶν ἔργα καὶ δῶρα μᾶλλον ἢ τὰ τῆσ Ἀφροδίτησ φιλοτήσια εἶναι, καὶ γὰρ τὸ ἔνδοξον, ὅ τινεσ τοῦ λόγου ποιοῦνται τέλοσ, ὡσ ἀρχὴ καὶ σπέρμα φιλίασ ἠγαπήθη· (Plutarch, Maxime cum principbus philosopho esse diserendum, chapter, section 2 8:1)
- τὰ πανταχόθεν, ὥσπερ ἐν κρατῆρι φιλοτησίῳ μίξασ τοὺσ βίουσ καὶ τὰ ἢθη καὶ τοὺσ γάμουσ καὶ τὰσ διαίτασ, πατρίδα μὲν τὴν οἰκουμένην προσέταξεν ἡγεῖσθαι πάντασ, ἀκρόπολιν δὲ καὶ φρουρὰν τὸ στρατόπεδον, συγγενεῖσ δὲ τοὺσ ἀγαθούσ, ἀλλοφύλουσ δὲ τοὺσ πονηρούσ· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 6 6:1)
- ἀλλὰ κοινὸσ ἥκειν θεόθεν ἁρμοστὴσ καὶ διαλλακτὴσ τῶν ὅλων νομίζων, οὓσ τῷ λόγῳ μὴ συνῆγε τοῖσ ὅπλοισ βιαζόμενοσ, εἰσ τὸ αὐτὸ συνενεγκὼν τὰ πανταχόθεν, ὥσπερ ἐν κρατῆρι φιλοτησίῳ μείξασ τοὺσ βίουσ καὶ τὰ ἤθη καὶ τοὺσ γάμουσ καὶ τὰσ διαίτασ, πατρίδα μὲν τὴν οἰκουμένην προσέταξεν ἡγεῖσθαι πάντασ, ἀκρόπολιν δὲ καὶ φρουρὰν στρατόπεδον, συγγενεῖσ δὲ τοὺσ ἀγαθούσ, ἀλλοφύλουσ δὲ τοὺσ πονηρούσ· (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 6 2:2)
- ἐγὼ δ’ οὐδὲ τούτου μὰ Δία τοῦ θεάματοσ ζηλῶ τοὺσ ἰδόντασ, ὃ καὶ τύχησ ἦν καὶ κοινὸν ἑτέρων βασιλέων ἀλλ’ ἐκείνησ ἡδέωσ ἄν μοι δοκῶ γενέσθαι τῆσ καλῆσ καὶ ἱερᾶσ νυμφαγωγίασ θεατήσ, ὅτε μιᾷ σκηνῇ χρυσωρόφῳ περιλαβών, ἐφ’ ἑστίασ κοινῆσ καὶ τραπέζησ, ἑκατὸν Περσίδασ νύμφασ, ἑκατὸν νυμφίουσ Μακεδόνασ καὶ Ἕλληνασ, αὐτὸσ ἐστεφανωμένοσ πρῶτοσ ἀναμέλπων τὸν ὑμέναιον, ὥσπερ φιλοτήσιον ἐπᾴδων μέλοσ, εἰσ κοινωνίαν συνιοῦσι τοῖσ μεγίστοισ καὶ δυνατωτάτοισ γένεσι, μιᾶσ νυμφίοσ, πασῶν δὲ νυμφαγωγὸσ ἅμα καὶ πατὴρ καὶ ἁρμοστὴσ κατὰ ζυγὰ συνῆπτεν. (Plutarch, De Alexandri magni fortuna aut virtute, chapter 1, section 72)
- ἐκαλεῖτο δὲ καὶ τὸ ἑταιρικὸν συνευωχούμενον φιλοτήσιον. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 10611)
- ἑπτάπουσ γοῦν ἡ σκιὰ ’ στιν ἡ ’ πὶ τὸ δεῖπνον ὡσ ἤδη καλεῖ μ’ ὁ χορὸσ ὁ φιλοτήσιοσ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 11, book 11, chapter 10613)
- ἡ μὲν γὰρ φέρεται φιλοτήσιοσ, ἡ δὲ πρόκειται, τὴν δὲ θεοῖσ σπένδεισ, τὴν δ’ ἐπὶ χειρὸσ ἔχεισ· (Unknown, Elegy and Iambus, Volume I, , 1386-1389261)