Sense

1. to go forth and leave, to leave behind, forsake, abandon, hath forsaken, to abandon
2. to omit to do
3. to desert, fail
4. to cease or fail beforehand, to faint, fall into a swoon

Examples

• οἲ ’γώ, προλείπω· (Euripides, Hecuba, episode 5:33)
• καὶ τὸ σῶμα τῆσ ψυχῆσ συγγενέστατόν ἐστιν, ἀμελούμενον δὲ καὶ παρορώμενον ὑπ’ αὐτῆσ οὐκ ἐθέλει συνεργεῖν ἀλλὰ λυμαίνεται καὶ προλείπει τὰσ πράξεισ. (Plutarch, De fraterno amore, section 20 4:1)
• καὶ τὸ σῶμα τῆσ ψυχῆσ συγγενέστατόν ἐστιν, ἀμελούμενον δὲ καὶ παρορώμενον ὑπ’ αὐτῆσ οὐκ ἐθέλει συνεργεῖν ἀλλὰ λυμαίνεται καὶ προλείπει τὰσ πράξεισ. (Plutarch, De fraterno amore, section 20 13:1)
• οὐ γὰρ ἐξῆν, ἀλλ’ ἀπηγόρευτο κατὰ δή τινα νόμον παλαιόν, εἴτε τῆσ ἀλκῆσ τὸ πλεῖστον ἐν τῷ πεζῷ τιθεμένων καὶ διὰ τοῦτο τὸν στρατηγὸν οἰομένων δεῖν παραμένειν τῇ φάλαγγι καὶ μὴ προλείπειν, εἴθ’, ὅτι τυραννικὸν εἰσ ἅπαντα τἆλλα καὶ μέγα τὸ τῆσ ἀρχῆσ κράτοσ ἐστίν, ἔν γε τούτῳ βουλομένων τὸν δικτάτορα τοῦ δήμου φαίνεσθαι δεόμενον. (Plutarch, Fabius Maximus, chapter 4 1:2)
• "ἧκεν οὖν καὶ ὁ Χάριλλοσ οἴκαδε τά τε σκέλη καὶ τὰ ἱμάτια βορβόρου μεστόσ, ὥστ’ ἀεὶ τοῦ Σωκράτουσ δαιμονίου μεμνῆσθαι μετὰ γέλωτοσ θαυμάζοντασ, εἰ μηδαμοῦ προλείπει τὸν ἄνδρα μηδ’ ἀμελεῖ τὸ θεῖον αὐτοῦ. (Plutarch, De genio Socratis, section 10 1:13)

Similar forms

• προλείπει (4)
• προλείψειν (3)
• προλείπων (2)
• προλείπειν (2)
• προλεί‐ (1)
• προλείποντα (1)
• πρόλειπε (1)
• προλειφθεὶς (1)
• προλείψεις (1)
• προλείπω (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.