Plato, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 947:

(플라톤, Euthyphro, Apology, Crito, Phaedo, Φαίδων 947:)

μανθάνω, ἦ δ’ ὅσ· ἀλλ’ εὔχεσθαί γέ που τοῖσ θεοῖσ ἔξεστί τε καὶ χρή, τὴν μετοίκησιν τὴν ἐνθένδε ἐκεῖσε εὐτυχῆ γενέσθαι· ἃ δὴ καὶ ἐγὼ εὔχομαί τε καὶ γένοιτο ταύτῃ. καὶ ἅμ’ εἰπὼν ταῦτα ἐπισχόμενοσ καὶ μάλα εὐχερῶσ καὶ εὐκόλωσ ἐξέπιεν. καὶ ἡμῶν οἱ πολλοὶ τέωσ μὲν ἐπιεικῶσ οἱοῖ́ τε ἦσαν κατέχειν τὸ μὴ δακρύειν, ὡσ δὲ εἴδομεν πίνοντά τε καὶ πεπωκότα, οὐκέτι, ἀλλ’ ἐμοῦ γε βίᾳ καὶ αὐτοῦ ἀστακτὶ ἐχώρει τὰ δάκρυα, ὥστε ἐγκαλυψάμενοσ ἀπέκλαον ἐμαυτόν ‐ οὐ γὰρ δὴ ἐκεῖνόν γε, ἀλλὰ τὴν ἐμαυτοῦ τύχην, οἱού ἀνδρὸσ ἑταίρου ἐστερημένοσ εἰήν. ὁ δὲ Κρίτων ἔτι πρότεροσ ἐμοῦ, ἐπειδὴ οὐχ οἱο͂́σ τ’ ἦν κατέχειν τὰ δάκρυα, ἐξανέστη.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION