Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 81

(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 81)

παιδεύουσι δὲ τοὺσ υἱοὺσ οἱ μὲν ἱερεῖσ γράμματα διττά, τά τε ἱερὰ καλούμενα καὶ τὰ κοινοτέραν ἔχοντα τὴν μάθησιν. γεωμετρίαν δὲ καὶ τὴν ἀριθμητικὴν ἐπὶ πλέον ἐκπονοῦσιν. ὁ μὲν γὰρ ποταμὸσ κατ’ ἐνιαυτὸν ποικίλωσ μετασχηματίζων τὴν χώραν πολλὰσ καὶ παντοίασ ἀμφισβητήσεισ ποιεῖ περὶ τῶν ὁρ́ων τοῖσ γειτνιῶσι, ταύτασ δ’ οὐ ῥᾴδιον ἀκριβῶσ ἐξελέγξαι μὴ γεωμέτρου τὴν ἀλήθειαν ἐκ τῆσ ἐμπειρίασ μεθοδεύσαντοσ.

ἡ δ’ ἀριθμητικὴ πρόσ τε τὰσ κατὰ τὸν βίον οἰκονομίασ αὐτοῖσ χρησιμεύει καὶ πρὸσ τὰ γεωμετρίασ θεωρήματα, πρὸσ δὲ τούτοισ οὐκ ὀλίγα συμβάλλεται καὶ τοῖσ τὰ περὶ τὴν ἀστρολογίαν ἐκπονοῦσιν.

ἐπιμελοῦσ γὰρ, εἰ καὶ παρά τισιν ἄλλοισ, καὶ παρ’ Αἰγυπτίοισ παρατηρήσεωσ τυγχάνουσιν αἱ τῶν ἄστρων τάξεισ τε καὶ κινήσεισ·

καὶ τὰσ μὲν περὶ ἑκάστων ἀναγραφὰσ ἐξ ἐτῶν ἀπίστων τῷ πλήθει φυλάττουσιν, ἐκ παλαιῶν χρόνων ἐζηλωμένησ παρ’ αὐτοῖσ τῆσ περὶ ταῦτα σπουδῆσ, τὰσ δὲ τῶν πλανήτων ἀστέρων κινήσεισ καὶ περιόδουσ καὶ στηριγμούσ, ἔτι δὲ τὰσ ἑκάστου δυνάμεισ πρὸσ τὰσ τῶν ζῴων γενέσεισ, τίνων εἰσὶν ἀγαθῶν ἢ κακῶν ἀπεργαστικαί, φιλοτιμότατα παρατετηρήκασι. καὶ πολλάκισ μὲν τοῖσ ἀνθρώποισ τῶν αὐτοῖσ μελλόντων ἀπαντήσεσθαι κατὰ τὸν βίον προλέγοντεσ ἐπιτυγχάνουσιν, οὐκ ὀλιγάκισ δὲ καρπῶν φθορὰσ ἢ τοὐναντίον πολυκαρπίασ, ἔτι δὲ νόσουσ κοινὰσ ἀνθρώποισ ἢ βοσκήμασιν ἐσομένασ προσημαίνουσι, σεισμούσ τε καὶ κατακλυσμοὺσ καὶ κομητῶν ἀστέρων ἐπιτολὰσ καὶ πάντα τὰ τοῖσ πολλοῖσ ἀδύνατον ἔχειν δοκοῦντα τὴν ἐπίγνωσιν, ἐκ πολλοῦ χρόνου παρατηρήσεωσ γεγενημένησ, προγινώσκουσι.

φασὶ δὲ καὶ τοὺσ ἐν Βαβυλῶνι Χαλδαίουσ, ἀποίκουσ Αἰγυπτίων ὄντασ, τὴν δόξαν ἔχειν τὴν περὶ τῆσ ἀστρολογίασ παρὰ τῶν ἱερέων μαθόντασ τῶν Αἰγυπτίων.

τὸ δ’ ἄλλο πλῆθοσ τῶν Αἰγυπτίων ἐκ παίδων μανθάνει παρὰ τῶν πατέρων ἢ συγγενῶν τὰσ περὶ ἕκαστον βίον ἐπιτηδεύσεισ, καθάπερ προειρήκαμεν.

γράμματα δ’ ἐπ’ ὀλίγον διδάσκουσιν οὐχ ἅπαντεσ, ἀλλ’ οἱ τὰσ τέχνασ μεταχειριζόμενοι μάλιστα. παλαίστραν δὲ καὶ μουσικὴν οὐ νόμιμόν ἐστι παρ’ αὐτοῖσ μανθάνειν· ὑπολαμβάνουσι γὰρ ἐκ μὲν τῶν καθ’ ἡμέραν ἐν τῇ παλαίστρᾳ γυμνασίων τοὺσ νέουσ οὐχ ὑγίειαν ἕξειν, ἀλλὰ ῥώμην ὀλιγοχρόνιον καὶ παντελῶσ ἐπικίνδυνον, τὴν δὲ μουσικὴν νομίζουσιν οὐ μόνον ἄχρηστον ὑπάρχειν, ἀλλὰ καὶ βλαβεράν, ὡσ ἐκθηλύνουσαν τὰσ τῶν ἀκουόντων ψυχάσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION