- Greek-English Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

διίημι?

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration: diiēmi

Principal Part: διίημι διιήσω διῆκα

Structure: δι (Prefix) + ἵε (Stem) + μι (Ending)

Sense

  1. to drive or thrust through
  2. to let, go through, give, through, didst let, pass through, gavest utterance to
  3. to send apart, to dismiss, disband
  4. to dissolve, having diluted

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διίημι διίης διίησι(ν)
Dual διίετον διίετον
Plural διίεμεν διίετε διιέασι(ν)
SubjunctiveSingular διιῶ διιῇς διιῇ
Dual διιῆτον διιῆτον
Plural διιῶμεν διιῆτε διιῶσι(ν)
OptativeSingular διιείην διιείης διιείη
Dual διιείητον διιειήτην
Plural διιείημεν διιείητε διιείησαν
ImperativeSingular διίει διιέτω
Dual διίετον διιέτων
Plural διίετε διιέντων
Infinitive διιέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
διιεις διιεντος διιεισα διιεισης διιεν διιεντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διίεμαι διίεσαι διίεται
Dual διίεσθον διίεσθον
Plural διιέμεθα διίεσθε διίενται
SubjunctiveSingular διιῶμαι διιῇ διιῆται
Dual διιῆσθον διιῆσθον
Plural διιώμεθα διιῆσθε διιῶνται
OptativeSingular διιείμην διιεῖο διιεῖτο
Dual διιεῖσθον διιείσθην
Plural διιείμεθα διιεῖσθε διιεῖντο
ImperativeSingular διίεσο διιέσθω
Dual διίεσθον διιέσθων
Plural διίεσθε διιέσθων
Infinitive διίεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διιεμενος διιεμενου διιεμενη διιεμενης διιεμενον διιεμενου

Future tense

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διῖην διῖης διῖη(ν)
Dual διῖετον διίετην
Plural διῖεμεν διῖετε διῖεσαν
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διίεμην διίου, διῖεσο διῖετο
Dual διῖεσθον διίεσθην
Plural διίεμεθα διῖεσθε διῖεντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δίηκα δίηκας δίηκε(ν)
Dual διῆκατον διήκατην
Plural διῆκαμεν διῆκατε δίηκαν
SubjunctiveSingular διέκω διέκῃς διέκῃ
Dual διέκητον διέκητον
Plural διέκωμεν διέκητε διέκωσι(ν)
OptativeSingular διεκίην διεκίης διεκίη
Dual διεκίητον διεκιήτην
Plural διεκίημεν διεκίητε διεκίησαν
ImperativeSingular διέκον διεκάτω
Dual διέκατον διεκάτων
Plural διέκατε διεκάντων
Infinitive διέκαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διεκας διεκαντος διεκασα διεκασης διεκαν διεκαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διήκαμην διῆκω διῆκατο
Dual διῆκασθον διήκασθην
Plural διήκαμεθα διῆκασθε διῆκαντο
SubjunctiveSingular διέκωμαι διέκῃ διέκηται
Dual διέκησθον διέκησθον
Plural διεκώμεθα διέκησθε διέκωνται
OptativeSingular διεκίμην διέκιο διέκιτο
Dual διέκισθον διεκίσθην
Plural διεκίμεθα διέκισθε διέκιντο
ImperativeSingular διέκαι διεκάσθω
Dual διέκασθον διεκάσθων
Plural διέκασθε διεκάσθων
Infinitive διέκεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διεκαμενος διεκαμενου διεκαμενη διεκαμενης διεκαμενον διεκαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὔ τἄρα τῷ γε πρόσθεν οὐδὲν ἐξ ἴσου χρόνῳ διήσει γλῶσσαν, ἥτις οὐδαμὰ προύφηνεν οὔτε μείζον οὔτ ἐλάσσονα, ἀλλ αἰὲν ὠδίνουσα συμφορᾶς βάρος δακρυρροεῖ δύστηνος, ἐξ ὅτου πάτραν διήνεμον λέλοιπεν: (Sophocles, Trachiniae, choral 5:11)
  • διήσεις καὶ ἀράς, ἵνα τιμωροὶ τοῖς κακοῖς αὐτῆς γένοιντο καὶ τὸ κεκρυμμένον ὑπὸ τοῖς κόλποις ξίφος σπασαμένη τοῦ πατρὸς ὁρῶντος, ὦ δημόται, διὰ τῶν ἑαυτῆς σπλάγχνων ἔβαψε τὸν σίδηρον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 4, chapter 82 3:1)
  • ἀλλὰ μὴν εἴ γε διήσετε, οὐκ εἰς χάριν ὑμῖν, ἀλλ εἰς ἔγκλημα ἀφίξεται τῷ χρόνῳ. (Aristides, Aelius, Orationes, 10:7)

Synonyms

  1. to drive or thrust through

  2. to send apart

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION