Ancient Greek-English Dictionary Language

προσκαταλείπω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: προσκαταλείπω προσκαταλείψω

Structure: προς (Prefix) + κατα (Prefix) + λείπ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to leave besides as a legacy
  2. to lose besides

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαταλείπω προσκαταλείπεις προσκαταλείπει
Dual προσκαταλείπετον προσκαταλείπετον
Plural προσκαταλείπομεν προσκαταλείπετε προσκαταλείπουσιν*
SubjunctiveSingular προσκαταλείπω προσκαταλείπῃς προσκαταλείπῃ
Dual προσκαταλείπητον προσκαταλείπητον
Plural προσκαταλείπωμεν προσκαταλείπητε προσκαταλείπωσιν*
OptativeSingular προσκαταλείποιμι προσκαταλείποις προσκαταλείποι
Dual προσκαταλείποιτον προσκαταλειποίτην
Plural προσκαταλείποιμεν προσκαταλείποιτε προσκαταλείποιεν
ImperativeSingular προσκαταλείπε προσκαταλειπέτω
Dual προσκαταλείπετον προσκαταλειπέτων
Plural προσκαταλείπετε προσκαταλειπόντων, προσκαταλειπέτωσαν
Infinitive προσκαταλείπειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαταλειπων προσκαταλειποντος προσκαταλειπουσα προσκαταλειπουσης προσκαταλειπον προσκαταλειποντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαταλείπομαι προσκαταλείπει, προσκαταλείπῃ προσκαταλείπεται
Dual προσκαταλείπεσθον προσκαταλείπεσθον
Plural προσκαταλειπόμεθα προσκαταλείπεσθε προσκαταλείπονται
SubjunctiveSingular προσκαταλείπωμαι προσκαταλείπῃ προσκαταλείπηται
Dual προσκαταλείπησθον προσκαταλείπησθον
Plural προσκαταλειπώμεθα προσκαταλείπησθε προσκαταλείπωνται
OptativeSingular προσκαταλειποίμην προσκαταλείποιο προσκαταλείποιτο
Dual προσκαταλείποισθον προσκαταλειποίσθην
Plural προσκαταλειποίμεθα προσκαταλείποισθε προσκαταλείποιντο
ImperativeSingular προσκαταλείπου προσκαταλειπέσθω
Dual προσκαταλείπεσθον προσκαταλειπέσθων
Plural προσκαταλείπεσθε προσκαταλειπέσθων, προσκαταλειπέσθωσαν
Infinitive προσκαταλείπεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαταλειπομενος προσκαταλειπομενου προσκαταλειπομενη προσκαταλειπομενης προσκαταλειπομενον προσκαταλειπομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαταλείψω προσκαταλείψεις προσκαταλείψει
Dual προσκαταλείψετον προσκαταλείψετον
Plural προσκαταλείψομεν προσκαταλείψετε προσκαταλείψουσιν*
OptativeSingular προσκαταλείψοιμι προσκαταλείψοις προσκαταλείψοι
Dual προσκαταλείψοιτον προσκαταλειψοίτην
Plural προσκαταλείψοιμεν προσκαταλείψοιτε προσκαταλείψοιεν
Infinitive προσκαταλείψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαταλειψων προσκαταλειψοντος προσκαταλειψουσα προσκαταλειψουσης προσκαταλειψον προσκαταλειψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular προσκαταλείψομαι προσκαταλείψει, προσκαταλείψῃ προσκαταλείψεται
Dual προσκαταλείψεσθον προσκαταλείψεσθον
Plural προσκαταλειψόμεθα προσκαταλείψεσθε προσκαταλείψονται
OptativeSingular προσκαταλειψοίμην προσκαταλείψοιο προσκαταλείψοιτο
Dual προσκαταλείψοισθον προσκαταλειψοίσθην
Plural προσκαταλειψοίμεθα προσκαταλείψοισθε προσκαταλείψοιντο
Infinitive προσκαταλείψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
προσκαταλειψομενος προσκαταλειψομενου προσκαταλειψομενη προσκαταλειψομενης προσκαταλειψομενον προσκαταλειψομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to lose besides

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION