Ancient Greek-English Dictionary Language

συνάγω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνάγω συνάξω συνῆξα συνῆχα συνῆγμαι ην

Structure: συν (Prefix) + ά̓γ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (of persons, animals, etc.) to bring together, gather together
  2. to bring together for deliberation or festivity
  3. (in a hostile sense) to join battle
  4. to match two warriors against one another
  5. to collect or levy soldiers

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνάγω συνάγεις συνάγει
Dual συνάγετον συνάγετον
Plural συνάγομεν συνάγετε συνάγουσιν*
SubjunctiveSingular συνάγω συνάγῃς συνάγῃ
Dual συνάγητον συνάγητον
Plural συνάγωμεν συνάγητε συνάγωσιν*
OptativeSingular συνάγοιμι συνάγοις συνάγοι
Dual συνάγοιτον συναγοίτην
Plural συνάγοιμεν συνάγοιτε συνάγοιεν
ImperativeSingular συνάγε συναγέτω
Dual συνάγετον συναγέτων
Plural συνάγετε συναγόντων, συναγέτωσαν
Infinitive συνάγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναγων συναγοντος συναγουσα συναγουσης συναγον συναγοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνάγομαι συνάγει, συνάγῃ συνάγεται
Dual συνάγεσθον συνάγεσθον
Plural συναγόμεθα συνάγεσθε συνάγονται
SubjunctiveSingular συνάγωμαι συνάγῃ συνάγηται
Dual συνάγησθον συνάγησθον
Plural συναγώμεθα συνάγησθε συνάγωνται
OptativeSingular συναγοίμην συνάγοιο συνάγοιτο
Dual συνάγοισθον συναγοίσθην
Plural συναγοίμεθα συνάγοισθε συνάγοιντο
ImperativeSingular συνάγου συναγέσθω
Dual συνάγεσθον συναγέσθων
Plural συνάγεσθε συναγέσθων, συναγέσθωσαν
Infinitive συνάγεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναγομενος συναγομενου συναγομενη συναγομενης συναγομενον συναγομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῆξα συνῆξας συνῆξεν*
Dual συνήξατον συνηξάτην
Plural συνήξαμεν συνήξατε συνῆξαν
SubjunctiveSingular συνάξω συνάξῃς συνάξῃ
Dual συνάξητον συνάξητον
Plural συνάξωμεν συνάξητε συνάξωσιν*
OptativeSingular συνάξαιμι συνάξαις συνάξαι
Dual συνάξαιτον συναξαίτην
Plural συνάξαιμεν συνάξαιτε συνάξαιεν
ImperativeSingular συνάξον συναξάτω
Dual συνάξατον συναξάτων
Plural συνάξατε συναξάντων
Infinitive συνάξαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναξᾱς συναξαντος συναξᾱσα συναξᾱσης συναξαν συναξαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηξάμην συνήξω συνήξατο
Dual συνήξασθον συνηξάσθην
Plural συνηξάμεθα συνήξασθε συνήξαντο
SubjunctiveSingular συνάξωμαι συνάξῃ συνάξηται
Dual συνάξησθον συνάξησθον
Plural συναξώμεθα συνάξησθε συνάξωνται
OptativeSingular συναξαίμην συνάξαιο συνάξαιτο
Dual συνάξαισθον συναξαίσθην
Plural συναξαίμεθα συνάξαισθε συνάξαιντο
ImperativeSingular συνάξαι συναξάσθω
Dual συνάξασθον συναξάσθων
Plural συνάξασθε συναξάσθων
Infinitive συνάξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναξαμενος συναξαμενου συναξαμενη συναξαμενης συναξαμενον συναξαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἰδοὺ ἐγὼ κάθημαι ἐναντίον ὑμῶν εἰσ Μασσηφὰ στῆναι κατὰ πρόσωπον τῶν Χαλδαίων, οἳ ἂν ἔλθωσιν ἐφ’ ὑμᾶσ, καὶ ὑμεῖσ συνάγετε οἶνον καὶ ὀπώραν καὶ ἔλαιον καὶ βάλετε εἰσ τὰ ἀγγεῖα ὑμῶν καὶ οἰκήσατε ἐν ταῖσ πόλεσιν, αἷσ κατεκρατήσατε. (Septuagint, Liber Ieremiae 47:10)
  • οὐ γάρ που τὸν βουλόμενόν γε Ἑλλήνων συνάγετε. (Plato, Laws, book 4 23:4)
  • καὶ ἐν καιρῷ τοῦ θερισμοῦ ἐρῶ τοῖσ θερισταῖσ Συλλέξατε πρῶτον τὰ ζιζάνια καὶ δήσατε αὐτὰ [εἰσ] δέσμασ πρὸσ τὸ κατακαῦσαι αὐτά, τὸν δὲ σῖτον συνάγετε εἰσ τὴν ἀποθήκην μου. (, chapter 11 123:2)

Synonyms

  1. to bring together

  2. to bring together for deliberation or festivity

  3. to join battle

  4. to collect or levy soldiers

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION