Ancient Greek-English Dictionary Language

καταλείπω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: καταλείπω καταλείψω καταλέλοιπα

Structure: κατα (Prefix) + λείπ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: fut. mid. in pass. sense

Sense

  1. to leave behind
  2. to leave as an inheritance
  3. (in middle voice) to leave in a certain state

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταλείπω καταλείπεις καταλείπει
Dual καταλείπετον καταλείπετον
Plural καταλείπομεν καταλείπετε καταλείπουσιν*
SubjunctiveSingular καταλείπω καταλείπῃς καταλείπῃ
Dual καταλείπητον καταλείπητον
Plural καταλείπωμεν καταλείπητε καταλείπωσιν*
OptativeSingular καταλείποιμι καταλείποις καταλείποι
Dual καταλείποιτον καταλειποίτην
Plural καταλείποιμεν καταλείποιτε καταλείποιεν
ImperativeSingular καταλείπε καταλειπέτω
Dual καταλείπετον καταλειπέτων
Plural καταλείπετε καταλειπόντων, καταλειπέτωσαν
Infinitive καταλείπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταλειπων καταλειποντος καταλειπουσα καταλειπουσης καταλειπον καταλειποντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταλείπομαι καταλείπει, καταλείπῃ καταλείπεται
Dual καταλείπεσθον καταλείπεσθον
Plural καταλειπόμεθα καταλείπεσθε καταλείπονται
SubjunctiveSingular καταλείπωμαι καταλείπῃ καταλείπηται
Dual καταλείπησθον καταλείπησθον
Plural καταλειπώμεθα καταλείπησθε καταλείπωνται
OptativeSingular καταλειποίμην καταλείποιο καταλείποιτο
Dual καταλείποισθον καταλειποίσθην
Plural καταλειποίμεθα καταλείποισθε καταλείποιντο
ImperativeSingular καταλείπου καταλειπέσθω
Dual καταλείπεσθον καταλειπέσθων
Plural καταλείπεσθε καταλειπέσθων, καταλειπέσθωσαν
Infinitive καταλείπεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταλειπομενος καταλειπομενου καταλειπομενη καταλειπομενης καταλειπομενον καταλειπομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταλείψω καταλείψεις καταλείψει
Dual καταλείψετον καταλείψετον
Plural καταλείψομεν καταλείψετε καταλείψουσιν*
OptativeSingular καταλείψοιμι καταλείψοις καταλείψοι
Dual καταλείψοιτον καταλειψοίτην
Plural καταλείψοιμεν καταλείψοιτε καταλείψοιεν
Infinitive καταλείψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καταλειψων καταλειψοντος καταλειψουσα καταλειψουσης καταλειψον καταλειψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καταλείψομαι καταλείψει, καταλείψῃ καταλείψεται
Dual καταλείψεσθον καταλείψεσθον
Plural καταλειψόμεθα καταλείψεσθε καταλείψονται
OptativeSingular καταλειψοίμην καταλείψοιο καταλείψοιτο
Dual καταλείψοισθον καταλειψοίσθην
Plural καταλειψοίμεθα καταλείψοισθε καταλείψοιντο
Infinitive καταλείψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καταλειψομενος καταλειψομενου καταλειψομενη καταλειψομενης καταλειψομενον καταλειψομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἶπε δὲ Μωυσῆσ πρὸσ αὐτούσ. μηδεὶσ καταλειπέτω ἀπ̓ αὐτοῦ εἰσ τὸ πρωί̈. (Septuagint, Liber Exodus 16:19)
  • εἶπε δὲ Μωυσῆσ πρὸσ αὐτούσ. οὐ τοῦτο τὸ ρῆμά ἐστιν, ὃ ἐλάλησε Κύριοσ̣ σάββατα ἀνάπαυσισ ἁγία τῷ Κυρίῳ αὔριον. ὅσα ἐὰν πέσσητε, πέσσετε, καὶ ὅσα ἐὰν ἕψητε, ἕψετε. καὶ πᾶν τὸ πλεονάζον καταλείπετε αὐτὸ εἰσ ἀποθήκην εἰσ τὸ πρωί̈. (Septuagint, Liber Exodus 16:23)
  • καὶ κατέφθειραν τοὺσ καρποὺσ αὐτῶν ἕωσ ἐλθεῖν εἰσ Γάζαν καὶ οὐ κατελείποντο ὑπόστασιν ζωῆσ ἐν τῇ γῇ Ἰσραὴλ οὐδὲ ἐν τοῖσ ποιμνίοισ ταῦρον καὶ ὄνον. (Septuagint, Liber Iudicum 6:4)
  • ἐν φόβῳ Κυρίου ἐλπὶσ ἰσχύοσ, τοῖσ δὲ τέκνοισ αὐτοῦ καταλείπει ἔρεισμα. (Septuagint, Liber Proverbiorum 14:26)
  • ταῦτα πάντα, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, οὐχ ὁρᾶτε ὅπωσ ἀπάγει μὲν τὸν ἀκροατὴν καὶ πρὸσ τὴν θέαν ἀποστρέφει, μόνον δὲ καταλείπει τὸν λέγοντα; (Lucian, De Domo, (no name) 32:1)
  • "’ οἶδα δὲ καὶ ἄλλουσ ἀσώτουσ πολλούσ, περὶ ὧν ὑμῖν καταλείπω ζητεῖν, πλὴν Καλλίου τοῦ Ἱππονίκου, ὃν καὶ οἱ τῶν παίδων οἴδασι παιδαγωγοί, περὶ δὲ τῶν ἄλλων ὧν φθάνω προβεβληκὼσ εἴ τι λέγειν ἔχετε, ’ ἀναπεπταμένασ ἔχω τῶν ὤτων τὰσ πύλασ ὥστε λέγετε ἐπιζητῶ γὰρ καὶ ὅπερ ὁ Μάγνοσ εἴρηκε τὸ ἐπεσθίειν καὶ τὸ ἐπιφαγεῖν. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 4, book 4, chapter 676)
  • ὧν οὐδένα ἐγὼ παρακαλῶ δεῦρο τὴν αὑτοῦ συμφοράν, ἣν εἵλετο σιγᾶν, εἰσ πολλοὺσ ἐκμαρτυρήσοντα, ἀλλ’ ὑμῖν τοῦτο καταλείπω σκοπεῖν. (Aeschines, Speeches, , section 1074)
  • καὶ τὴν πατρίδα πρόσθεν ἰδιωτεύουσαν ἐν τῇ Ἀσίᾳ νῦν προτετιμημένην καταλείπω· (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 7 9:2)
  • νῦν δ’ ἢν τελευτήσω, καταλείπω μὲν ὑμᾶσ, ὦ παῖδεσ, ζῶντασ οὕσπερ ἔδοσάν μοι οἱ θεοὶ γενέσθαι· (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 7 10:1)
  • καταλείπω δὲ πατρίδα καὶ φίλουσ εὐδαιμονοῦντασ· (Xenophon, Cyropaedia, , chapter 7 10:2)

Synonyms

  1. to leave behind

  2. to leave as an inheritance

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION