Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

ἡδέωσ δ’ ἄν σου πυθοίμην, εἰ τότε αὐτὴν παραλαβὼν Ἀγαμέμνων ἀπέκτεινεν, ἢ καὶ παρὰ σοὶ μένουσαν, τί χρῆν αὐτὸν ποιεῖν νῦν, ἢ πόσα τὰ ὑποφόνια καταθέντα εὐμενοῦσ τυχεῖν, εἰ δὴ νῦν ζῶσαν ἀποκαθιστάντοσ καὶ προσέτι ὀμνύντοσ ἃ μάλιστ’ ἂν σὺ βουληθείησ, εἶτ’ οὐ παύσει, ἀλλ’ εἰσ τοσοῦτον ἥξεισ ὀργῆσ, ὥστ’ εἰ μὴ παρὰ πάντων λήψει τὴν δίκην κατὰ ἔθνη καὶ κατὰ πόλεισ καὶ κατὰ σῶμα ἕκαστον, ἀβίωτον ἠγήσει τὸν βίον σαυτῷ.
(아리스티데스, 아일리오스, 연설, Πρεσβευτικὸσ πρὸσ Ἀχιλλέα 12:2)
ὁ μὲν γὰρ ἄσωτοσ ἐν μὲν προέσει ὑπερβάλλει ἐν δὲ λήψει ἐλλείπει, ὁ δ’ ἀνελεύθεροσ ἐν μὲν λήψει ὑπερβάλλει ἐν δὲ προέσει ἐλλείπει.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 2 77:1)
οὐκ ἄδηλον δ’ ὅτι τῇ μὲν δόσει ἕπεται τὸ εὖ ποιεῖν καὶ τὸ καλὰ πράττειν, τῇ δὲ λήψει τὸ εὖ πάσχειν ἢ μὴ αἰσχροπραγεῖν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 8:1)
εἴρηται δὴ ἡμῖν ὅτι ὑπερβολαὶ καὶ ἐλλείψεισ εἰσὶν ἡ ἀσωτία καὶ ἡ ἀνελευθερία, καὶ ἐν δυσίν, ἐν δόσει καὶ λήψει·
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 24:1)
ἐν δυσὶ γὰρ οὖσα, τῇ τ’ ἐλλείψει τῆσ δόσεωσ καὶ τῇ ὑπερβολῇ τῆσ λήψεωσ, οὐ πᾶσιν ὁλόκληροσ παραγίνεται, ἀλλ’ ἐνίοτε χωρίζεται, καὶ οἳ μὲν τῇ λήψει ὑπερβάλλουσιν, οἳ δὲ τῇ δόσει ἐλλείπουσιν.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 33:4)
ὥσπερ δ’ ἐν λήψει καὶ δόσει χρημάτων μεσότησ ἔστι καὶ ὑπερβολή τε καὶ ἔλλειψισ, οὕτω καὶ ἐν τιμῆσ ὀρέξει τὸ μᾶλλον ἢ δεῖ καὶ ἧττον, καὶ τὸ ὅθεν δεῖ καὶ ὡσ δεῖ.
(아리스토텔레스, 니코마코스 윤리학, Book 4 100:1)
λήψει γὰρ ὀβολοῦ πάνυ καλήν τε κἀγαθήν.
(아리스토파네스, Frogs, Lyric-Scene 2:26)
ἀλλ’ οὖν ἥκεισ γ’ ὅθεν οὐ φαύλωσ γ’ ἀποδρὰσ λέξεισ οἱο͂ν δράσασ διέδυσ ἔργον, λήψει δὲ κακόν.
(아리스토파네스, Thesmophoriazusae, Choral, antistrophe 13)
τῶν μὲν ἰχθύων σὺ λήψει πάνθ’ ὅσ1’ ἂν βούλῃ γένη, εἰσ δὲ τὰ κρέα μόσχον ἔλαβεσ, δέλφακασ, χοίρουσ, λαγώσ β.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 52 2:3)
, λήψει δ’ ἐν Αἵδου κραπάταλον καὶ ψωθία.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 55 1:6)
πλείστουσ δὲ ’ Ἀμβρακία παρέχει καὶ ἄπλατα μετ’ αὐτῶν Μεσσήνῃ δὲ πελωριάδασ στενοπορθμίδι κόγχασ κἀν Ἐφέσῳ λήψει τὰσ λείασ οὔ τι πονηράσ.
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 3, book 3, chapter 44 1:3)
ἔστω δ’ αὕτη σοι Βυζαντίου ἐξ ἐρατεινοῦ, εἴπερ ἔχειν ἀγαθὴν ἐθέλεισ, κἂν ἐγγὺσ ἁλῷ που τοῦδε τόπου, κεδνὴν λήψει·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 7, book 7, chapter 7 2:3)
"συνιδεῖν τόπον, ὡρ́αν, τὸν καλοῦντα, τὸν πάλιν δειπνοῦντα, πότε δεῖ καί τίν’ ἰχθὺν ἀγοράσαι, οὐ τοῦ τυχόντοσ, πάντα μὲν λήψει σχεδὸν αἰεὶ γάρ·
(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 68 1:34)
ἢ τίνοσ λήψει δίκην;
(데모스테네스, Speeches 21-30, Κατὰ Ἀριστογείτονοσ Α 88:5)
εἰ γὰρ μὴ δι’ ὑμῶν ἔρημοσ ἐγίγνεθ’ ἡ δίκη, ἅμ’ ἂν αὐτὸν προσεκαλοῦ καὶ κατηγγύασ πρὸσ τὸν πολέμαρχον, καὶ εἰ μὲν κατέστησέ σοι τοὺσ ἐγγυητάσ, μένειν ἠναγκάζετ’ ἄν, ἢ σὺ παρ’ ὧν λήψει δίκην ἑτοίμουσ εἶχεσ, εἰ δὲ μὴ κατέστησεν, εἰσ τὸ οἴκημ’ ἂν ᾔει.
(데모스테네스, Speeches 31-40, Πρὸσ Ζηνόμίωνα Παραγραφή 40:3)

SEARCH

MENU NAVIGATION