Ancient Greek-English Dictionary Language

συμπαραλαμβάνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: συμπαραλαμβάνω συμπαραλήψομαι

Structure: συμ (Prefix) + παρα (Prefix) + λαμβάν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to take along with, take in as an adjunct

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαραλαμβάνω συμπαραλαμβάνεις συμπαραλαμβάνει
Dual συμπαραλαμβάνετον συμπαραλαμβάνετον
Plural συμπαραλαμβάνομεν συμπαραλαμβάνετε συμπαραλαμβάνουσιν*
SubjunctiveSingular συμπαραλαμβάνω συμπαραλαμβάνῃς συμπαραλαμβάνῃ
Dual συμπαραλαμβάνητον συμπαραλαμβάνητον
Plural συμπαραλαμβάνωμεν συμπαραλαμβάνητε συμπαραλαμβάνωσιν*
OptativeSingular συμπαραλαμβάνοιμι συμπαραλαμβάνοις συμπαραλαμβάνοι
Dual συμπαραλαμβάνοιτον συμπαραλαμβανοίτην
Plural συμπαραλαμβάνοιμεν συμπαραλαμβάνοιτε συμπαραλαμβάνοιεν
ImperativeSingular συμπαραλάμβανε συμπαραλαμβανέτω
Dual συμπαραλαμβάνετον συμπαραλαμβανέτων
Plural συμπαραλαμβάνετε συμπαραλαμβανόντων, συμπαραλαμβανέτωσαν
Infinitive συμπαραλαμβάνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαραλαμβανων συμπαραλαμβανοντος συμπαραλαμβανουσα συμπαραλαμβανουσης συμπαραλαμβανον συμπαραλαμβανοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular συμπαραλαμβάνομαι συμπαραλαμβάνει, συμπαραλαμβάνῃ συμπαραλαμβάνεται
Dual συμπαραλαμβάνεσθον συμπαραλαμβάνεσθον
Plural συμπαραλαμβανόμεθα συμπαραλαμβάνεσθε συμπαραλαμβάνονται
SubjunctiveSingular συμπαραλαμβάνωμαι συμπαραλαμβάνῃ συμπαραλαμβάνηται
Dual συμπαραλαμβάνησθον συμπαραλαμβάνησθον
Plural συμπαραλαμβανώμεθα συμπαραλαμβάνησθε συμπαραλαμβάνωνται
OptativeSingular συμπαραλαμβανοίμην συμπαραλαμβάνοιο συμπαραλαμβάνοιτο
Dual συμπαραλαμβάνοισθον συμπαραλαμβανοίσθην
Plural συμπαραλαμβανοίμεθα συμπαραλαμβάνοισθε συμπαραλαμβάνοιντο
ImperativeSingular συμπαραλαμβάνου συμπαραλαμβανέσθω
Dual συμπαραλαμβάνεσθον συμπαραλαμβανέσθων
Plural συμπαραλαμβάνεσθε συμπαραλαμβανέσθων, συμπαραλαμβανέσθωσαν
Infinitive συμπαραλαμβάνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
συμπαραλαμβανομενος συμπαραλαμβανομενου συμπαραλαμβανομενη συμπαραλαμβανομενης συμπαραλαμβανομενον συμπαραλαμβανομενου

Future tense

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εἰ τοῦ παθητικοῦ μὴ συνεφάπτοιτο μηδὲ συμπαραλαμβάνοι τὸ ἄλογον ὥστε καὶ τούτῳ δύ’ ὄντα καὶ διαφέροντα δηλοῦσθαι ταῖσ δυνάμεσιν ἀλλήλων. (Plutarch, De virtute morali, section 11 11:1)
  • ὅταν δὲ μὴ μετὰ πάθουσ ἀλλ’ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ κινῆται τὸ διανοητικόν, ἡσυχίαν ἄγει τὸ σῶμα καὶ καθέστηκεν οὔτε κοινωνοῦν οὔτε μετέχον αὐτὸ τῆσ ἐνεργείασ τοῦ φρονοῦντοσ, εἰ τοῦ παθητικοῦ μὴ συνεφάπτοιτο μηδὲ συμπαραλαμβάνοι τὸ ἄλογον ὥστε καὶ τούτῳ δύ’ ὄντα δηλοῦσθαι καὶ διαφέροντα ταῖσ δυνάμεσιν ἀλλήλων. (Plutarch, De virtute morali, section 11 4:1)
  • ἐπεὶ δὲ τὸ φίλον λέγεται καὶ καθόλου μᾶλλον, ὥσπερ καὶ κατ’ ἀρχὰσ ἐλέχθη, ὑπὸ τῶν ἔξωθεν συμπαραλαμβανόντων οἳ μὲν γὰρ τὸ ὅμοιόν φασιν εἶναι φίλον, οἳ δὲ τὸ ἐναντίον, λεκτέον καὶ περὶ τούτων πῶσ εἰσι πρὸσ τὰσ εἰρημένασ φιλίασ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 113:1)
  • ὁ μὲν γὰρ προτρέπων ὡσ βέλτιον συμβουλεύει, ὁ δὲ ἀποτρέπων ὡσ χείρονοσ ἀποτρέπει, τὰ δ’ ἄλλα πρὸσ τοῦτο συμπαραλαμβάνει, ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, ἢ καλὸν ἢ αἰσχρόν· (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 3 5:2)
  • ἢ εἴ τισ κύνα ἐγκωμιάζων τὸν ἐν τῷ οὐρανῷ συμπαραλαμβάνοι, ἢ τὸν Πᾶνα, ὅτι Πίνδαροσ ἔφησεν ὦ μάκαρ, ὅν τε μεγάλασ θεοῦ κύνα παντοδαπὸνκαλέουσιν Ὀλύμπιοι, ἢ ὅτι τὸ μηδένα εἶναι κύν’ ἀτιμότατόν ἐστιν, ὥστε τὸ κύνα δῆλον ὅτι τίμιον. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 24 2:7)

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION