Sense

1. change of abode, removal, migration
2. a settling as, settlement or residence in a foreign city

Examples

• ἔθυσε δὲ καὶ Μετοίκια τῇ ἕκτῃ ἐπὶ δέκα τοῦ Ἑκατομβαιῶνοσ, ἣν ἔτι νῦν θύουσι. (Plutarch, chapter 24 4:1)

Similar forms

• μετοίκων (34)
• μετοίκους (26)
• μέτοικος (24)
• μετοικῆσαι (20)
• μετοικεῖν (16)
• Μέτοικον (14)
• μετοίκιον (12)
• μετοίκοις (12)
• μέτοικοι (6)
• μετοίκῳ (5)
• μετοικεσίας (5)
• μετοικίας (5)
• μετοικίσας (4)
• μετοικίαν (4)
• μετοικίου (3)
• μετοίκου (3)
• μετοικεσίᾳ (3)
• μετοικίσαι (3)
• μετοίκησιν (2)
• μετοικῆσαί (2)
• μετοικῶν (2)
• μετοικήσας (2)
• μετοικισμῷ (2)
• μετοικοῦσιν (2)
• μετοικεσίαν (2)
• μετοίκησις (2)
• μετοικιῶ (2)
• μέτοικός (2)
• μετοικεσία (1)
• μετοικισταὶ (1)
• μετοικικὰ (1)
• μετοικισμὸν (1)
• Μετοίκια (1)
• μετοικίζει (1)
• μετοικισμοὶ (1)
• μετοικίζεις (1)
• μετοικοῦντι (1)
• μετοικεῖς (1)
• μετοικήσαις (1)
• μετοικικὸν (1)
• μετοικισμοῦ (1)
• μετοικοῦσι (1)
• μετοικεσίην (1)
• μετοικίσει (1)
• μετοικίζειν (1)
• μετοικοῦντα (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.