Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 2

(디오도로스 시켈로스, Bibliotheca Historica, book 1, chapter 2)

καθόλου δὲ διὰ τὴν ἐκ ταύτησ ἐπ’ ἀγαθῷ μνήμην οἱ μὲν κτίσται πόλεων γενέσθαι προεκλήθησαν, οἱ δὲ νόμουσ εἰσηγήσασθαι περιέχοντασ τῷ κοινῷ βίω τὴν ἀσφάλειαν, πολλοὶ δ’ ἐπιστήμασ καὶ τέχνασ ἐξευρεῖν ἐφιλοτιμήθησαν πρὸσ εὐεργεσίαν τοῦ γένουσ τῶν ἀνθρώπων. ἐξ ἁπάντων δὲ συμπληρουμένησ τῆσ εὐδαιμονίασ, ἀποδοτέον τῶν ἐπαίνων τὸ πρωτεῖον τῇ τούτων μάλιστ’ αἰτίᾳ ἱστορίᾳ. ἡγητέον γὰρ εἶναι ταύτην φύλακα μὲν τῆσ τῶν ἀξιολόγων ἀρετῆσ, μάρτυρα δὲ τῆσ τῶν φαύλων κακίασ, εὐεργέτιν δὲ τοῦ κοινοῦ γένουσ τῶν ἀνθρώπων.

εἰ γὰρ ἡ τῶν ἐν ᾅδου μυθολογία τὴν ὑπόθεσιν πεπλασμένην ἔχουσα πολλὰ συμβάλλεται τοῖσ ἀνθρώποισ πρὸσ εὐσέβειαν καὶ δικαιοσύνην, πόσῳ μᾶλλον ὑποληπτέον τὴν προφῆτιν τῆσ ἀληθείασ ἱστορίαν, τῆσ ὅλησ φιλοσοφίασ οἱονεὶ μητρόπολιν οὖσαν, ἐπισκευάσαι δύνασθαι τὰ ἤθη μᾶλλον πρὸσ καλοκἀγαθίαν; πάντεσ γὰρ ἄνθρωποι διὰ τὴν τῆσ φύσεωσ ἀσθένειαν βιοῦσι μὲν ἀκαριαῖόν τι μέροσ τοῦ παντὸσ αἰῶνοσ, τετελευτήκασι δὲ πάντα τὸν ὕστερον χρόνον, καὶ τοῖσ μὲν ἐν τῷ ζῆν μηδὲν ἀξιόλογον πράξασιν ἅμα ταῖσ τῶν σωμάτων τελευταῖσ συναποθνήσκει καὶ τὰ ἄλλα πάντα τὰ κατὰ τὸν βίον, τοῖσ δὲ δι’ ἀρετὴν περιποιησαμένοισ δόξαν αἱ πράξεισ ἅπαντα τὸν αἰῶνα μνημονεύονται, διαβοώμεναι τῷ θειοτάτῳ τῆσ ἱστορίασ στόματι.

καλὸν δ’, οἶμαι, τοῖσ εὖ φρονοῦσι θνητῶν πόνων ἀντικαταλλάξασθαι τὴν ἀθάνατον εὐφημίαν.

Ἡρακλῆσ μὲν γὰρ ὁμολογεῖται πάντα τὸν γενόμενον αὐτῷ κατ’ ἀνθρώπουσ χρόνον ὑπομεῖναι μεγάλουσ καὶ συνεχεῖσ πόνουσ καὶ κινδύνουσ ἑκουσίωσ, ἵνα τὸ γένοσ τῶν ἀνθρώπων εὐεργετήσασ τύχῃ τῆσ ἀθανασίασ· τῶν δὲ ἄλλων ἀγαθῶν ἀνδρῶν οἱ μὲν ἡρωικῶν, οἱ δὲ ἰσοθέων τιμῶν ἔτυχον, πάντεσ δὲ μεγάλων ἐπαίνων ἠξιώθησαν, τὰσ ἀρετὰσ αὐτῶν τῆσ ἱστορίασ ἀπαθανατιζούσησ. τὰ μὲν γὰρ ἄλλα μνημεῖα διαμένει χρόνον ὀλίγον, ὑπὸ πολλῶν ἀναιρούμενα περιστάσεων, ἡ δὲ τῆσ ἱστορίασ δύναμισ ἐπὶ πᾶσαν τὴν οἰκουμένην διήκουσα τὸν πάντα τἄλλα λυμαινόμενον χρόνον ἔχει φύλακα τῆσ αἰωνίου παραδόσεωσ τοῖσ ἐπιγινομένοισ.

συμβάλλεται δ’ αὕτη καὶ πρὸσ λόγου δύναμιν, οὗ κάλλιον ἕτερον οὐκ ἄν τισ ῥᾳδίωσ εὑρ́οι. τούτῳ γὰρ οἱ μὲν Ἕλληνεσ τῶν βαρβάρων, οἱ δὲ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων προέχουσι, πρὸσ δὲ τούτοισ διὰ μόνου τούτου δυνατόν ἐστιν ἕνα τῶν πολλῶν περιγενέσθαι·

καθόλου δὲ φαίνεται πᾶν τὸ προτεθὲν τοιοῦτον ὁποῖον ἄν ἡ τοῦ λέγοντοσ δύναμισ παραστήσῃ, καὶ τοὺσ ἀγαθοὺσ ἄνδρασ ἀξίουσ λόγου προσαγορεύομεν, ὡσ τοῦτο τὸ πρωτεῖον τῆσ ἀρετῆσ περιπεποιημένουσ. εἰσ πλείω δὲ μέρη τούτου διῃρημένου, συμβαίνει τὴν μὲν ποιητικὴν τέρπειν μᾶλλον ἤπερ ὠφελεῖν, τὴν δὲ νομοθεσίαν κολάζειν, οὐ διδάσκειν, παραπλησίωσ δὲ καὶ τἄλλα μέρη τὰ μὲν μηδὲν συμβάλλεσθαι πρὸσ εὐδαιμονίαν, τὰ δὲ μεμιγμένην ἔχειν τῷ συμφέροντι τὴν βλάβην, ἔνια δὲ κατεψεῦσθαι τῆσ ἀληθείασ, μόνην δὲ τὴν ἱστορίαν, συμφωνούντων ἐν αὐτῇ τῶν λόγων τοῖσ ἔργοισ, ἅπαντα τἄλλα χρήσιμα τῇ γραφῇ περιειληφέναι.

ὁρᾶσθαι γὰρ αὐτὴν προτρεπομένην ἐπὶ δικαιοσύνην, κατηγοροῦσαν τῶν φαύλων, ἐγκωμιάζουσαν τοὺσ ἀγαθούσ, τὸ σύνολον ἐμπειρίαν μεγίστην περιποιοῦσαν τοῖσ ἐντυγχάνουσι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION