뜻

1. to take along with, take in as an adjunct

예문

• εἰ τοῦ παθητικοῦ μὴ συνεφάπτοιτο μηδὲ συμπαραλαμβάνοι τὸ ἄλογον ὥστε καὶ τούτῳ δύ’ ὄντα καὶ διαφέροντα δηλοῦσθαι ταῖσ δυνάμεσιν ἀλλήλων. (Plutarch, De virtute morali, section 11 11:1)

  (플루타르코스, De virtute morali, section 11 11:1)

• ὅταν δὲ μὴ μετὰ πάθουσ ἀλλ’ αὐτὸ καθ’ αὑτὸ κινῆται τὸ διανοητικόν, ἡσυχίαν ἄγει τὸ σῶμα καὶ καθέστηκεν οὔτε κοινωνοῦν οὔτε μετέχον αὐτὸ τῆσ ἐνεργείασ τοῦ φρονοῦντοσ, εἰ τοῦ παθητικοῦ μὴ συνεφάπτοιτο μηδὲ συμπαραλαμβάνοι τὸ ἄλογον ὥστε καὶ τούτῳ δύ’ ὄντα δηλοῦσθαι καὶ διαφέροντα ταῖσ δυνάμεσιν ἀλλήλων. (Plutarch, De virtute morali, section 11 4:1)

  (플루타르코스, De virtute morali, section 11 4:1)

• ἐπεὶ δὲ τὸ φίλον λέγεται καὶ καθόλου μᾶλλον, ὥσπερ καὶ κατ’ ἀρχὰσ ἐλέχθη, ὑπὸ τῶν ἔξωθεν συμπαραλαμβανόντων οἳ μὲν γὰρ τὸ ὅμοιόν φασιν εἶναι φίλον, οἳ δὲ τὸ ἐναντίον, λεκτέον καὶ περὶ τούτων πῶσ εἰσι πρὸσ τὰσ εἰρημένασ φιλίασ. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 113:1)

  (아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 113:1)

• ὁ μὲν γὰρ προτρέπων ὡσ βέλτιον συμβουλεύει, ὁ δὲ ἀποτρέπων ὡσ χείρονοσ ἀποτρέπει, τὰ δ’ ἄλλα πρὸσ τοῦτο συμπαραλαμβάνει, ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, ἢ καλὸν ἢ αἰσχρόν· (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 3 5:2)

  (아리스토텔레스, 수사학, Book 1, chapter 3 5:2)

• ἢ εἴ τισ κύνα ἐγκωμιάζων τὸν ἐν τῷ οὐρανῷ συμπαραλαμβάνοι, ἢ τὸν Πᾶνα, ὅτι Πίνδαροσ ἔφησεν ὦ μάκαρ, ὅν τε μεγάλασ θεοῦ κύνα παντοδαπὸνκαλέουσιν Ὀλύμπιοι, ἢ ὅτι τὸ μηδένα εἶναι κύν’ ἀτιμότατόν ἐστιν, ὥστε τὸ κύνα δῆλον ὅτι τίμιον. (Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 24 2:7)

  (아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 24 2:7)

유사 형태

• συμπαραλαμβάνοι (3)
• συμπαραλαμβάνουσι (3)
• συμπαραλαμβάνει (1)
• συμπαραλαμβάνῃ (1)
• συμπαραλαμβάνειν (1)

출처: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.