Ancient Greek-English Dictionary Language

ἀφῑ́ημι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἀφῑ́ημι ἀφήσω ἀφῆκα ἀφεῖκα ἀφεῖμαι

Structure: ἀπ (Prefix) + ί̔̄́ε̄ (Stem) + μι (Ending)

Etym.: i short in epic, except in augm. tenses: i_ attic

Sense

  1. to send forth, discharge, emit
  2. to let fall from one's grasp
  3. (in prose) to send forth, dispatch
  4. to give up or hand over

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀφῑ́ημι ἀφῑ́ης ἀφῑ́ησιν*
Dual ἀφῑ́ετον ἀφῑ́ετον
Plural ἀφῑ́εμεν ἀφῑ́ετε ἀφῑέᾱσιν*
SubjunctiveSingular ἀφῑῶ ἀφῑῇς ἀφῑῇ
Dual ἀφῑῆτον ἀφῑῆτον
Plural ἀφῑῶμεν ἀφῑῆτε ἀφῑῶσιν*
OptativeSingular ἀφῑείην ἀφῑείης ἀφῑείη
Dual ἀφῑείητον ἀφῑειήτην
Plural ἀφῑείημεν ἀφῑείητε ἀφῑείησαν
ImperativeSingular ἀφῑ́ει ἀφῑέτω
Dual ἀφῑ́ετον ἀφῑέτων
Plural ἀφῑ́ετε ἀφῑέντων
Infinitive ἀφῑέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀφῑεις ἀφῑεντος ἀφῑεισα ἀφῑεισης ἀφῑεν ἀφῑεντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀφῑ́εμαι ἀφῑ́εσαι ἀφῑ́εται
Dual ἀφῑ́εσθον ἀφῑ́εσθον
Plural ἀφῑέμεθα ἀφῑ́εσθε ἀφῑ́ενται
SubjunctiveSingular ἀφῑῶμαι ἀφῑῇ ἀφῑῆται
Dual ἀφῑῆσθον ἀφῑῆσθον
Plural ἀφῑώμεθα ἀφῑῆσθε ἀφῑῶνται
OptativeSingular ἀφῑείμην ἀφῑεῖο ἀφῑεῖτο
Dual ἀφῑεῖσθον ἀφῑείσθην
Plural ἀφῑείμεθα ἀφῑεῖσθε ἀφῑεῖντο
ImperativeSingular ἀφῑ́εσο ἀφῑέσθω
Dual ἀφῑ́εσθον ἀφῑέσθων
Plural ἀφῑ́εσθε ἀφῑέσθων
Infinitive ἀφῑ́εσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀφῑεμενος ἀφῑεμενου ἀφῑεμενη ἀφῑεμενης ἀφῑεμενον ἀφῑεμενου

Future tense

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ά̓φηκα ά̓φηκας ά̓φηκεν*
Dual ἀφῆκατον ἀφήκατην
Plural ἀφῆκαμεν ἀφῆκατε ά̓φηκαν
SubjunctiveSingular ἀφέκω ἀφέκῃς ἀφέκῃ
Dual ἀφέκητον ἀφέκητον
Plural ἀφέκωμεν ἀφέκητε ἀφέκωσιν*
OptativeSingular ἀφεκίην ἀφεκίης ἀφεκίη
Dual ἀφεκίητον ἀφεκιήτην
Plural ἀφεκίημεν ἀφεκίητε ἀφεκίησαν
ImperativeSingular ἀφέκον ἀφεκάτω
Dual ἀφέκατον ἀφεκάτων
Plural ἀφέκατε ἀφεκάντων
Infinitive ἀφέκαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀφεκᾱς ἀφεκαντος ἀφεκᾱσα ἀφεκᾱσης ἀφεκαν ἀφεκαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἀφήκαμην ἀφῆκω ἀφῆκατο
Dual ἀφῆκασθον ἀφήκασθην
Plural ἀφήκαμεθα ἀφῆκασθε ἀφῆκαντο
SubjunctiveSingular ἀφέκωμαι ἀφέκῃ ἀφέκηται
Dual ἀφέκησθον ἀφέκησθον
Plural ἀφεκώμεθα ἀφέκησθε ἀφέκωνται
OptativeSingular ἀφεκίμην ἀφέκιο ἀφέκιτο
Dual ἀφέκισθον ἀφεκίσθην
Plural ἀφεκίμεθα ἀφέκισθε ἀφέκιντο
ImperativeSingular ἀφέκαι ἀφεκάσθω
Dual ἀφέκασθον ἀφεκάσθων
Plural ἀφέκασθε ἀφεκάσθων
Infinitive ἀφέκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἀφεκαμενος ἀφεκαμενου ἀφεκαμενη ἀφεκαμενης ἀφεκαμενον ἀφεκαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ ἐπὶ τούτοισ πεντακισχιλίουσ σίκλουσ ἀργυρίου, οὓσ ἐλάμβανον ἀπὸ τῶν χρειῶν τοῦ ἁγίου ἀπὸ τοῦ λόγου κατ̓ ἐνιαυτόν, καὶ ταῦτα ἀφίεται διὰ τὸ ἀνήκειν αὐτὰ τοῖσ ἱερεῦσι τοῖσ λειτουργοῦσι. (Septuagint, Liber Maccabees I 10:42)
  • ἦν δὲ γέλωσ καὶ κρότοσ ὑπὸ τῶν ἐκ τῆσ ὁλκάδοσ ἐπί τε τῷ σχήματι αὐτοῦ, καὶ ἐπειδὴ βαλόντοσ τινὸσ λίθῳ παρὰ τοὺσ πόδασ αὐτοῦ ἐπὶ τὸ κατάστρωμα ἀφίεται τοῦ δόρατοσ, τότ’ ἤδη καὶ οἱ ἐκ τῆσ τριήρουσ οὐκέτι οἱοῖ́ τ’ ἦσαν τὸν γέλωτα κατέχειν, ὁρῶντεσ αἰωρούμενον ἐκ τῆσ ὁλκάδοσ τὸ δορυδρέπανον ἐκεῖνο. (Plato, Alcibiades 1, Alcibiades 2, Hipparchus, Lovers, Theages, Charmides, Laches, Lysis, 35:1)
  • ὁ δὲ τὴν μὲν ἀληθῆ πρὸσ Ἀντώνιον αἰτίαν ἀποκρυψάμενοσ, ἀναγκαίου δέ τινοσ συγγενοῦσ σκηψάμενοσ πεπύσθαι θάνατον, οὗ τὴν ἐκκομιδήν τε καὶ ταφὴν αὐτὸν ἔδει ποιήσασθαι κατὰ τὸν νόμον, ἀφίεται καὶ περὶ λύχνων ἁφὰσ ἤλαυνε μετὰ τῶν μειρακίων κατ’ ἄλλασ ὁδοὺσ διωγμὸν ἔκ τε τοῦ στρατοπέδου καὶ ἀπὸ τῆσ πόλεωσ δεδοικώσ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 33 5:1)
  • κεραυνόσ τε γὰρ ὅτι μὲν ἄνωθεν ἀφίεται, δῆλον, καὶ ὅτι οἷσ ἂν ἐντύχῃ πάντων κρατεῖ, ὁρᾶται δ’ οὔτ’ ἐπιὼν οὔτ’ ἐγκατασκήψασ οὔτε ἀπιών· (Xenophon, Memorabilia, , chapter 3 15:3)
  • ἀλλ’ οὕτω καθάπαξ πέπρακεν ἑαυτὸν καὶ οὐκ ἐπὶ τοῖσ παρεληλυθόσιν μεμισθάρνηκεν μόνον, ἀλλὰ καὶ μετὰ ταῦτα δῆλόσ ἐστιν, ἄν περ ἐκφύγῃ νῦν, καθ’ ὑμῶν ὑπάρξων ἐκείνῳ, ὥσθ’ ἵνα μηδὲν ἐναντίον μηδὲ ῥῆμα πρόηται Φιλίππῳ οὐδ’ ἀφιέντων ἀφίεται, ἀλλ’ ἀδοξεῖν, κρίνεσθαι, πάσχειν ὁτιοῦν αἱρεῖται παρ’ ὑμῖν μᾶλλον ἢ Φιλίππῳ τι ποιῆσαι μὴ πρὸσ ἡδονήν. (Demosthenes, Speeches 11-20, 153:4)

Synonyms

  1. to send forth

  2. to let fall from one's grasp

  3. to send forth

  4. to give up or hand over

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION