Ancient Greek-English Dictionary Language

συνάγω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συνάγω συνάξω συνῆξα συνῆχα συνῆγμαι ην

Structure: συν (Prefix) + ά̓γ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. (of persons, animals, etc.) to bring together, gather together
  2. to bring together for deliberation or festivity
  3. (in a hostile sense) to join battle
  4. to match two warriors against one another
  5. to collect or levy soldiers

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνάγω συνάγεις συνάγει
Dual συνάγετον συνάγετον
Plural συνάγομεν συνάγετε συνάγουσιν*
SubjunctiveSingular συνάγω συνάγῃς συνάγῃ
Dual συνάγητον συνάγητον
Plural συνάγωμεν συνάγητε συνάγωσιν*
OptativeSingular συνάγοιμι συνάγοις συνάγοι
Dual συνάγοιτον συναγοίτην
Plural συνάγοιμεν συνάγοιτε συνάγοιεν
ImperativeSingular συνάγε συναγέτω
Dual συνάγετον συναγέτων
Plural συνάγετε συναγόντων, συναγέτωσαν
Infinitive συνάγειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναγων συναγοντος συναγουσα συναγουσης συναγον συναγοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνάγομαι συνάγει, συνάγῃ συνάγεται
Dual συνάγεσθον συνάγεσθον
Plural συναγόμεθα συνάγεσθε συνάγονται
SubjunctiveSingular συνάγωμαι συνάγῃ συνάγηται
Dual συνάγησθον συνάγησθον
Plural συναγώμεθα συνάγησθε συνάγωνται
OptativeSingular συναγοίμην συνάγοιο συνάγοιτο
Dual συνάγοισθον συναγοίσθην
Plural συναγοίμεθα συνάγοισθε συνάγοιντο
ImperativeSingular συνάγου συναγέσθω
Dual συνάγεσθον συναγέσθων
Plural συνάγεσθε συναγέσθων, συναγέσθωσαν
Infinitive συνάγεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναγομενος συναγομενου συναγομενη συναγομενης συναγομενον συναγομενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνῆξα συνῆξας συνῆξεν*
Dual συνήξατον συνηξάτην
Plural συνήξαμεν συνήξατε συνῆξαν
SubjunctiveSingular συνάξω συνάξῃς συνάξῃ
Dual συνάξητον συνάξητον
Plural συνάξωμεν συνάξητε συνάξωσιν*
OptativeSingular συνάξαιμι συνάξαις συνάξαι
Dual συνάξαιτον συναξαίτην
Plural συνάξαιμεν συνάξαιτε συνάξαιεν
ImperativeSingular συνάξον συναξάτω
Dual συνάξατον συναξάτων
Plural συνάξατε συναξάντων
Infinitive συνάξαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναξᾱς συναξαντος συναξᾱσα συναξᾱσης συναξαν συναξαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηξάμην συνήξω συνήξατο
Dual συνήξασθον συνηξάσθην
Plural συνηξάμεθα συνήξασθε συνήξαντο
SubjunctiveSingular συνάξωμαι συνάξῃ συνάξηται
Dual συνάξησθον συνάξησθον
Plural συναξώμεθα συνάξησθε συνάξωνται
OptativeSingular συναξαίμην συνάξαιο συνάξαιτο
Dual συνάξαισθον συναξαίσθην
Plural συναξαίμεθα συνάξαισθε συνάξαιντο
ImperativeSingular συνάξαι συναξάσθω
Dual συνάξασθον συναξάσθων
Plural συνάξασθε συναξάσθων
Infinitive συνάξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναξαμενος συναξαμενου συναξαμενη συναξαμενης συναξαμενον συναξαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • πρῶτον μὲν γὰρ αὐτῷ Λιβυκὸν ὑπεκίνησε πόλεμον, Ἀνάβουν τινὰ πείσασα δυνάστην τὴν χώραν ἐπιδραμεῖν καὶ τῇ πόλει προσαγαγεῖν, ἔπειτα διέβαλε τοὺσ φίλουσ καὶ τοὺσ στρατηγοὺσ πρὸσ τὸν Λέανδρον, ὡσ πολεμεῖν οὐκ ὄντασ προθύμουσ, εἰρήνησ δὲ μᾶλλον δεομένουσ καὶ ἡσυχίασ, ἣν καὶ τὰ πράγματα ποθεῖν αὐτοῦ καὶ τὴν τυραννίδα, βουλομένου βεβαίωσ κρατεῖν τῶν πολιτῶν αὐτὴ δὲ πράξειν ἔφη τὰσ διαλύσεισ καὶ τὸν Ἀνάβουν εἰσ λόγουσ αὐτῷ συνάξειν, ἐὰν κελεύῃ, πρὶν ἀνήκεστόν τι τὸν πόλεμον ἐξεργάσασθαι. (Plutarch, Mulierum virtutes, 8:3)
  • αὐτὴ δὲ πράξειν ἔφη τὰσ διαλύσεισ καὶ τὸν Ἀνάβουν εἰσ λόγουσ αὐτῷ συνάξειν, ἐὰν κελεύῃ, ἑ · (Plutarch, Mulierum virtutes, 26:1)
  • ἀκούσασ δ’ ἐκεῖνοσ τῶν μὲν ἀμφισβητούντων κατεγέλα, συνελθεῖν δ’ ἔφη τούτουσ βούλεσθαι πρὸσ ἡμᾶσ, καὶ συνάξειν αὐτὸσ ἡμᾶσ, καὶ παραινέσειν τούτῳ πάντα ποιεῖν τὰ δίκαι’ ἐμοί, καὶ οἰέσθαι πείσειν. (Demosthenes, Speeches 31-40, 14:2)
  • πόθοσ εἰσ ταύτην τὴν ἐκκλησίαν παρακαλῶν πλείουσ τῶν ἑτέρων συνάξειν, ὥστ’ ὀλίγουσ τινὰσ ὑπολειφθῆναι περὶ τὸν Ἄππιον, αὐτοὺσ δὴ τοὺσ ὀλιγαρχικούσ, ἐν οἷσ ἦσάν τινεσ οὐκέτι τῆσ ὀλιγαρχικῆσ αὐτῶν ἀκροώμενοι, διὰ πολλὰσ προφάσεισ, ἀλλ’, εἰ γένοιτο ἰσχυρὰ τὰ τῶν ἐναντίων, ἄσμενοι χωρήσειν ἐπ’ ἐκείνουσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 39 5:1)
  • ὡσ δὲ ταύτην ἔσχον τὴν γνώμην αἱ γυναῖκεσ ἧκον ἐπὶ τὸ συνέδριον καὶ τυχοῦσαι λόγου μακρὰσ ἐξέτειναν δεήσεισ, ἐπιτροπὴν ἀξιοῦσαι λαβεῖν τῆσ πρὸσ τοὺσ συγγενεῖσ ἐξόδου, πολλὰσ καὶ ἀγαθὰσ ἐλπίδασ ἔχειν λέγουσαι περὶ τοῦ συνάξειν εἰσ ἓν τὰ ἔθνη καὶ ποιήσειν φιλίαν. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 45 4:1)

Synonyms

  1. to bring together

  2. to bring together for deliberation or festivity

  3. to join battle

  4. to collect or levy soldiers

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION