Ancient Greek-English Dictionary Language

συνορμίζω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνορμίζω συνορμίσω

Structure: συν (Prefix) + ὁρμίζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to bring to anchor together

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνορμίζω συνορμίζεις συνορμίζει
Dual συνορμίζετον συνορμίζετον
Plural συνορμίζομεν συνορμίζετε συνορμίζουσιν*
SubjunctiveSingular συνορμίζω συνορμίζῃς συνορμίζῃ
Dual συνορμίζητον συνορμίζητον
Plural συνορμίζωμεν συνορμίζητε συνορμίζωσιν*
OptativeSingular συνορμίζοιμι συνορμίζοις συνορμίζοι
Dual συνορμίζοιτον συνορμιζοίτην
Plural συνορμίζοιμεν συνορμίζοιτε συνορμίζοιεν
ImperativeSingular συνόρμιζε συνορμιζέτω
Dual συνορμίζετον συνορμιζέτων
Plural συνορμίζετε συνορμιζόντων, συνορμιζέτωσαν
Infinitive συνορμίζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνορμιζων συνορμιζοντος συνορμιζουσα συνορμιζουσης συνορμιζον συνορμιζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνορμίζομαι συνορμίζει, συνορμίζῃ συνορμίζεται
Dual συνορμίζεσθον συνορμίζεσθον
Plural συνορμιζόμεθα συνορμίζεσθε συνορμίζονται
SubjunctiveSingular συνορμίζωμαι συνορμίζῃ συνορμίζηται
Dual συνορμίζησθον συνορμίζησθον
Plural συνορμιζώμεθα συνορμίζησθε συνορμίζωνται
OptativeSingular συνορμιζοίμην συνορμίζοιο συνορμίζοιτο
Dual συνορμίζοισθον συνορμιζοίσθην
Plural συνορμιζοίμεθα συνορμίζοισθε συνορμίζοιντο
ImperativeSingular συνορμίζου συνορμιζέσθω
Dual συνορμίζεσθον συνορμιζέσθων
Plural συνορμίζεσθε συνορμιζέσθων, συνορμιζέσθωσαν
Infinitive συνορμίζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνορμιζομενος συνορμιζομενου συνορμιζομενη συνορμιζομενης συνορμιζομενον συνορμιζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνορμίσω συνορμίσεις συνορμίσει
Dual συνορμίσετον συνορμίσετον
Plural συνορμίσομεν συνορμίσετε συνορμίσουσιν*
OptativeSingular συνορμίσοιμι συνορμίσοις συνορμίσοι
Dual συνορμίσοιτον συνορμισοίτην
Plural συνορμίσοιμεν συνορμίσοιτε συνορμίσοιεν
Infinitive συνορμίσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συνορμισων συνορμισοντος συνορμισουσα συνορμισουσης συνορμισον συνορμισοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνορμίσομαι συνορμίσει, συνορμίσῃ συνορμίσεται
Dual συνορμίσεσθον συνορμίσεσθον
Plural συνορμισόμεθα συνορμίσεσθε συνορμίσονται
OptativeSingular συνορμισοίμην συνορμίσοιο συνορμίσοιτο
Dual συνορμίσοισθον συνορμισοίσθην
Plural συνορμισοίμεθα συνορμίσοισθε συνορμίσοιντο
Infinitive συνορμίσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συνορμισομενος συνορμισομενου συνορμισομενη συνορμισομενης συνορμισομενον συνορμισομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to bring to anchor together

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION