Ancient Greek-English Dictionary Language

λαμβάνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: λαμβάνω λήψω ἔλαβον εἴληφα εἴλημμαι ἐλήφθην

Structure: λαμβάν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: from Root LAB

Sense

  1. I take, I take hold of, grasp, seize
  2. I take by force, plunder
  3. I exact (punishment)

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular λαμβάνω λαμβάνεις λαμβάνει
Dual λαμβάνετον λαμβάνετον
Plural λαμβάνομεν λαμβάνετε λαμβάνουσιν*
SubjunctiveSingular λαμβάνω λαμβάνῃς λαμβάνῃ
Dual λαμβάνητον λαμβάνητον
Plural λαμβάνωμεν λαμβάνητε λαμβάνωσιν*
OptativeSingular λαμβάνοιμι λαμβάνοις λαμβάνοι
Dual λαμβάνοιτον λαμβανοίτην
Plural λαμβάνοιμεν λαμβάνοιτε λαμβάνοιεν
ImperativeSingular λάμβανε λαμβανέτω
Dual λαμβάνετον λαμβανέτων
Plural λαμβάνετε λαμβανόντων, λαμβανέτωσαν
Infinitive λαμβάνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
λαμβανων λαμβανοντος λαμβανουσα λαμβανουσης λαμβανον λαμβανοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular λαμβάνομαι λαμβάνει, λαμβάνῃ λαμβάνεται
Dual λαμβάνεσθον λαμβάνεσθον
Plural λαμβανόμεθα λαμβάνεσθε λαμβάνονται
SubjunctiveSingular λαμβάνωμαι λαμβάνῃ λαμβάνηται
Dual λαμβάνησθον λαμβάνησθον
Plural λαμβανώμεθα λαμβάνησθε λαμβάνωνται
OptativeSingular λαμβανοίμην λαμβάνοιο λαμβάνοιτο
Dual λαμβάνοισθον λαμβανοίσθην
Plural λαμβανοίμεθα λαμβάνοισθε λαμβάνοιντο
ImperativeSingular λαμβάνου λαμβανέσθω
Dual λαμβάνεσθον λαμβανέσθων
Plural λαμβάνεσθε λαμβανέσθων, λαμβανέσθωσαν
Infinitive λαμβάνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
λαμβανομενος λαμβανομενου λαμβανομενη λαμβανομενης λαμβανομενον λαμβανομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular λήψω λήψεις λήψει
Dual λήψετον λήψετον
Plural λήψομεν λήψετε λήψουσιν*
OptativeSingular λήψοιμι λήψοις λήψοι
Dual λήψοιτον ληψοίτην
Plural λήψοιμεν λήψοιτε λήψοιεν
Infinitive λήψειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ληψων ληψοντος ληψουσα ληψουσης ληψον ληψοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular λήψομαι λήψει, λήψῃ λήψεται
Dual λήψεσθον λήψεσθον
Plural ληψόμεθα λήψεσθε λήψονται
OptativeSingular ληψοίμην λήψοιο λήψοιτο
Dual λήψοισθον ληψοίσθην
Plural ληψοίμεθα λήψοισθε λήψοιντο
Infinitive λήψεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ληψομενος ληψομενου ληψομενη ληψομενης ληψομενον ληψομενου
Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ληφθήσομαι ληφθήσῃ ληφθήσεται
Dual ληφθήσεσθον ληφθήσεσθον
Plural ληφθησόμεθα ληφθήσεσθε ληφθήσονται
OptativeSingular ληφθησοίμην ληφθήσοιο ληφθήσοιτο
Dual ληφθήσοισθον ληφθησοίσθην
Plural ληφθησοίμεθα ληφθήσοισθε ληφθήσοιντο
Infinitive ληφθήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ληφθησομενος ληφθησομενου ληφθησομενη ληφθησομενης ληφθησομενον ληφθησομενου

Imperfect tense

Aorist tense

Aorist tense

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εί̓ληφα εί̓ληφας εί̓ληφεν*
Dual εἰλήφατον εἰλήφατον
Plural εἰλήφαμεν εἰλήφατε εἰλήφᾱσιν*
SubjunctiveSingular εἰλήφω εἰλήφῃς εἰλήφῃ
Dual εἰλήφητον εἰλήφητον
Plural εἰλήφωμεν εἰλήφητε εἰλήφωσιν*
OptativeSingular εἰλήφοιμι εἰλήφοις εἰλήφοι
Dual εἰλήφοιτον εἰληφοίτην
Plural εἰλήφοιμεν εἰλήφοιτε εἰλήφοιεν
ImperativeSingular εί̓ληφε εἰληφέτω
Dual εἰλήφετον εἰληφέτων
Plural εἰλήφετε εἰληφόντων
Infinitive εἰληφέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰληφως εἰληφοντος εἰληφυῑα εἰληφυῑᾱς εἰληφον εἰληφοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular εί̓λημμαι εί̓ληψαι εί̓ληπται
Dual εί̓ληφθον εί̓ληφθον
Plural εἰλῆμμεθα εί̓ληφθε εἰλήφαται
ImperativeSingular εί̓ληψο εἰλήφθω
Dual εί̓ληφθον εἰλήφθων
Plural εί̓ληφθε εἰλήφθων
Infinitive εί̓ληφθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
εἰλημμενος εἰλημμενου εἰλημμενη εἰλημμενης εἰλημμενον εἰλημμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ λήψει τὸ ὄνομα Κυρίου τοῦ Θεοῦ σου ἐπί ματαίῳ. οὐ γὰρ μὴ καθαρίσῃ Κύριοσ ὁ Θεόσ σου τὸν λαμβάνοντα τὸ ὄνομα αὐτοῦ ἐπὶ ματαίῳ. (Septuagint, Liber Exodus 20:7)
  • ἀλλ’ οὖν ἥκεισ γ’ ὅθεν οὐ φαύλωσ γ’ ἀποδρὰσ λέξεισ οἱο͂ν δράσασ διέδυσ ἔργον, λήψει δὲ κακόν. (Aristophanes, Thesmophoriazusae, Choral, antistrophe 13)
  • λήψει γὰρ ὀβολοῦ πάνυ καλήν τε κἀγαθήν. (Aristophanes, Frogs, Lyric-Scene 2:26)
  • Οἶμαι πείσειν κἀκείνην ἀκολουθεῖν παῤ ὑμᾶσ, ὥστε ἀνθ̓ ἑνὸσ δύο νεκροὺσ λήψει μετ̓ ὀλίγον. (Lucian, Dialogi mortuorum, 4:1)
  • τοῦ δὲ λαβόντοσ καὶ χάριν ἔχειν φήσαντοσ συνεὶσ τὴν αἰσχροκέρδειαν αὐτοῦ καὶ ὡσ ταύτῃ μάλιστά ἐστιν ἁλώσιμοσ, "ἀλλ’ εἰ συμπιεῖν ἡμῖν, ἔφην, θελήσειασ, λήψει κατὰ κύαθον δραχμὴν μίαν. (Flavius Josephus, 268:2)

Synonyms

  1. I take

  2. I take by force

  3. I exact

Related

Derived

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION