Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

μένω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: μένω μενέω ἔμεινα μεμένηκα

Structure: μέν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I stay, wait, (in battle) I stand fast
  2. I stay where I am
  3. I lodge
  4. I tarry; I loiter, am idle
  5. (of things) I am lasting; I remain, stand
  6. (of condition) I remain
  7. I abide by
  8. (impersonal, with infinitive) it remains
  9. (of persons) I await, expect
  10. I wait for (accusative) to (infinitive)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μένω μένεις μένει
Dual μένετον μένετον
Plural μένομεν μένετε μένουσιν*
SubjunctiveSingular μένω μένῃς μένῃ
Dual μένητον μένητον
Plural μένωμεν μένητε μένωσιν*
OptativeSingular μένοιμι μένοις μένοι
Dual μένοιτον μενοίτην
Plural μένοιμεν μένοιτε μένοιεν
ImperativeSingular μένε μενέτω
Dual μένετον μενέτων
Plural μένετε μενόντων, μενέτωσαν
Infinitive μένειν
Participle MasculineFeminineNeuter
μενων μενοντος μενουσα μενουσης μενον μενοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μένομαι μένει, μένῃ μένεται
Dual μένεσθον μένεσθον
Plural μενόμεθα μένεσθε μένονται
SubjunctiveSingular μένωμαι μένῃ μένηται
Dual μένησθον μένησθον
Plural μενώμεθα μένησθε μένωνται
OptativeSingular μενοίμην μένοιο μένοιτο
Dual μένοισθον μενοίσθην
Plural μενοίμεθα μένοισθε μένοιντο
ImperativeSingular μένου μενέσθω
Dual μένεσθον μενέσθων
Plural μένεσθε μενέσθων, μενέσθωσαν
Infinitive μένεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μενομενος μενομενου μενομενη μενομενης μενομενον μενομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μενῶ μενεῖς μενεῖ
Dual μενεῖτον μενεῖτον
Plural μενοῦμεν μενεῖτε μενοῦσιν*
OptativeSingular μενοῖμι μενοῖς μενοῖ
Dual μενοῖτον μενοίτην
Plural μενοῖμεν μενοῖτε μενοῖεν
Infinitive μενεῖν
Participle MasculineFeminineNeuter
μενων μενουντος μενουσα μενουσης μενουν μενουντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μενοῦμαι μενεῖ, μενῇ μενεῖται
Dual μενεῖσθον μενεῖσθον
Plural μενούμεθα μενεῖσθε μενοῦνται
OptativeSingular μενοίμην μενοῖο μενοῖτο
Dual μενοῖσθον μενοίσθην
Plural μενοίμεθα μενοῖσθε μενοῖντο
Infinitive μενεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μενουμενος μενουμενου μενουμενη μενουμενης μενουμενον μενουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓μενον έ̓μενες έ̓μενεν*
Dual ἐμένετον ἐμενέτην
Plural ἐμένομεν ἐμένετε έ̓μενον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμενόμην ἐμένου ἐμένετο
Dual ἐμένεσθον ἐμενέσθην
Plural ἐμενόμεθα ἐμένεσθε ἐμένοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓μεινα έ̓μεινας έ̓μεινεν*
Dual ἐμείνατον ἐμεινάτην
Plural ἐμείναμεν ἐμείνατε έ̓μειναν
SubjunctiveSingular μείνω μείνῃς μείνῃ
Dual μείνητον μείνητον
Plural μείνωμεν μείνητε μείνωσιν*
OptativeSingular μείναιμι μείναις μείναι
Dual μείναιτον μειναίτην
Plural μείναιμεν μείναιτε μείναιεν
ImperativeSingular μείνον μεινάτω
Dual μείνατον μεινάτων
Plural μείνατε μεινάντων
Infinitive μείναι
Participle MasculineFeminineNeuter
μεινᾱς μειναντος μεινᾱσα μεινᾱσης μειναν μειναντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐμεινάμην ἐμείνω ἐμείνατο
Dual ἐμείνασθον ἐμεινάσθην
Plural ἐμεινάμεθα ἐμείνασθε ἐμείναντο
SubjunctiveSingular μείνωμαι μείνῃ μείνηται
Dual μείνησθον μείνησθον
Plural μεινώμεθα μείνησθε μείνωνται
OptativeSingular μειναίμην μείναιο μείναιτο
Dual μείναισθον μειναίσθην
Plural μειναίμεθα μείναισθε μείναιντο
ImperativeSingular μείναι μεινάσθω
Dual μείνασθον μεινάσθων
Plural μείνασθε μεινάσθων
Infinitive μείνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
μειναμενος μειναμενου μειναμενη μειναμενης μειναμενον μειναμενου

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular μεμένηκα μεμένηκας μεμένηκεν*
Dual μεμενήκατον μεμενήκατον
Plural μεμενήκαμεν μεμενήκατε μεμενήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular μεμενήκω μεμενήκῃς μεμενήκῃ
Dual μεμενήκητον μεμενήκητον
Plural μεμενήκωμεν μεμενήκητε μεμενήκωσιν*
OptativeSingular μεμενήκοιμι μεμενήκοις μεμενήκοι
Dual μεμενήκοιτον μεμενηκοίτην
Plural μεμενήκοιμεν μεμενήκοιτε μεμενήκοιεν
ImperativeSingular μεμένηκε μεμενηκέτω
Dual μεμενήκετον μεμενηκέτων
Plural μεμενήκετε μεμενηκόντων
Infinitive μεμενηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
μεμενηκως μεμενηκοντος μεμενηκυῑα μεμενηκυῑᾱς μεμενηκον μεμενηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εὔξασθε οὖν περὶ ἐμοῦ πρὸσ Κύριον, καὶ παυσάσθω τοῦ γενηθῆναι φωνὰσ Θεοῦ καὶ χάλαζαν καὶ πῦρ. καὶ ἐξαποστελῶ ὑμᾶσ, καὶ οὐκέτι προστεθήσεσθε μένειν. (Septuagint, Liber Exodus 9:28)
  • μένειν δὲ μηδὲ τὴν πεζικὴν τάξιν ἐν χώρᾳ ἔτι, ἀλλὰ προχωρεῖν θᾶττον ἢ βάδην, ὡσ εἴ τι καρτερώτερον ἀπαντῴη ἀπὸ τῶν πολεμίων, αὖθισ εἶναι προβολὴν πρὸ τῶν ἱππέων. (Arrian, Acies Contra Alanos 39:2)
  • ἢν δὲ ἅπαξ ἀναλώσῃ τὴν ἐξουσίαν καὶ καταχρήσηται τῷ νόμῳ καὶ ἐμπλησθῇ τῆσ ὀργῆσ, εἶτα μετὰ ταῦτα ἀναλάβῃ, χρηστὸν εἶναι μεταπεισθείσ, ἐπὶ τούτων ἀνάγκη μένειν ^ καὶ μηκέτι μεταπηδᾶν μηδὲ μεταβουλεύεσθαι μηδὲ μεταποιεῖν τὴν κρίσιν. (Lucian, Abdicatus, (no name) 9:4)
  • καλὸν γὰρ ἕκαστον μένειν ἐφ’ ἧσ τετύχηκε· (Lucian, Judicium vocalium, (no name) 4:2)
  • Τὴν νῆσον τὴν πλανωμένην, ὦ Πόσειδον, ἣν ἀποσπασθεῖσαν τῆσ Σικελίασ ὕφαλον ἔτι νήχεσθαι συμβέβηκε, ταύτην, φησὶν ὁ Ζεύσ, στῆσον ἤδη καὶ ἀνάφηνον καὶ ποίησον ἤδη δῆλον ἐν τῷ Αἰγαίῳ μέσῳ βεβαίωσ μένειν στηρίξασ πάνυ ἀσφαλῶσ· (Lucian, Dialogi Marini, iris and poseidon, chapter 11)

Synonyms

  1. I stay

  2. I lodge

  3. I tarry

  4. I remain

  5. I abide by

  6. it remains

  7. I await

  8. I wait for to

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION