Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

συναρπάζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: συναρπάζω συναρπάσομαι συνήρπασα

Structure: συν (Prefix) + ἁρπάζ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to seize and carry clean away
  2. to seize and pin, together
  3. to seize, grasp

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναρπάζω συναρπάζεις συναρπάζει
Dual συναρπάζετον συναρπάζετον
Plural συναρπάζομεν συναρπάζετε συναρπάζουσιν*
SubjunctiveSingular συναρπάζω συναρπάζῃς συναρπάζῃ
Dual συναρπάζητον συναρπάζητον
Plural συναρπάζωμεν συναρπάζητε συναρπάζωσιν*
OptativeSingular συναρπάζοιμι συναρπάζοις συναρπάζοι
Dual συναρπάζοιτον συναρπαζοίτην
Plural συναρπάζοιμεν συναρπάζοιτε συναρπάζοιεν
ImperativeSingular συνάρπαζε συναρπαζέτω
Dual συναρπάζετον συναρπαζέτων
Plural συναρπάζετε συναρπαζόντων, συναρπαζέτωσαν
Infinitive συναρπάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρπαζων συναρπαζοντος συναρπαζουσα συναρπαζουσης συναρπαζον συναρπαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναρπάζομαι συναρπάζει, συναρπάζῃ συναρπάζεται
Dual συναρπάζεσθον συναρπάζεσθον
Plural συναρπαζόμεθα συναρπάζεσθε συναρπάζονται
SubjunctiveSingular συναρπάζωμαι συναρπάζῃ συναρπάζηται
Dual συναρπάζησθον συναρπάζησθον
Plural συναρπαζώμεθα συναρπάζησθε συναρπάζωνται
OptativeSingular συναρπαζοίμην συναρπάζοιο συναρπάζοιτο
Dual συναρπάζοισθον συναρπαζοίσθην
Plural συναρπαζοίμεθα συναρπάζοισθε συναρπάζοιντο
ImperativeSingular συναρπάζου συναρπαζέσθω
Dual συναρπάζεσθον συναρπαζέσθων
Plural συναρπάζεσθε συναρπαζέσθων, συναρπαζέσθωσαν
Infinitive συναρπάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρπαζομενος συναρπαζομενου συναρπαζομενη συναρπαζομενης συναρπαζομενον συναρπαζομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συναρπάσομαι συναρπάσει, συναρπάσῃ συναρπάσεται
Dual συναρπάσεσθον συναρπάσεσθον
Plural συναρπασόμεθα συναρπάσεσθε συναρπάσονται
OptativeSingular συναρπασοίμην συναρπάσοιο συναρπάσοιτο
Dual συναρπάσοισθον συναρπασοίσθην
Plural συναρπασοίμεθα συναρπάσοισθε συναρπάσοιντο
Infinitive συναρπάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρπασομενος συναρπασομενου συναρπασομενη συναρπασομενης συναρπασομενον συναρπασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήρπαζον συνήρπαζες συνήρπαζεν*
Dual συνηρπάζετον συνηρπαζέτην
Plural συνηρπάζομεν συνηρπάζετε συνήρπαζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηρπαζόμην συνηρπάζου συνηρπάζετο
Dual συνηρπάζεσθον συνηρπαζέσθην
Plural συνηρπαζόμεθα συνηρπάζεσθε συνηρπάζοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνήρπασα συνήρπασας συνήρπασεν*
Dual συνήρπασατον συνηρπᾶσατην
Plural συνήρπασαμεν συνήρπασατε συνήρπασαν
SubjunctiveSingular συναρπάσω συναρπάσῃς συναρπάσῃ
Dual συναρπάσητον συναρπάσητον
Plural συναρπάσωμεν συναρπάσητε συναρπάσωσιν*
OptativeSingular συναρπάσαιμι συναρπάσαις συναρπάσαι
Dual συναρπάσαιτον συναρπασαίτην
Plural συναρπάσαιμεν συναρπάσαιτε συναρπάσαιεν
ImperativeSingular συνάρπασον συναρπασάτω
Dual συναρπάσατον συναρπασάτων
Plural συναρπάσατε συναρπασάντων
Infinitive συναρπάσαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρπασᾱς συναρπασαντος συναρπασᾱσα συναρπασᾱσης συναρπασαν συναρπασαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συνηρπάσαμην συνηρπάσω συνήρπασατο
Dual συνήρπασασθον συνηρπᾶσασθην
Plural συνηρπάσαμεθα συνήρπασασθε συνηρπάσαντο
SubjunctiveSingular συναρπάσωμαι συναρπάσῃ συναρπάσηται
Dual συναρπάσησθον συναρπάσησθον
Plural συναρπασώμεθα συναρπάσησθε συναρπάσωνται
OptativeSingular συναρπασαίμην συναρπάσαιο συναρπάσαιτο
Dual συναρπάσαισθον συναρπασαίσθην
Plural συναρπασαίμεθα συναρπάσαισθε συναρπάσαιντο
ImperativeSingular συνάρπασαι συναρπασάσθω
Dual συναρπάσασθον συναρπασάσθων
Plural συναρπάσασθε συναρπασάσθων
Infinitive συναρπάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συναρπασαμενος συναρπασαμενου συναρπασαμενη συναρπασαμενης συναρπασαμενον συναρπασαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • αὐτό που τὸ ζητούμενον, ὦ Τιμόκλεισ, συναρπάζεισ· (Lucian, Juppiter trageodeus, (no name) 38:4)
  • εἰ δὲ ἢ τὴν μητέρα ἔτυπτεν ἢ παρθένουσ συνήρπαζε, τί ταῦτα πρὸσ ἐμέ; (Lucian, 172:1)
  • βουλόμενοσ δὲ καταλυθῆναι τὴν βουλὴν ὁ Θεμιστοκλῆσ πρὸσ μὲν τὸν Ἐφιάλτην ἔλεγεν ὅτι συναρπάζειν αὐτὸν ἡ βουλὴ μέλλει, πρὸσ δὲ τοὺσ Ἀρεοπαγίτασ, ὅτι δείξει τινὰσ συνισταμένουσ ἐπὶ καταλύσει τῆσ πολιτείασ. (Aristotle, Athenian Constitution, work Ath. Pol., chapter 25 3:2)
  • τοῖσι μὲν ἀνδράσιν αὗται αἱ προφάσιεσ γίνονται, τῇσι δὲ γυναιξὶν ἥ τε πιότησ τῆσ σαρκὸσ καὶ ὑγρότησ‧ οὐ γὰρ δύνανται ἔτι συναρπάζειν αἱ μῆτραι τὸν γόνον‧ οὔτε γὰρ ἐπιμήνιοσ κάθαρσισ αὐτῇσι γίνεται ὡσ χρεών ἐστιν, ἀλλ’ ὀλίγον καὶ διὰ χρόνου, τό τε στόμα τῶν μητρέων ὑπὸ πιμελῆσ συγκλείεται καὶ οὐχ ὑποδέχεται τὸν γόνον‧ αὐταί τε ἀταλαίπωροι καὶ πίεραι καὶ αἱ κοιλίαι ψυχραὶ καὶ μαλθακαί. (Hippocrates, Hippocrates Collected Works I, , xxi.3)
  • Χείρωνοσ οὖν ὑποθεμένου Πηλεῖ συλλαβεῖν καὶ κατασχεῖν αὐτὴν μεταμορφουμένην, ἐπιτηρήσασ συναρπάζει, γινομένην δὲ ὁτὲ μὲν πῦρ ὁτὲ δὲ ὕδωρ ὁτὲ δὲ θηρίον οὐ πρότερον ἀνῆκε πρὶν ἢ τὴν ἀρχαίαν μορφὴν εἶδεν ἀπολαβοῦσαν. (Apollodorus, Library and Epitome, book 3, chapter 13 5:4)

Synonyms

  1. to seize and carry clean away

  2. to seize and pin

  3. to seize

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION